Stefan Żeromski "Syzyfowe prace" - którego bohatera powieści wybrałabyś na swojego przyjaciela?

Z wielką przyjemnością przeczytałam lekturę Stefana Żeromskiego pt. „Syzyfowe Prace”. Poznałam losy bohaterów, którym przyszło żyć w czasach niezwykle trudnych, jakimi były lata zaborów. Marcin Borowicz, bardzo wrażliwy i opanowany, choć przeciętny uczeń oraz Andrzej Radek, ambitny z uporem dążący do celu i zawzięty młody chłopiec. Obaj byli na swój sposób wyjątkowi. Za przyjaciela jednak, chciałabym mieć Andrzeja Radka. To on jest osobą godna zaufania i on zasługuje na miano prawdziwego przyjaciela.
Podziwu godny jest zapał, z jakim starał się zdobywać wiedzę. Mimo, iż pochodził z biednej, wiejskiej rodziny, potrafił sobie zawsze poradzić i nawet będąc małym dzieckiem pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa. Miejscowy korepetytor, Paluszkiewicz zaprzyjaźnił się z chłopcem i zaraził go zamiłowaniem do nauki. Od tej pory Andrzej uczył się pilnie podstaw, by móc kontynuować naukę w gimnazjum. Wielka pracowitość wspomnianego bohatera, to cecha, którą bardzo cenię. Andrzej był zdolnym uczniem, starał się nie zawieźć swojego nauczyciela. Byli sobie bardzo bliscy, łączyła ich przyjaźń. Chłopiec traktował go prawie jak ojca i bardzo szanował. Podziwiam też jego twardość i zawziętość. Żadne niepowodzenia nie zdołały go zniechęcić do dalszej pracy. Stał się wzorem do naśladowania dla innych uczniów, mimo, że zdarzało się, iż Ci szydzili z niego.
Chłopiec bardzo przeżył śmierć opiekuna, co świadczy o jego wrażliwości. To doświadczenie jeszcze bardziej go wzmocniło i dodało sił do przezwyciężenia trudności.
Andrzeja charakteryzowała też niezwykła umiejętność wspierania przyjaciół w potrzebie, jaki wtedy, gdy pocieszał Marcina Borowicza po stracie jego ukochanej Biruty.
Andrzej Radek to postać zasługująca na szacunek i podziw. To młody człowiek o wielkim sercu i prawości. Szczęściem jest mieć takiego przyjaciela jak on.