Czy każdy młody człowiek powinien należeć do jakiejś grupy?

Grupa rówieśnicza odgrywa w życiu młodego człowieka obok rodziny najważniejszą rolę. W okresie lat gimnazjum młodzież zaczyna przedkładać środowisko rówieśnicze nad rodzinę. To rówieśnicy stają się dla młodego człowieka wzorem, który stara się naśladować czy nawet poddaje się wpływom swoich przyjaciół. W tym wieku młodzież zaczyna poszukiwać własnego miejsca w życiu, dąży do zrealizowania planów życiowych, próbuje znaleźć rodzaje i tereny aktywności, w których mogłaby być szczególnie użyteczna, ze względu na swoje indywidualne możliwości, tj. uzdolnienia, zainteresowania.

Na poparcie mojej hipotezy przedstawiam następujące argumenty:
Młodzi ludzie bardzo często potrzebują wśród rówieśników wsparcia, rozmowy. Do swoich przyjaciół zwracamy się z ważnymi, nieraz bardzo delikatnymi sprawami i problemami. Często, gdy jest naprawdę ciężko, młodzież nie widzi innego rozwiązania niż tylko samobójstwo. W takich momentach, naprawdę bardzo pomaga wsparcie bliskiej nam osoby, koleżanki, przyjaciela. Nastolatek dowiaduje się, że jednak jest inne rozwiązanie i dąży do tego, aby rozwikłać problemy w inny sposób dzięki namowie rówieśnika.

Drugim argumentem jest to, iż młody człowiek korzysta z udzielanych przez swoich kolegów czy koleżanki sugestii, informacji, co do kierunku dalszego kształcenia, czy do wyboru odpowiedniego zawodu. Często to nie jednostka decyduje o wyborze dalszej drogi życiowej, lecz grupa, z którą się identyfikuje; ulega jej wpływom. Grupy pełnią ważną funkcję w procesie uspołeczniania i wprowadzania w świat dorosłości. Decyzja zawodowa jest jedną z najważniejszych i najtrudniejszych w życiu, bo przyszła praca zawodowa w znacznym stopniu wyznacza jakość życia człowieka. Od pozycji pracy w życiu człowieka, od jego stosunku do niej zależy w znacznym stopniu samorealizacja człowieka, jego zadowolenie z życia, poczucie przynależności do określonej grupy zawodowej.

Dla dorastającej młodzieży grupa rówieśnicza staje się pewnym oparciem, pomaga uwierzyć we własne możliwości i zdolności. Nastolatek, który ma poczucie własnej wartości chętnie podejmuje nowe zadania, bo wierzy, że jest zdolne do ich rozwiązania. Stawiane przed nim trudne zadania nie stanowią dla niego zagrożenia, a przeciwnie - wyzwanie. Może sprawdzić się w działaniu, w rozwiązywaniu problemów, które przed nim postawiono. Rozwiązanie zadania rodzi poczucie zadowolenia i satysfakcję z podejmowanej aktywności. Młody człowiek ma poczucie sensu własnych działań i sensu swojego istnienia


Następnym argumentem jest to, iż młody człowiek ma satysfakcję z tego, że jest doceniany przez rówieśników. Zaspokaja to podstawowe potrzeby człowieka, jakimi m.in. są potrzeba akceptacji i uznania, niezbędne do prawidłowego rozwoju. Tak wiec jest to bardzo ważne w szczególności w życiu nastolatka, którego osobowość właśnie się kształtuje.
Kolejnym zagadnieniem potwierdzającym moja tezę, jest fakt, iż w grupie człowiek uczy się wymiany, umiejętności potrzebnych do funkcjonowania w społeczeństwie. Uczy się nie tylko brania, ale i dawania czegoś od siebie, pełnienia ról społecznych.
Przynależność dziecka do grupy lub grup powiększa jego niezależność i autonomię, pozwala mu zindywidualizować pogląd na świat i działać w nim. Dziecko w grupie rówieśniczej uczy się wzajemnej tolerancji, kompetencji, wywiązywania się z powierzanych zadań i obowiązków, które stawia mu dana grupa. Będąc z grupą, rozluźnia silne więzy z rodziną, ale buduje je z rówieśnikami. Tutaj się dowiaduje, że bierność w zachowaniu i kontaktach nie jest wzmacniana pozytywnie. Musi się dostosowywać do zasad panujących w grupie, nie czekając aż ktoś mu przyjdzie z pomocą. To spowoduje, że nastolatek nauczy się sam rozwiązywać swoje problemy i nie będzie tkwi w wyuczonej bezradności.
Ostatnim argumentem potwierdzającym moją tezę niech będzie to, iż grupa rówieśnicza może bezpośrednio i pośrednio wpływać na kształtowanie się własnego obrazu osoby przez uświadomienie celów, działań, wartości, samoakceptację, to jest zgodę na to, kim się jest. Jeżeli koledzy uznają jego inność, to i jemu łatwiej będzie ją uznawać. Odpowiedzialność za siebie dotyczy kontaktów interpersonalnych i stosunku do siebie, do innych ludzi. Dotyczy to rozwijania pasji, zdolności, możliwości.
Myślę, że prawie każdy inaczej odpowiedziałby na to pytanie. Jedni uważają, że znajdowanie się w grupie rówieśniczej jest bardzo ważne, drudzy zaś, że to jest niepotrzebne. Ja jednak uważam, że nastolatek powinien znaleźć ludzi, na których mógłby się wesprzeć, porozmawiać z nimi. Każdy młody człowiek powinien znajdować się w jakiejś grupie.