Czego domagają się wszystkie wykroczenia przeciw prawdzie?

BÓG
„Bóg postępuje uczciwie, rzetelnie i prawdomównie, jest pełen przyjaźni... ...Dałem wam wszystko, co stwórca może dać stworzeniu, nie ukryłem Drzewa Życia i nie strzegę, daję wam wolność od bólu, przemijania i śmierci. Jesteście stworzeni na obraz i podobieństwo, gdyż więcej nie jest możliwe... Nie łamcie harmonii świata. Nie łamcie Życia przez nieposłuszeństwo - ponieważ przyjdzie śmierć i zło. Nie przez zawistną zemstę, lecz w naturalnym porządku i konsekwencji rzeczy.
...Nie próbujcie być Bogiem. Uszanujcie drzewo w imię mądrej wolności - ten nakaz jest
jedyny - dla waszego dobra.”

SZATAN
„ ...Bóg was okłamał...jest małostkowy i zawistny: nie chce, abyście osiągnęli jeszcze więcej... możecie być jak On - bez Niego.”

CZŁOWIEK

Człowiek posłuchał, zechciał żyć poza Życiem, stanowić prawa moralne.

Okazało się, że to prawda Boga jest prawdą rzetelną, bo przyszedł lęk, śmierć, trud. Bóg jest Prawdą i każda prawda na swój sposób zakorzeniona jest w Bogu, każde kłamstwo sprzeciwia Mu się i jest obrazą, jest głupotą przeciw Bogu i ludziom.

O prawdę nie jest łatwo, gdyż rozeznanie człowiecze nigdy nie jest zupełne, często bywa kalekie. Ludzką rzeczą jest błądzić. Nieludzką trwać w błędzie, wiedząc, że jest kłamstwem. Nie jest grzechem błądzenie z powodu nieznajomości albo głupoty. Ciężkim grzechem jest lekceważenie prawdy jak i fałszu. Obojętność na kłamstwo i prawdę, albo przylgnięcie do kłamstwa.
Ósme przykazanie zabrania fałszowania prawdy w relacjach z drugim człowiekiem. Ten przepis moralny wypływa z powołania Ludu świętego, by był świadkiem swojego Boga, który jest prawdą i chce prawdy.
Prawda jako prawość postępowania i prawość słowa ludzkiego nazywa się prawdomównością, szczerością lub otwartością. Prawdomówność zachowuje złoty środek między tym, co powinno być wyjawione a sekretem, który powinien być zachowany.
Powadzi ona do uczciwości i dyskrecji. Męczeństwo jest najwyższym świadectwem złożonym prawdzie wiary. Oznacza ono świadectwo aż do śmierci. Męczennik daje świadectwo Chrystusowi, który umarł i zmartwychwstał, z którym jest zjednoczony przez miłość. Daje świadectwo prawdzie wiary i nauki chrześcijańskiej.

Wykroczenia przeciw prawdzie:

- fałszywe świadectwo: nieprawdziwa wypowiedź wyrażona przed sądem,

- krzywoprzysięstwo: publiczne złożenie nieprawdziwej przysięgi,

- pochopny sąd: uznanie moralnej wady bliźniego za prawdziwą, wyrażone nawet przez milczenie, bez dostatecznej podstawy,

- obmowa: ujawnianie bez ważnej przyczyny wad i błędów drugiego człowieka osobom, które o tym nie wiedzą,

- oszczerstwo: szkodzenie dobremu imieniu innych przez wypowiedzi sprzeczne
z prawdą i dawanie okazji do fałszywych sądów na ich temat,

- pochlebstwo i służalczość,

- próżność i samochwalstwo

- kłamstwo; polega na mówieniu nieprawdy z intencja oszukania, wprowadzanie w błąd tego, który ma prawo znać prawdę, kłamstwo jest profanacją słowa.

"Wy macie diabła za Ojca ... Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kto mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa."
"Nie mówić fałszywego świadectwa" nie znaczy tylko nie kłamać, ale również nie mówić rzeczy, które w jakikolwiek sposób mogłyby zaszkodzić bliźniemu.
Bóg wyróżnił ludzi, obdarzając nas mową, dzięki której możemy się doskonale komunikować. Jednocześnie otrzymaliśmy nakaz, aby tę zdolność wykorzystywać
w sposób mądry, rozsądny i bez szkody dla innych. Życie dostarcza jednak bardzo wielu różnych okazji do wykrzywiania prawdy.
Często mówimy o ludziach, a już w najbardziej jaskrawych kolorach postrzegamy ich błędy i wady. Lubowanie się w sądzeniu bliźniego zapadło głęboko w naszą ludzką naturę. Niestety, nie jest to wcale chwalebne. Przecież Pan Jezus powiedział: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni." Nie jesteśmy sędziami, aby sądzić. Nikt nie dał nam takiego prawa.
"Jakim bowiem sądem sądzić będziecie, takim i was osądzą."
Nie poskramiając języka można bliźniemu wyrządzić wiele innych szkód. Oszczerstwo, obelga, obmowa, plotkarstwo, posądzanie, to okrutne wykroczenia przeciwko godności człowieka. Często wypowiadane odruchowo, jednak z chwilą, gdy ujrzą światło dzienne, ożywają, stając się kolcami raniącymi najczulsze punkty ludzkiej psychiki.
Św. Paweł nawoływał: "Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę
do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami."
Wstrętną rzeczą jest obłuda. Ona jest źródłem pychy, samolubstwa. Obłudnik kłamie nie tylko słowem, ale i czynem. Takimi ludźmi byli faryzeusze.

„Strzeżcie się więc próżnego szemrania,
powściągajcie język od złej mowy:
bo i skryte słowo nie jest bez następstwa,
a usta kłamliwe zabijają duszę.”


Pilnując trochę swojego języka i stosując się do słów Jezusa: "Niech mowa wasza będzie: Tak, tak; nie, nie. jest szansa na dobre wypełnianie ósmego przykazania.
Obok kłamstwa w słowie, istnieje także kłamstwo w czynie - czyli obłuda. Człowiek obłudny to taki, który żyje w zakłamaniu. Nie ujawnia na zewnątrz tego, co kryje w sobie. Żyjąc w ciągłej sprzeczności między tym kim jest, a kim chciałby być, człowiek taki przestaje być sobą. Kolejny grzech to zniesławienie - czyli niesprawiedliwe odebranie komuś dobrej sławy, dobrego imienia. W tym przypadku najczęściej stosuje się obmowy i oszczerstwa. Obmowa bliźniego to ujawnienie bez potrzeby jego błędów i wad. Ocenia się wtedy człowieka jednostronnie, ukazując tylko jego "ciemne strony". Jeszcze poważniejszym wykroczeniem jest oszczerstwo. Nie tylko mówi się o bliźnim negatywnie, ale w dodatku nieprawdziwie.
Oszczerstwo wyrządza wielką krzywdę człowiekowi, ponieważ rani jego godność
i odbiera mu możliwość samoobrony przed fałszywymi zarzutami.
Unikać należy również plotek, które rozsiewają często nienawiść wśród ludzi, podważając więzi przyjaźni, koleżeństwa i wzajemnego zaufania. Nie dozwolone jest także lekkomyślne i bez dostatecznych podstaw, posądzanie bliźnich o złe czyny oraz intencje. Grzechem jest także naruszanie lub niedochowanie cudzego, powierzonego nam sekretu lub tajemnicy.

Chcąc więc żyć według VIII przykazania Bożego, powinniśmy wyrządzone krzywdy naprawiać, oszczerstwa odwołać, za wyrządzone zniewagi i obelgi przeprosić. Plotek i obmów unikać. A przede wszystkim zaś , ukochać prawdę, bo prawdziwa miłość nigdy "nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą".

„Obrzydliwe są Panu wargi kłamliwe”