Recenzja filmu "The Hole - Bunkier"

Bardzo rzadko się zdarza, że filmy o rozbrykanych nastolatkach naszych czasów mogą zawierać głębsze przesłania. Utwór „Bunkier” zdaje się jednak wyjątkiem. To nie tylko zabawa, ale także opowieść o tym, jak mroczne tajemnice może kryć ludzka psychika i do czego może doprowadzić obsesyjna miłość.

Grupa czworga nastolatków (Liz, Frankie, Mike i Geoff) zamiast wyruszyć na szkolną wycieczkę geograficzną, postanawia zorganizować imprezę w starym, powojennym bunkrze. Zabawa miała trwać trzy dni, które nieoczekiwanie przedłużają się w dwa, długie i mroczne tygodnie. Gdy wszyscy tracą nadzieję na odnalezienie uczniów, niespodziewanie pojawia się Liz, wycieńczona i w totalnym szoku. Odpowiedź na pytanie, co zdarzyło się w środku opuszczonego bunkra próbuje znaleźć pani psycholog. W tym celu przeprowadza z Liz długą rozmowę, podczas której okazuje się, że nastolatka myli rzeczywistość z fikcją i nie potrafi zdać relacji z wydarzeń. Z jej opowiadań można było wywnioskować, że winnym całego zamieszania może okazać się Martin, szkolny dziwak. Jednak on ma zupełnie inną wersję wydarzeń, co sprawia, że psycholog i policja dostają kompletnego mentliku. Co tak naprawdę się wydarzyło? Tego nie mogę zdradzić, lecz napiszę tylko, że nic w „Bunkrze” nie jest takie, jak się nam na początku wydaje.

„Bunkier” jest dramatem psychologicznym przedstawiającym tragedię ludzi zdanych tylko i wyłącznie na siebie. Dla tych uwięzionych nastolatków, na początku jest to świetna zabawa, a także sprawdzenie siebie w warunkach wyjątkowych i ekstremalnych, z którymi nie mają styczności na co dzień. Dopiero po pewnym czasie zaczynają im przeszkadzać nienaturalne warunki, stres i niepokój. Wszystko potęguje fakt, że kończy się jedzenie, woda, a pomoc dalej nie nadchodzi... Wtedy zaczyna się panika, napady agresji, obwinianie się nawzajem, płacz, a także słabnące siły.

Cały film jest wielką rekonstrukcją zdarzeń. „Bunkier” jest filmem opowiadającym o naszych czasach i młodych ludziach, o tym, do czego miłość może doprowadzić człowieka. Dla mnie bez wątpienia głównym tematem wokół którego kręci się cała akcja filmu jest miłość. Obserwujemy uczucie, które nie zna granic i przed niczym się nie zawaha. Uczucie, którego strata jest gorsza niż śmierć. Film pokazuje, że właśnie te pierwsze z przeżywanych miłości w życiu są najsilniejsze. To im podporządkowuje się życie, dla nich zrobi się bardzo wiele. Tego doświadcza główna bohaterka Liz, która gotowa jest poświęcić wszystko, byle tylko być przy ukochanym.
Na pochwałę zasługuje bez wątpienia Thora Birch, odtwórczyni głównej roli, czyli filmowa Liz. Aktorka ta pokazuje nam, jak znakomicie potrafi ukazać targające jej bohaterką uczucia, namiętności i obsesje. Doskonale pasuje do roli dziewczyny średnio atrakcyjnej, która za wszelką cenę próbuje zwrócić na siebie uwagę szkolnego przystojniaka, Mike’a (w tej kreacji Desmond Harrington). Wspomnieć trzeba, że scenariusz filmu został napisany przez Bena Corta na podstawie książki Guya Burta „After The Hole, a nad całością czuwał reżyser Nick Hamm.
Film „Bunkier” naprawdę trzyma w napięciu i do ostatniej minuty nie wiadomo jakie będzie jego zakończenie. To właśnie ono podobało mi się najbardziej. Było bardzo zaskakujące, ale zarazem możliwe i realne. Przed obejrzeniem tego filmu przeczytałam jego zwiastun w jednej z gazet. Byłam pewna, że za krwawymi wydarzeniami w bunkrze stoi jakaś nierealna, fantastyczna postać. Prawda na szczęście okazała się inna, dlatego film zaczął przerażać swoim realizmem i prawdopodobnością, bo przecież takie wydarzenia mogą spotkać każdego z nas! Zasiadając do oglądania „Bunkra” nie spodziewałam się, że będzie aż tak dobry, raczej byłam pewna, że czeka mnie projekcja przeciętnego thrillera z udziałem jakiejś nierealnej postaci. Na szczęście moje przypuszczenia nie pokryły się z prawdą. Ogólnie film oceniam jako dosyć dobry, chociaż widziałam utwory dużo lepsze.