Przedstaw filozoficzne inspiracje poezji Horacego.

1. Kim był Horacy?
Horacy, najsławniejszy poeta liryczny Rzymu, był synem wyzwolonego niewolnika, który posiadał pewien majątek i zapewnił mu wykształcenie godne syna senatora: w Rzymie i Atenach. W Atenach przyłączył się do spisku na życie Juliusza Cezara. Po upadku powstania (Brutus przeciw Oktawianowi) jako republikaninowi skonfiskowano mu dobra. Dostał się pod opiekę rzymskiego arystokraty Mecenasa (od niego pochodzą słowa mecenas i mecenat, oznaczające opiekuna lub opiekę), wolny od trosk materialnych poświęcił się całkowicie twórczości. Tworzył pieśni (carminy, zwane później odami), w których wykładał swoją filozofię życiową.

2. Horacjańska filozofia życiowa.
Życie ludzkie wg Horacego zdeterminowane jest wolą bogów. Człowiek nie jest panem własnego losu. W związku z takim pojmowaniem losu ludzkiego, Horacy proponuje następującą postawę wobec życia:
· żyć chwilą, czasem teraźniejszym, carpe diem, jest to hasło epikurejczyków. Chcieli oni żyć bez bólu, uznawali, że nie należy bać się śmierci, bo po niej nic nie ma, żyć należy wśród przyjaciół, z dala od wojen i polityki. Wyznacznikami postępowania miały być umiar i rozum.
· Stoicyzm (w odzie Do Wergiliusza Rufusa)
System zalecający równowagę ducha i wyzbywanie się wszelkich namiętności, zarówno szczęścia, jak i bólu. Daje to człowiekowi przynajmniej złudzenie kierowania swoim życiem.
· Zasada złotego środka (aurea mediocritas)
W wierszu “O co poeta prosi Apollina” mówi, że nie pociągają go bogactwo, trzody, wino – dobra te zostawia kupcom bardziej ich spragnionym i godnym. Sam woli poprzestać na czymś bardziej umiarkowanym, wybiera drogę pośrednią. Ważniejsze od bogactw jest zdrowie i spokojna starość “pełna pieśni”,
· W wierszu Exegi monumentum... Horacy przedstawia się jako człowiek świadom swego talentu. Pokazuje, że poezja jest pomnikiem, który przetrwa wszystkie zawieruchy i unieśmiertelni jego sławę. Jako pierwszy Rzymianin dorównał mistrzom greckim. Jest to jakby testament Horacego i skrawek jego prywatnej filozofii. jego natury.