Jeśli nie szata zdobi człowieka, to w czym tkwi jego wartość?

Według mnie to nie szata zdobi człowieka, wszystko zależy od jego charakteru, od tego czy jest on prawdomówny, życzliwy wobec innych osób, pracowity, uprzejmy, sumienny, itd. Postaram się udowodnić tą tezę na przykładach znanych postaci oraz fantastycznych bohaterów z książek.

Moją pierwszą postacią, która według mnie jest doskonałym przykładem na potwierdzenie tej tezy jest Ania z Zielonego Wzgórza. Jest to delikatna, troskliwa, czuła osoba, która uwielbiała rozmawiać, jest inteligentna i pracowita. Od małego mieszkała w sierocińcu, w wieku 13 lat zaadoptowali ją państwo Cuthbert. Od tamtej pory Ania mieszkała na Zielonym Wzgórzu, pomagała Mateuszowi w pracach koło domu, a Maryli w kuchni. Opiekowała się nimi, pokochała ich z całego serca jak własną rodzinę. Chodziła do szkoły miała tam wielu przyjaciół i dbała o nich. Jest ona bardzo ambitną dziewczynką i chociaż w dzieciństwie była biedna, to umiała się dzielić tym co miała. Gdy dorosła poszła na studia i została bardzo dobrą nauczycielką, która ułożyła sobie dobrze życie oraz miała wspaniałą rodzinę. To jest najlepszy przykład, który nasuwa mi się do głowy, osoby która pod ubraniem ma wspaniałą duszę i „wielkie” serce.

Drugim bohaterem jest Staś Tarkowski z książki Pt. „W pustyni i w puszczy”. Odznacza się wielkim oddaniem i poświęceniem w stosunku do swojej przyjaciółki Nel. Opiekował się nią, pielęgnował w chorobie, był gotów poświęcić własne zdrowie i życie, aby ją chronić.

Trzecią postacią, która wyróżnia się spośród innych jest św. Albert. Oddał on dobytek swojego ojca, wyrzekł się dóbr materialnych, ubierał się jak włóczęga. Gdy ojciec wygnał go z domu mieszkał pod schodami i wylewano na niego pomyje. Żył w zgodzie z naturą, rozmawiał ze zwierzętami, żył zgodnie z przykazaniami bożymi i był bardzo pobożny. Obecnie jest on patronem ubogich i bezdomnych. Według mnie jest to wielkie poświęcenie, wyrzekł się wszystkiego by pomagać innym. Założył on nawet klasztor, który wspomagał bezdomnych i ubogich.

Na potwierdzenie mojej tezy chciała bym odwołać się do słów księdza Jana Twardowskiego z wiersza Pt. „ Śpieszmy się”:

„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą”

Myślę, że poeta chciał zwrócić tymi słowami naszą uwagę na to jak wielką rolę w naszym życiu odgrywają szczere uczucia. Nie ważne to czym się otaczamy, ważne jest to co czujemy i co ofiarujemy drugiemu człowiekowi.