Jak romantycy pojmowali miłość.

Miłość cielesna, czy miłość bratnich dusz? Miłość szczęśliwa, czy nieszczęśliwa? Jak romantycy ukazywali swoje uczucia do drugiej osoby? Czy można oszaleć z miłości?
W epoce romantyzmu miłość odgrywała ważną rolę. Była natchnieniem dla romantyków. Ale jaka była naprawdę?

W utworze Gothego „ Cierpienie Młodego Wertera” przedstawiona została miłość nieszczęśliwa i niespełniona. Werter opisuje swoją burzliwą miłość w listach skierowanych do przyjaciela Wilhelma. Poznanie Lotty wprawia Wertera w stan szczęścia, mimo iż od samego początku wie, że ma ona narzeczonego. Szczęście jego stoi na przeszkodzie, ponieważ osobę, którą pokochał, przyrzekła już rękę innemu konkurentowi, a Werter na niej skupił swe uczucia. Główny bohater jest indywidualistą, zmienny w nastrojach. Poprzez miłość odizolowuje się od innych, ma swój własny świat, w którym często jest zagubiony. Jest miłosnym buntownikiem: „Jakże często utulam nim do snu swą buntowniczą krew, bo nigdy nie widziałeś nic tak nie równego, tak niespokojnego jak to serce”. Werter jest chory uczuciowo, dla Lotty zrobiłby wszystko. Po odrzuceniu przez nią jest nieszczęśliwy, postanawia popełnić samobójstwo. Werter jest typowym przykładem klasycznego romantyka, który poprzez niepowodzenia miłosne postanawia skrócić swoje cierpienia.

Gustaw, główny bohater IV cz. „Dziadów” Adama Mickiewicza jest kolejnym przykładem nieszczęśliwej miłości. Gustaw pod postacią upiora odwiedza księdza w dzień zaduszny. Opowiada mu o swojej miłości do ukochanej Maryli. Z powodu różnic społecznych kochankowie nie mogli być razem. Gustaw wymienia trzy rodzaje miłości: śmierć ciała, rozdzielenia dwojga kochanków, potępienia. Jego dotknął drugi rodzaj śmierci.. Gustaw jest bohaterem romantycznym, toteż przeżywa nieszczęśliwą miłość. Miłość jest dla niego największą wartością, opanowuje całą jego osobowość. Wyznania Gustawa to jakby spowiedź pośmiertna z całego życia, która ukazuje jego cierpienie, niespełnionej miłości do kobiety: „Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy”. Gustaw jest samotny, ma swój własny świat, jest na swój sposób wyjątkowy, indywidualista. Wyraża wielki ból do świata. Jest obłąkany, popełnia samobójstwo.

W „Kordianie” Juliusz Słowackiego ukazany jest bohater, który przeżywa nieszczęśliwą, niespełnioną miłość. Jest nim młody 15-letni Kordian, który zakochał się
w starszej kobiecie o imieniu Laura. Jest nią zauroczony. Jednak ona odpycha jego uczucia. Kordian, bohater romantyczny przeżywa ból istnienia, odrywa się od rzeczywistości i zaczyna rozmawiać z otaczającą go przyrodą: „Ciche wyrzekł słowa do drzew- Gińcie, drzewa!”. Jest rozgoryczony wobec świata, nie widzi sensu życia. Jest znudzony, rozdarty wewnętrznie, myśli o samobójstwie. Jest jednostką, która ma swój własny świat. Jest kolejnym bohaterem, który przeżywa nieszczęśliwą miłość: „Jam się w miłość nieszczęsną całym sercem wsączył”.

Większość romantyków była nieszczęśliwie zakochana np.: Werter, Gustaw, Kordian.
Każdy z nich miał swój własny świat, był indywidualistą. Myślę, że autorzy utworów romantycznych byli sami nieszczęśliwie zakochani. Ukazywali to w swoich utworach. Szukali bratnich dusz, znajdowali je, ale byli nieszczęśliwi.