1. Komórki ogólnie
- to podstawowy element strukturalny i czynnościowy każdego organizmu, zdolny do spełniania różnych funkcji życiowych, np. oddychania, rozmnażania, odżywiania, wzrostu
- zbudowana jest ze ściany komórkowej i protoplastu
- Wyróżniamy: jądrzaste, bezjądzraste, bakterie, sinice
- Cytologia: nauka o komórkach
Kształt: różny - kula, walec, wielościan
Wielkość: przeciętnie kilkadziesiąt mikrometrów
2. Komórka Nerwowa
Neurony są głównym typem tkanki nerwowej i to one właśnie są odpowiedzialne za przewodzenie impulsów nerwowych. Składają się z ciała komórki oraz dwóch rodzajów wypustek - dendrytów i neurytów (tzw. aksonów).
Dendryty doprowadzają impulsy nerwowe do ciała komórki -- są stosunkowo krótkie i mają nieco drzewiasty kształt.
Neuryty natomiast przekazują impuls nerwowy od ciała komórki - dalej, do następnej. Są one osłonięte dwiema otoczkami - wewnętrzna warstwa zwana jest mielinową (lub rdzenną), natomiast zewnętrzna zwana jest komórkową. Należy dodać, że otoczka wewnętrzna jest doskonałym izolatorem elektrycznym przez co impulsy nerwowe mogą się zdecydowanie szybciej przemieszczać.
Osłonki zbudowane są z komórek, przez co występują przewężenia między nimi. Zwane są one przewężeniami Ranviera.
Przekazywanie impulsu nerwowego odbywa się poprzez złącza zwane synapsami. Znajdują się one między aksonem jednej komórki, a dendrytem następnej. Przekazywanie impulsu odbywa się poprzez pęcherzyki synaptycze, przez które przemieszcza się substancja zwana mediatorem synaptycznym.
Komórka nerwowa charakteryzuje się tym, że przewodzi bodźce zawsze w jednym kierunku od dendrytów do ciała komórki i z komórki dalej przez neuryt.
Synapsy czyli połączenia międzykomórkowe, przez które przemieszczają się impulsy nerwowe występują nie tylko pomiędzy komórkami nerwowymi. Istnieją także połączenia między komórkami nerwowymi, a mięśniowymi oraz gruczołami.
Komórki nerwowe można podzielić ze względu na:
a) kształt ich perikarionu oraz obszaru utworzonego przez wypustki (dendryty i neuryt) na: neurony ziarniste, gwiaździste, piramidowe i gruszkowate.
b) liczbę wypustek i wyróżniamy tu neurony: wielobiegunowe (najczęściej występujące), dwubiegunowe (np.: w siatkówce, błonie węchowej), pseudojednobiegunowe (komórki zwojowe) i jednobiegunowe (bardzo rzadko występujące u kręgowców).
Błona komórkowa ma kluczowe znaczenie w przesyłaniu sygnału. (propagacja zaburzenia różnicy potencjałów pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem komórki; przyczyną tych zaburzeń jest chwilowa utrata "szczelności" przez błonę komórkową).
3. Komórka Mięśnia Sercowego
- buduje ludzkie serce
- jest zbudowana z komórek zwanych kardiocytami, które łącza się wypustkami i mają po jednym centralnie położonym jądrze
- tworzą strukturę podobną do syncytium mięśni szkieletowych poprzecznie prążkowanych
- połączenia między komórkami, tzw. wstawki, umożliwiają wymianę jonów
- wnętrze kardiocytów wypełniają miofibryle zbudowane z miofilamentów aktynowych i miozynowych, które tworzą poprzeczne prążkowanie
- mięsień sercowy charakteryzuje automatyzm pracy, co oznacza, że jest on zdolny do samoistnych, rytmicznych skurczów
- tkankę mięśnia sercowego unerwi układ autonomiczny, który reguluje częstotliwość skurczów i czyni pracę serca niezależną od woli człowieka
4. Krwinka Czerwona
Krwinki czerwone, czyli erytrocyty, przenoszą do tkanek tlen, a odprowadzają stamtąd dwutlenek węgla. Krwinki czerwone stanowią główny składnik krwi. Ich kształt jest stały dla danego gatunku (erytrocyty przechodząc przez naczynia włosowate, mogą się chwilowo odkształcać. W krwi można spotkać krwinki innego kształtu - oznacza to patologię, np. sierpowate krwinki w anemii sierpowatej. U człowieka oraz innych ssaków normalne czerwone ciałka są okrągłe i dwuwklęsłe. Komórki są pozbawione jądra komórkowego i innych organelli - przez co komórka ma minimalne koszty własne metabolizmu. Oprócz ssaków inne kręgowce maja erytrocyty jądrzaste, ale i tu inne organella cytoplazmatyczne uległy redukcji. Erytrocyty powstają w czerwonym szpiku kostnym w niesamowitym tempie np. u człowieka: 2,4 mln/sekundę. Długoć ich życia zależy od tempa metabolizmu zwierzęcia. U zmiennocieplnych żyją nawet 2 lata, u człowieka 100-120 dni a u drobnych ptaków kilkadziesiąt godzin. Elementarną funkcją czerwonych ciałek jest transport tlenu - dzięki odwracalnemu wiązaniu się tlenu z hemoglobiną) oraz dwutlenku węgla, adrenaliny i witaminy C. Średnica pojedynczej krwinki człowieka to 7,5 mikrometra. U mężczyzny występuje około 5,4 mln/mm, u kobiety około 4,5 mln/mm, u noworodka około 7 mln/mm. Krwinki czerwone nie mają możliwości aktywnego ruchu - przenoszone są biernie z prądem krwi.