Plan wydarzeń Bitwy pod Grunwaldem na podstawie książki "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza.

1. Przygotowanie sie i przybycie na miejsce bitwy.
"Przed wojskami zaś otwierała sie szeroka na mile przestrzeń polna. W śroku owej przestrzenie, wznoszacej sie ku zachodowi łogodnie w góre, zieleniły sie łęgi Grunwaldu, a nieco w dali szarzały słomiane dachy i puste, smutne ugory Tannenberga."

2. Powiadomienie o nadjeżdżajacym wrogu.
"Gdy na spienionym koniu wpadł jak burza szlachcic Hanko Ostojczyk i nim z siodła zeskoczył zakrzyknął:-Niemce, miłościwy panie, ida!"

3. Chęć ustapienia przez wajska Krzyżackie pola do bitwy.
"-Mistrz Urlyk kazał wam też oznajmić, panie, iż, jeśli skąpo wam na polu bityy. to sie z wojskamiwam ustapi, abyście nie gnuśnili w zaroślach."

4. Poczatek Bityw pod Grunwaldem.
"W tej również chwili wstrzasnał powietrzem przeraźliwy głos rogów, krzywuł, piszczałek i całe skrzydło litewskie zerwało sie na kształt niezmiernego stada ptactwa do lotu"
"Konie wyciągnowszy szuje i potuliwszy uszy rwały ze wszystkich sił przed siebie, jeźdźcy wymachujac mieczami i sulicami lecieli z krzykiem okropnym przeciw lewemu skrzydłu Krzyżaków"

5.Piesn polskich choragwi
"Polskie choragwie poczeły spiewac stara, bojowa pieńś św. Wojciecha. Sto tysiecy pokrytych żelazem głow, sto tysiecy par oczu, podniosło sie ku czci niebu, a ze stu tysiecy pierski wyszedł jeden, olbrzymi głos do grzmoty niebieskiego podobny"

6. Upadek konia Marcina z Wrocimowic oraz choragwi
"Oto jeden leżący na ziemi Krzyżak, rozpruł nożem brzuch konia, na którym siedział Marcin z Wrocimowic trzymajacy wielka, swieta dla wszystkich wojsk choragiwe krakowska z orłem w koronie, a wraz z nimi zachwiała sie i padła choragiew"

7. Zabicie Kunca Adelsbacha
"Tamże Paszko Złodziej z Biskupic zabił sławnego brata Kunca Adelsbucha"

8. Polaska zwycięża w Bitwie pod Grunwaldem
"Wiatr poruszał choragiew, rozwinał ja i rozkwitła wspaniala jak olbrzymi kwiat, jako znak nadziei i jako znak gniewu Bożego dla Niemców, a zwyciestwa dla polskich rycerzy."
"Wiekszość białych płaszczów, które na zbrojach nosili bracia zakonni, leżała juz na ziemi"

9. Niebezpieczenstwo nad królrm i nad orszakiem
"A tymczasem najwieksze niebezpieczeństwo zawisło nagla nad którel i nad całym jego orszakiem. Oto mistrz idac za przykładem tych, którzy wrocili po rozgromie Litwy i chcac także zajechac z boku Polakom, zatoczył koło, skutkiem czego jest 16 wybornych choragwi musiało przechodzic właśnie opodal wzgórza, na ktorym stała Władysław Jagiełło"

10. Śmierc mistrza
"Mistrz uderzony ostrzem litewskiej sulicy w usta i dwukrotnie raniony w trzarz, odbijał przez jakis czas malejace prawice ciosów, wreszcie, pchniety rohatyna w szyje zwalił sie jak dab na ziemie"

11. Śmierc wielu Niemców
"Wycinano Niemców jak bór, a oni marli w milczeniu, posepni, ogromni, nieustraszeni. Niektórzy podnosiwszy przyłbice żegnali sie z soba dajac sobie ostatni przed śmierca pocałunek; naiktórzy rzucali sie na oślep w ukrop bojowy jakby zdjęci szaleństwem, inni walczyli jak przez sen, inni na koniec mordowali sie sami, wbijajac sobie w gardło mizerykordie lub porzuciwszy najszyjniki zwracali sie do towarzyszy z prośba 'pchnij'"