Pluton - notka o planecie

Pluton jest ostatnią, dziewiątą według oddalenia od Słońca planetą Układu Słonecznego. Został on odkryty dopiero 18 lutego 1930r. przez astronoma amatora. Był nim Clyde Tombaugh. Jego masa to zaledwie 0,0025 masy Ziemi, czyli jest równa 1/5 masy Księżyca. Jego średnica wynosi 2300 km, zaś odległość od Słońca to 5929 mln km. Jeden obieg dookoła Słońca zajmuje Plutonowi ponad 248 lat, natomiast obrót wokół własnej osi trwa ok.6,4 doby ziemskiej.

Powierzchnia Plutona złożona jest w dużej części z zamarzniętego metanu. Obserwacje wykonane w podczerwieni przez satelitę IRAS wykazały, że pas równikowy jest ciemniejszy od rejonów biegunowych, co sugeruje występowanie czap lodowych na biegunach.

Pluton ma zbyt małą masę, by utrzymać gęstą atmosferę, jednak stwierdzono jej istnienie. Dokonano tego wykorzystując dość rzadką okazję, jaką było zakrycie gwiazdy o jasności 12 magnitudo przez Plutona 9 czerwca 1988 roku. Badając dokładnie przebieg tego zjawiska, astronomowie stwierdzili, że atmosfera Plutona sięga do 46 km ponad jej powierzchnię. Składa się głównie z metanu oraz z cięższych gazów: azotu lub dwutlenku węgla. Pluton ma rzadką atmosferę, która tworzy się, gdy planeta zbliży się do Słońca, lecz ponownie zamarza, gdy planeta się oddala. Średnia temperatura na Plutonie wynosi w przybliżeniu -230*C, zaś ciśnienie w przybliżeniu 3 mikrobara.

Budowa fizyczna i parametry ruchu plutona wskazują, że nie jest on typową planetą. Coraz częściej jest on zestawiany z Neptunem, ponieważ sądzi się, że w przeszłości mógł być on jego księżycem. Pluton posiada jeszcze jedną bardzo charakterystyczną cechę. Jego orbita jest dużo bardziej nachylona w stosunku do płaszczyzny ekliptyki niż orbity innych planet, bo kąt jej nachylenia wynosi 17*. Kolejną dziwną cechą Plutona jest to, że jego orbita przecina orbitę Neptuna, a peryhelium Plutona jest bliższe Słońca (4,43mld km) niż peryhelium Neptuna (4,46mld km). Wynika, więc z tego, że Pluton przez pewien okres czasu nie jest najdalszą planetą w Układzie Słonecznym. I tak było w latach 1979-1999 kiedy to najdalszą planetą był Neptun, gdyż Pluton poruszał się wewnątrz jego orbity

Plutonowi towarzyszy jeden księżyc, który nosi nazwę Charon. został on odkryty w 1978 roku w U.S. Naval Observatory. Jednak ze względu na ogromną odległość i niewielkie rozmiary obu ciał niezwykle trudne okazało się określenie wielkości Charona i okresu jego obiegu wokół Plutona. Jednak dzięki Teleskopowi Kosmicznemu Hubble\'a zdołano to osiągnąć. Charon obiega Plutona w okresie 6,39 doby, ajego masa stanowi 0.2 masy Plutona. Na podstawie tych wielkości oszacowano średnią gęstość Plutona i Charona, która wynosi około 2 g/cm3.


Mimo, że Kosmiczny Teleskop Hubble`a dostarczył nowych zdjęć planety, to Pluton jest jednak najsłabiej zbadaną planetą Układu Słonecznego, ponieważ nie dotarła do niego jeszcze żadna sonda kosmiczna. NASA planowała wystrzelenie w 2004r. sondy „Pluto Kuiper Express”, lecz przełożyła to na późniejszy termin.