Wysoki poziom żywienia

Poziom żywienia jest określany stosunkiem ilości części produkcyjnej do części bytowej

CZĘŚC PRODUKCYJNA
POZIOM ŻYWIENIA =
CZĘŚĆ BYTOWA


Określona ilość pożywienia, nie dająca przyrostu masy ciała, a zapewniająca organizmowi pokrycie podstawowych procesów życiowych i utrzymująca równowagę bez przyrostu masy ciała to „pokarm bytowy”.
To część bytowa dobowej dawki energetycznej. Pokrywa ona zapotrzebowanie na utrzymanie przy życiu, ale taki młody organizm nie będzie wykazywał tendencji wzrostowych.
Zapewnia on równowagę energetyczną i białkową oraz stałość masy i składu ciała.

Zaś przyrost masy ciała jest zależny od wielkości nadwyżki ponad dawkę bytową
Część ponad bytowa = część produkcyjna

Analizując poziom żywienia spotykamy się z różnymi problemami, które dotyczą zarówno części bytowej jak i produkcyjnej.
Problemy te przedstawię po krótce, gdyż są to zagadnienia ważne i ciekawe.
Oto one:
Ι .PROBLEM:
Poziom żywienia i jego wpływ na wzrost i rozwój młodych organizmów.
Organizm przybywa na wadze wtedy, kiedy spożywa pokarmy powyżej poziomu bytowego. Jednak nie jest to zależne od ilości żywienia, tylko zależne od tego czy już przekroczyliśmy część bytową, czy jeszcze nie.
Nadwyżka powoduje syntezę nowych składników ciała.



II. PROBLEM:
Oparty jest na tym, że jedni ludzie jedzą mało i tyją, zaś inni jedzą dużo i wcale nie przybywają na wadze.
Wszystko to jest zależne od dobowej ilości pożywienia (Dobowa dawka pokarmu), która to właśnie rozgranicza się na część bytową i produkcyjną.

Jest postawione pytanie: Dlaczego z tej samej ilości pożywienia jeden organizm będzie się otłuszczał a drugi nie?
Odpowiedz jest prosta: Różnica między tymi dwoma organizmami znajduje się w potrzebach bytowych lub w zdolności wykorzystywania części ponad bytowej.

Zdarza się tak, że potrzeby bytowe są tak duże, że nie występuje już nadwyżka i wtedy taki organizm w ogóle się nie otłuszcza. Taki człowiek może spożywać dużo pokarmu i nie przybędzie na wadze.
Różna wydajność przerabiania nadwyżki w składniki pokarmowe powoduje różną ich wielkość w części ponad bytowej, a tym samym różną zdolność organizmu do otłuszczania się- im gorsza zdolność przerobienia tych składników tym ich więcej w cz. produkcyjnej i większe otłuszczenie organizmu.

Z tej samej ilości pożywienia jedna osoba ma małą nadwyżkę lub wcale jej nie ma, zaś druga osoba ma tą nadwyżkę dużą i wtedy powoduje to, że organizm się otłuszcza.
Różnice w potrzebach bytowych u różnych ludzi są uwarunkowane w dużej mierze genetycznie, informacje o tym są zatwierdzone w genach.

Ta sama nadwyżka u wielu ludzi będzie w ten sam lub podobny sposób wykorzystana, z ta samą wydajnością.

Jest zależność wprost proporcjonalna między podstawową przemianą materii a potrzebami bytowymi, a mianowicie: im większa jest PPM, tym większe są potrzeby bytowe .

III. PROBLEM:
Optymalny stosunek białka do składników energetycznych w diecie.
Zapotrzebowanie na białko musi być pokryte, pewne białka muszą być uzupełniane w naszym organizmie podczas rozpadu ich i wydaleniu z organizmu( wydalamy mocznik a więc i azot), dlatego te niedobory należy uzupełnić, a w szczególności aminokwasami niezbędnymi potrzebnymi do syntezy wielu ważnych białek organizmu.
Organizm rosnący musi mieć dostarczone tyle białka, by pokryć zapotrzebowanie na wzrost i rozwój- między min a max możliwości wzrostowych. Nie można dzieciom ograniczać wzrostu.
Zaś u dorosłych poziom spożycia białka nie może leżeć poniżej poziomu bytowego.

Ppm, termogeneza indukowana pożywieniem i aktywność ruchowa to wszystko decyduje o tym ile składników pokarmowych musi być w diecie, by organizm nie tracił składników ciała i tyle by się nie otłuszczała także, by miał pokryte minimum białkowego na straty z organizmu.

Ogólnie jest przyjęta zasada u organizmów młodych, że na:
• procesy bytowe daje się mniej białka w stosunku do składników energetycznych,
szerszy stosunek białka do energii(dużo kcal przypada na 1 g białka)
• zaś by zapewnić odpowiedni wzrost i rozwój- w nadwyżce musi być więcej jednostek białka w stosunku do składników energetycznych, węższy stosunek białka do składników energet (mało kalorii przypada na 1 g białka).


Wysoki poziom żywienia świadczy o tym, iż część produkcyjna wzrasta w stosunku do dziennego zapotrzebowania energetycznego.
Tempo wzrostu uwarunkowane jest żywieniem- co jemy i ile tego spożywamy.

Intensywne żywienie powoduje:
• wcześniejszy i dużo większy rozwój tkanki tłuszczowej, której potem już nie da się cofnąć ani zlikwidować.
Powodem tego jest powstanie w pierwszej fazie dużej liczby komórek, które raz wytworzone już nie znikną, zaś w drugiej fazie ich ilość się nie ulega zmianie, lecz następuje rozrost objętości wytworzonych komórek (5 x większy promień tych komórek powoduje 120 x większą objętość!).
• znacznie bardziej rozwinięty przewód pokarmowy- wszystkie narządy wewnętrzne są powiększone- zaś wątroba staje się otłuszczona i zaczyna się degenerować.
Każdy żywy organizm jest zdolny pobrać, strawić i wchłonąć bardzo dużo pożywienia, ale nie jest w stanie tego metabolizować. Jelito wchłonie więcej składników pokarmowych, aniżeli wątroba sama to przemetabolizuje i dlatego nie nadąża zza pracą jelit, ulega przemęczeniu i przepracowaniu, co prowadzi do jej upośledzenia.

• Układ kostny nie nadąża za wzrostem tkanki miękkiej.
Tkanka kostna ma dużą dynamikę wzrostu, jeśli nie przyspieszymy jej wzrostu, a na stałe zmiany nie zaadoptują się, wtedy kości nie nadążają za mineralizacją i stają się słabe, niewyrośnięte do odpowiedniej długości oraz są kruche.

• Układ mięśniowy jest inny niż u dzieci o normalnym poziomie żywienia.
My spożywamy mięso, czyli mięśnie zwierząt, które mają taki sam skład niezależnie od systemu chowu. Różne białka mamy w mięśniach: sarkoplazmatyczne, miofibrylarne oraz łączno- tkankowe. Jest różnica w składzie białek i proporcji tych białek w mięśniach. Mięśnie dzieci szybko rosnących różnią się od mięsni wolno rosnących.

• Gruczoły rozrodcze szybciej osiągają dojrzałość płciową