Charakterystyka ryjkonosów

Ryjkonosy



Ryjkonosy są wyróżniająca się grupą zwierząt. Nazwa pochodzi od wydłużonego, giętkiego zakończenia nosa tych zwierząt, zbliżonego do ryjka. Ryjkonosy cechują długie, cienkie nogi, duże oczy, ucho zewnętrzne, długi, przypominający szczurzy ogon, i wydłużony ryjek. Różnią się znacznie wielkością: od masy ciała 45 gramów i długości z ogonem do 35 cm do 540 gramów i długości 76 cm. Jako jedyne z ssaków owadożernych wyspecjalizowały się w skakaniu. Żyją w różnorodnych środowiskach: na otwartych równinach i sawannach, w ciernistych krzakach i lasach tropikalnych w północnej i poludniowo-wschodniej Afryce.

Ryjkonosy żyją parami związanymi na całe życie. Nie obserwuje się dymorfizmu płciowego. Oznaczają swoje terytorium wydzieliną z gruczołów zapachowych. Niektóre gatunki budują nory a inny system dróg umożliwiających ucieczkę i zdobywanie pokarmu. Głównym pokarmem są mrówki i termity a także żuki, koniki polne, pająki, dżdżownice i rozkładające się liście.

Rozmnażają się w ciągu całego roku. Samica rodzi jedno lub dwoje młodych, które karmi, co 24 godziny. Młode po urodzeniu są dość samodzielne i wymagają tylko niewielkiej opieki ze strony rodziców.

W przeciwieństwie do innych owadożernych ryjkonosy zostają w obrębie terytorium rodziców

do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Potem opuszczają je i szukają własnego.

Głównym wrogiem ryjkonosów są sowy, węże i małe owadożerne. W niektórych rejonach Afryki

służą jako pożywienie dla ludzi. Nieliczne przeżywają 4 lata.

Większość gatunków ryjkonosów nie jest bezpośrednio narażona na wyginiecie, jednak działalność człowieka, przekształcająca lub niszcząca specyficzne środowiska prowadzi do wyginięcia żyjących tam ryjkonosów.