Portret Marii Woźniakowskiej to tytuł dzieła namalowanego techniką olejną na płótnie w roku 1891. Obraz przechowywany we Lwowie w Lwowskiej Galerii Obrazów ma wymiary 120 cm x 85 cm z sygnaturą w prawym dolnym rogu.
Autorem dzieła jest Henryk Rodakowski (1823-1894), polski malarz, najwybitniejszy polski portrecista XIX w. Wykształcony w Wiedniu (Theresianum, studia prawnicze, studia malarskie u J. Danhausera, F. Amerlinga i F. Eybla), od 1846 przebywał w Paryżu, gdzie od 1850 kształcił się w atelier L. Cognieta. Był mistrzem portretu psychologicznego. Odwoływał się często do kompozycyjnych wzorów renesansowych. Jego wytworny i pełen umiaru styl sytuuje malarza między romantyzmem a akademizmem.
Inne, ważniejsze prace Rodakowskiego to m.in. portrety: ojca (1850), generała H. Dembińskiego (1852), matki (1853), siostry (1858), L. Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana (1863), L.B. Bldhorn (1871), W. Dzieduszyckiego (1880). Z obrazów o tematyce historycznej: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872).
Tematem obrazu jest portret. Artysta sportretował swoją córkę w naturalnej wielkości. Kobieta ubrana jest w strojną białą suknię, jej prawe ramię osłania swobodnie zwisająca czarna tkanina przytrzymywana prawą ręką. W lewej dłoni trzyma kilka czerwonych kwiatów. Jej twarz nie wyraża emocji, pełne zamyślenia oblicze skierowane jest ku widzowi przy czym reszta ciała zwrócona lekko w prawą stronę
Rodakowski, wielbiciel Rafaela, Leonarda da Vinci i Rubensa, cenił sobie klasyczną kompozycję obrazu. Portret córki nie jest wyjątkiem: jej postać stanowi trójkąt wpisany w prostokąt płótna. Kompozycja jest centralna i statyczna. Przedstawiona została postać stojąca.
Linearyzm w obrazie dominuje nad główną plamą barwną - czarnym suknem. Linia wyznacza kształty. Jest płynna i dostosowana do charakteru przedmiotu.
Gama barwna jest wąska. Koloryt relatywny. Kolory ciepłe i, stosownie do nastroju, stonowane (czernie, biele i odcienie cieliste). Akcentem barwnym jest czarna płaszczyzna po lewej stronie.
Światło w obrazie pada z góry. Jest naturalne i delikatne, Jako jedyny środek plastyczny ukazuje przestrzeń - silnie oświetla pierwszy plan. Tło jest ciemne (modus tenebroso). Światłocień modeluje bryły.
Sposób przedstawienia postaci jest realistyczny. Jest to typ portretu indywidualnego.
------------------
„Tu nie ma dwóch portretów malowanych tak samo,
każdy ma inną orkiestrację światła, które idzie od obrazu,
które nie jest światłem realnym, tylko światłem od artysty.”
(Mieczysław Porębski)
------------------
Przeczytaj podobne teksty
Czas czytania: 2 minuty
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.