Czy należało wprowadzić stan wojenny?

13 grudnia 1981 r., formalną decyzją Rady Państwa, wprowadzony został na terytorium całej PRL stan wojenny. Jednak rozkaz rozpoczęcia działań związanych z wprowadzeniem stanu wojennego został wydany 12 grudnia ok. godziny 16. Pierwsze działania MSW i MON zaplanowano na 23.30.
Same przygotowania do wprowadzenia stanu wojennego sięgały roku 1980: jeszcze w sierpniu tego roku. Komitet Obrony Kraju wydał szefowi Sztabu Generalnego WP gen. Florianowi Siwickiemu polecenie rozpoczęcia prac studyjnych nad wprowadzeniem stanu wojennego. Istotną rolę w przygotowaniach do stanu wojennego odegrał specjalny Sztab MSW "Lato `80", utworzony 16 sierpnia 1980 r. decyzją ministra spraw wewnętrznych, który miał koordynować działania wszystkich służb podległych resortowi spraw wewnętrznych w celu "zapewnienia bezpieczeństwa, ładu i porządku publicznego w kraju".

Rzeczywistym autorem stanu wojennego był ówczesny I sekretarz KC PZPR, prezes Rady Ministrów i minister obrony narodowej gen. armii Wojciech Jaruzelski, który od pamiętnego 13 grudnia objął jeszcze jedną funkcję - przewodniczącego Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). WRON, jak określano w oficjalnej propagandzie, miała stać się "administratorem stanu wojennego". Tak naprawdę nigdy nim nie była. Najważniejsze decyzje zapadały w nieformalnym gronie, skupionym wokół gen. Jaruzelskiego.
W czasie stanu wojennego obowiązywał zakaz działalności organizacji, nastąpiła militaryzacja największych przedsiębiorstw( polecenia w tych zakładach były równoznaczne z rozkazami wojskowymi, a odmowa ich wykonania lub strajki miały być karane przez sądy wojskowe). Wprowadzono godzinę policyjną, brak swobód poruszania się, zakaz manifestacji, blokady telefoniczne, kontrole rozmów i listów, cenzurę. Zorganizowano weryfikacje kadr w administracji, sądownictwie i szkolnictwie.

Stan wojenny zapisał się w historii Polski tragicznymi wydarzeniami, których symbolem stała się masakra górników w kopalni "Wujek" 16 grudnia 1981 r. Akcje pacyfikacyjne władze PRL przeprowadziły również w: Hucie im. Lenina w Krakowie, stoczniach Gdańskiej i Szczecińskiej, Hucie Warszawa, ZM Ursusie, WSK "Świdnik", kopalniach "Manifest Lipcowy", "Borynia" i "Staszic". Podczas stanu wojennego internowanych zostało ok. 10tys. Osób, działaczy związkowych i politycznych, co spowodowało ograniczeni życia społecznego. W grudniu 1982 roku zawieszono stan wojenny, a po wizycie papieża w Polsce zniesiono stan wojenny w 1983r.

Stan wojenny był odezwom władzy na nasilające się manifestacje, strajki i coraz bliższą drogę do władzy Solidarności. Solidarność zbierała coraz więcej zwolenników, którzy mieli już dość komunistycznych władz. Ugrupowanie to było dla Polaków jedyną wizją lepszej, nowej, niezależnej od ZSRR Polski. Władza próbowała stłumić wszelkie ruchy, które były przeciw komunistycznemu ustrojowi. Jedynym wyjściem dla niej było właśnie wprowadzenie stanu wojennego. Przygotowywany od sierpnia 1980, był uzasadniany groźbą zamachu stanu i przejęcia władzy przez opozycję skupioną w Solidarności, załamaniem gospodarki, możliwością interwencji radzieckiej. Był on pozornie dobry, jedynie dla władzy, którą chronił. Uderzał on bowiem w społeczeństwo i ograniczał je. Przez działania władz zginęła, lub została internowana, w tym czasie ogromna ilość ludzi. Prawdopodobnie gdyby nie został wprowadzony stan wojenny obalono by władze komunistyczne i bylibyśmy bardziej rozwiniętym państwem ekonomicznie i gospodarczo, ponieważ system komunistyczny bardzo nas ograniczał i spowalniał rozwój państwa.