Życiorys Św. Tarsycjusza

Św. Tarsycjusz

(zm. ok. 250) Wiadomości o świetym Tarsycjuszu jest za mało, by pokusić się o napisanie jego życiorysu, lecz wystarcza, aby czcić go jako bohaterskiego Meczęnnika Eucharystii.
Świety Tarsycjusz był młodym Rzymianinem, akolitą, należącym do otoczenia papieża Stefana I, późniejszego męczennika († 257). Gdy za cesarza Decjusza († 251) nastąpiły jedne z najkrwawszych prześladowań chrześcijan, zaostrzono równocześnie możliwości widywania sie z uwięzionymi. Wskutek tego umacnianie uwięzionych chrześcijan Komunią świetą przed ich męczeńską śmiercią stało sie prawie niemożliwe. Każdy odważny: kapłan, diakon czy dorosły chrześcijanin, gdy szedł do więzienia z Komunią świętą, narażał się na rozpoznanie i areszt, nie osiągnąwszy nawet celu. W tej sytuacji Tarsycjusz, chłopiec liczący około dziesięciu lat, okazał gotowość pójścia do więzienia z Chrystusem Eucharystycznym, sądząc, że z powodu młodego wieku uda mu się niepostrzeżenie dotrzeć do braci i sióstr skazanych na śmierć meczeńską. Może kilka razy udało mu się to. Jednak pewnego dnia, kiedy szedł z Najświętszym Sakramentem w kierunku więzienia, napadła go grupa pogańskich rówieśników, zaciekawionych tym, co on niesie z taką troską. Ponieważ bardzo tego bronił, usiłowali zmusić go biciem i obrzucaniem kamieniami, aby pokazał im co niesie. Był jednak nieustepliwy. Z pomocą nadszedł mu żołnierz rzymski, Kwadratus, setnik, chrześcijanin, doskonale zorientowany w sytuacji. Przepedzil całą tę zgraje. Jednak chłopca nie dało się już uratować. Zmarł wkrótce z upływu krwi, na skutek odniesionych ran w obronie Chrystusa Eucharystycznego. Ciało Świętego \"Męczennika Eucharystii\" chrześcijanie pochowali ze czcią w katakumbach świetego Kaliksta.

Kult

Świętego Tarsycjusza czczono początkowo w taki sam sposób jak innych męczenników. A więc obchodzono rocznice jego narodzin dla nieba, przy jego grobie, w katakumbach św. Kaliksta . Nie znalazł się wśród świętych, którzy cieszyli się wyjątkowym kultem. Przy wielkiej ilości męczenników w Rzymie nie każdy mógł być usytuowany w pierwszym szeregu. Jednak papież Damazy porównuje go ze św. Szczepanem, należącym do świętych najbardziej popularnych. Najstarsze księgi liturgiczne, pochodzące z przełomu VII/VIII w., nie zawierały wzmianki o św. Tarsycjuszu. Pod datą 15 sierpnia umieścił go Adon z Yienne (†875) w opracowanym przez siebie martyrologium. Odtąd w Martyrologium Romanum figuruje on zawsze pod datą 15 sierpnia. W dniu tym przypada przede wszystkim uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W tak wielką uroczystość, św. Tarsycjusz musiał pozostać w cieniu. W księgach liturgicznych do dnia dzisiejszego nie ma on swojego formularza.
Ks. Wincenty Zaleski, salezjanin, pisze, że relikwie św. Tarsycjusza w 1675 r. przeniesiono do Neapolu, gdzie umieszczono je w osobnej kaplicy przy bazylice św. Dominika. Część jego relikwii w specjalnej trumience jest w salezjanskim kolegium w Rzymie przy via Appia Antica.
We Włoszech św. Tarsycjusz wciąż cieszy sie szczególną czcią jako patron różnego rodzaju kółek eucharystycznych. Na początku XX w., za papieża św. Piusa X, obrano go jako patrona Włoskiej Młodzieży Akcji Katolickiej.
Szczególne nabożeństwo do św. Tarsycjusza żywil wybitny kardynał angielski Wiseman, który w 1855 r. ku jego czci ułożył specjalny utwór poetycki pod tytułem: Fabiola.
W 1939 roku, ku czci świętego Tarsycjusza, architekt Rossi zbudował w Rzymie piękną świątynie.
W słynnym muzeum Louwr jest rzeźba dłuta A. Falguiere, przedstawiająca świętego Tarsycjusza w pozycji leżącej, gdy w chwili konania przyciska Najświętszy Sakrament do serca.