Bank Polski w Królestwie Polskim.

Po rozbiorze Polski na ziemie zaboru pruskiego i austriackiego zostały wprowadzone stopniowo systemy pieniężne obu zaborców. Królestwo natomiast korzystało z autonomii finansowej. Jednostką monetarną w KP był złoty liczący 30 groszy. Pieniądz ten był wypuszczany przez Bank Polski powstały w wyniku inicjatywy Druckiego-Lubeckiego w 1828 roku. Zakres działalności banku był bardzo szeroki: emitował środki pieniężne (bilety o nominałach:1,50, 10, 50,100 oraz monety), pełnił funkcję centralnej kasy państwowej, sprawował zarząd nad długami publicznymi, finansował rozwój rządowego górnictwa i hutnictwa oraz wykonywał normalne czynności bankowe (pożyczki, kredyty itp.). W czasie powstania listopadowego Bank kupował broń dla powstańców, a także wspeirał ich finansowo oraz opłacał niektóre akcje powstańcze. Nie było to dobre posunięcie, gdyż Bank Polski zyskał niechęć carskiej Rosji. Ograniczono zakres działalności banku, a w 1854 roku (wojna krymska) zmuszono bank do przyjmowania inflacyjnych rosyjskich biletów kredytowych, które szybko stały się środkiem płatniczym w Polsce.