Trzeci sektor w Polsce: stan obecny i bariery rozwoju.

Trzeci sektor- instytucjonalne odzwierciedlenie społ. Obywatelskiego, między sektorem administracji państwowej i sektorem rynkowym.

Organizacje pozarządowe- „produkcja” nowego człowieka (edukowanie ludzi)

Funkcje trzeciego sektora:

-artykulacja własnych potrzeb
-kontrolowanie władz
-budowanie wspólnot międzyludzkich
-„system wczesnego ostrzegania”
-samodzielna realizacja różnych potrzeb
-walory edukacyjne

Stan obecny: sytuacja organizacji pozarządowych jest nienajlepsza, po aktywnym rozwoju nastąpiło załamanie. Czynnik rozwojowy to pomoc społeczeństw obywatelskich zza granicy (przejmowanie wzorców), oraz samorozwojowy czynnik, wpływ zagranicznego partnera na polskie elity.

Bariery:
-kształt polskiej demokracji (minimalnej, proceduralnej), małe zaangażowanie obywateli.
-państwo jest silne tam gdzie nie powinno (zabezpieczenie elit), i słabe tam gdzie nie powinno (np. służba zdrowia)
-różne grupy nacisku (np. Samoobrona, Rywin i s.p)
-kiepski stan polskich elit politycznych i medialnych
-grupy interesów skierowane przeciwko organizacjom pozarządowym (gr. Samorządowe)
-gr. liberalna kwestionująca potrzebę rozwoju sektora pozarządowego
-biurokracja
-grupy populistyczne nie zainteresowane budowaniem społ. Obywatelskiego
-olbrzymie zróżnicowanie sektora pozarządowego

Spadek uczestnictwa w organizacjach pozarządowych spadł na początku lat 90-tych.

Kwestia współpracy z innymi sektorami:

-brak jasnych procedur do środków pieniężnych (80% org. Pozarządowych nie posiada majątku)
-kwestia legislacyjna
-niska kultura organizacyjna (w Polsce nie zaprasza się ludzi do uczestnictwa w organizacjach)
-poziom samoregulacji (kodeksy moralne- jest to sektor w którym nie można wszystkiego sformalizować, więc członkowie muszą mieć jakieś zasady etyczne)
-tendencja do podczepiania się do polityków aby się utrzymać
-coraz mniej organizacji jest zainteresowanych kontrolowaniem władzy