Swobodny przeplyw osob w UE.

Zasada wolnego przepływu osób to podstawowe prawo obowiązujące w Unii Europejskiej. Oznacza to, iż każdy obywatel państwa członkowskiego, w przyszłości również każdy Polak, może wybrać państwo, w którym chce pracować. Należy wziąć jednak pod uwagę stosowanie przez niektóre kraje okresów przejściowych wobec Polski, tzn., że prawo podejmowania przez Polaków pracy może być limitowane (maksymalnie przez siedem lat - 2+3+2).

Zgodnie z podpisanym Traktatem Akcesyjnym obecne państwa członkowskie mogą stosować w stosunku do obywateli polskich czasowe ograniczenia dostępu do ich rynków pracy (czyli stosować dotychczasowe zasady ich zatrudnienia na swoim terytorium) polegające na tzw. modelu 2+3+2. Polska na zasadzie równorzędności ma prawo do stosowania analogicznych ograniczeń w stosunku do obywateli obecnych państw członkowskich.

Wynegocjowane zasady oznaczają, że uregulowania przejściowe zostały ustanowione na okres dwóch lat (do 1 maja 2006 roku), podczas których państwa członkowskie będą mogły otwierać swoje rynki pracy na zasadach przepisów narodowych. Przed końcem upływu drugiego roku obowiązywania uregulowań przejściowych Komisja Europejska przygotuje raport analizujący funkcjonowanie krajowych rozwiązań dotyczących zatrudniania i konieczność dalszego stosowania ograniczeń. Na podstawie tego raportu, i nie później niż przed upływem drugiego roku członkostwa obecne kraje członkowskie poinformują Komisję Europejską, czy zamierzają dalej stosować krajowe regulacje prawne, czy też wprowadzą na swoim terytorium, odnośnie do obywateli polskich, swobodny przepływ pracowników. W przypadku gdy kraj członkowski nie ustosunkuje się do raportu, będzie to oznaczać, że kraj ten deklaruje pełne otwarcie swojego rynku pracy (na wniosek Polski w dowolnym momencie obowiązywania ograniczeń będzie mógł zostać przygotowany raport dodatkowy).

Państwa, które po dwóch latach uznają, że chciałyby dalej utrzymać restrykcje będą mogły to zrobić przez kolejne trzy lata. Po pięciu latach obowiązywania uregulowań przejściowych (1 maja 2009 roku), we wszystkich państwach członkowskich powinien zacząć funkcjonować swobodny przepływ pracowników.

Jednakże, państwa członkowskie, które uznają, że w wyniku objęcia obywateli polskich swobodnym przepływem pracowników mogłyby wystąpić na ich rynkach pracy poważne zakłócenia, będą mogły, po wcześniejszym zawiadomieniu Komisji Europejskich przedłużyć stosowanie ograniczeń do 1 maja 2011 roku.

Wszystkie powyższe uregulowania przejściowe dotyczą Polski oraz obecnych krajów członkowskich UE. Oznacza to, że obecne państwa kandydujące ( z wyjątkiem Malty i Cypru) będą stosowały w stosunku do siebie swobodny przepływ pracowników od momentu wstąpienia do Unii Europejskiej czyli 1 maja 2004.

Polska, po przystąpieniu do UE, objęta zostanie europejskim programem dotyczącym wymiany informacji o wolnych miejscach pracy Eures. Będzie on dostępny w polskich urzędach pracy. Każda osoba zainteresowana znalezieniem zatrudnienia będzie mogła zapoznać się z ofertami pracy w krajach "15". W urzędach pracy zatrudnieni zostaną doradcy, którzy będą udzielali informacji o warunkach życia i pracy w poszczególnych krajach Unii Europejskiej.

Polak pracujący w państwach UE będzie traktowany w ten sam sposób, w jaki traktowany jest obywatel danego kraju.
Więcej na stronie http://www.1praca.gov.pl

Osoby bezrobotne również będą mogły wyjeżdżać do innego państwa w poszukiwaniu pracy. Ich zasiłki będą transferowane (po wcześniejszym zawiadomieniu urzędu pracy) do kraju, w którym będą się znajdować, jednak przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Polskie zasiłki wypłacane będą, po przeliczeniu, w walucie danego kraju.

Polacy mogą nabyć zasiłki dla bezrobotnych na podstawie przepisów wewnętrznych danego państwa. Warunkiem jest wymóg spełnienia okresów zatrudnienia lub ubezpieczenia w danym kraju.

Zakres praw i obowiązków, które przyznawane są na podstawie przepisów wspólnotowych jest bardzo szeroki. W praktyce oznacza on możliwość do niczym nie skrępowanego prawa do pracy i pobytu w kraju, który sobie wybierzemy.
Więcej na stronie http://europa.eu.int.