0chrona środowiska na Pomorzu Gdańskim.

Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody z dnia 16 października 1991r. poddanie pod ochronę następuje przez:
- tworzenie parków krajobrazowych narodowych,
- uznawanie określonych obszarów za rezerwaty przyrody,
- wyznaczenie obszarów chronionego krajobrazu,
- wprowadzenie ochrony gatunkowej roślin i zwierząt,
- wprowadzenie ochrony indywidualnej w drodze uznania za pomniki natury, stanowiska dokumentacyjne przyrody, użytki ekologiczne i zespoły krajobrazowo – przyrodnicze.
na obszarze województwa pomorskiego istnieje 48 rezerwatów przyrody, 4 parki krajobrazowe, 19 obszarów chronionego krajobrazu i 743 pomniki przyrody. Planuje się ustanowienie stanowisk dokumentacyjnych przyrody, użytków ekologicznych zespołów przyrodniczo – krajobrazowych.

Rezerwat przyrody – jest obszarem obejmującym zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, określone gatunki roślin, elementy przyrody nieożywionej, mające istotną wartość ze względów naukowych, kulturowych bądź krajobrazowych.

Park krajobrazowy – jest obszarem chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnienie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania.

Ochrona gatunkowa – ma na celu zabezpieczenie dziko występujących roślin i zwierząt, a w szczególności gatunków zagrożonych wyginięcie , ja tez zachowanie różnorodności biologicznej i gatunkowej.

Pomnikami przyrody – są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości naukowej, kulturalnej, historyczno – pamiątkowej i krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami.

Stanowiska dokumentacyjne – przyrody nieożywionej SA wyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do udostępnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych.

Użytki ekologiczne – są nimi pozostałości ekosystemów, mając znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów genetycznych typów środowisk, jak : naturalne zbiorniki wodne, kępy drzew, bagna, torfowiska, kamieńce itp.

Zespół przyrodniczo - krajobrazowy – wyznacza się go w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalno.




REZERWATY PRZYRODY

Źródliska w Dolinie Ewy

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 12.04 ha. Obejmuje fragmenty doliny erozyjnej rozcinającej krawędź Wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego zwanej lokalnie wysoczyzną Gdańską. Chroni naturalne źródliskowe zbiorowiska roślinne, zwłaszcza łęgowe, ziołoroślowe i szuwarowe, w tym żadko spotykany na niżu szuwar manny gajowej. W rezerwacie stwierdzono występowanie 194 gatunków roślin naczyniowych, spośrod których 3 podlegają ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, listera jajowata, wawrzynek wilczełyko) i 4 ochronie częściowej (kalina koralowa, konwalia majowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna). Na uwagę zasługuje duża liczba gatunków górsko – podgórskich. Są to m.in. przetacznik górski, tojeść gajowa, manna gajowa, dziki bez koralowy, olsza szara, kozłek bzowy, niezapominajka leśna.
Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla aż 10 gatunków roślin znajdujących się na liście ginących i zagrożonych roslin Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to: czerniec gronkowy, fiołek przedziwny, kostrzewka leśna, kozłek bzowy, listera jajowata, manna gajowa, przetacznik górski, szczaw gajowy, wawrzynek wilczełyko i wyka leśna.
Zajęcze Wzgórze

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 11.74 ha.
Obejmuje fragment lasu na zboczach doliny i międzydolinnym grzbiecie w strefie krawędziowej Wysoczyzny Gdańskiej. Chroni okazały starodrzew w zbiorowisku kwaśnej budczyny pomorskiej. Wiek najstarszychsosen, dębów i buków sięga 200 lat. W rezerwacie stwierdzono występowanie 95 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 2 podlegają ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, jarząb szwedzki) i 3 ochronie częściowej (konwalia majowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna). Na szczególną uwagę zasługuje obecność jarząbu szwedzkiego, który umieszczony jest w Polskiej Księdze Roślin. Przy podstawach pni niektórych sosen od lata do jesieni ukazują się niekiedy owocniki ścisle chronionego grzyba – szmaciaka gałęzistego. Wartość przyrodniczą rezerwatu podnosi występowanie skrajnie rzadkich gatunków owadów o charakterze puszczańskim, których życie związane jest z bardzo starymi i uschniętymi drzewami.
Kacze Łęgi

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 8.97 ha. Obejmuje część porośniętej lasem doliny rzeki Kaczej, rozcinającej strefę krawędziową Wysoczyzny Gdańskiej. Chroni dobrze zachowany łęg wiązowy z okazałym drzewostanem i bogatym runem. Z drzew wiodącą rolę pełnią tu olsza czarna i jesion wyniosły. W rezerwacie stwierdzono występowanie 154 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 5 podlega ochronie częściowej (kalina koralowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, porzeczka czarna, konwalia majowa).
Na uwagę zasługuje duża liczba gatunków górsko – podgórskich. Są to m.in. przetacznik górski, tojeść gajowa, bniec czerwony, kozłek bzowy, olsza szara. Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla obecność 4 gatunków roślin znajdujących się na liście ginących i zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to kozłek bzowy, przetacznik górski, szczaw gajowy i wiechlina odległokłosa.
Lewice
Utworzony w 1888 roku na powierzchni 22.90 ha. Chroni położone na wysoczyźnie morenowej w północnej części Pojezierza Kaszubskiego dobrze zachowane torfowisko wysokie porośnięte przez roślinność mszarną (5,33 ha pod ochroną ścisłą), otoczone borem bagiennym i brzeziną bagienną. W rezerwacie stwierdzono występowanie 4 gatunków roślin naczyniowych, podlegających ochronie ścisłej (rosiczka długolistna, rosiczka okrągłolistna, widłak goździsty i widłak jałowcowy) oraz 3 gatunków podlegających ochronie częściowej (bagno zwyczajne, kruszyna pospolita, marzanka wonna) a także aż 10 gatunków porostów podlegających ochronie ścisłej.
Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla obecność aż 14 gatunków roślin znajdujących się na liście zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego i wielkopolski. Są to: bagnica torfowa, bagno zwyczajne, bażyna czarna, dąbrówka piramidalna, kosmatka gajowa, modrzewnica zwyczajna, pływacz drobny, przygiełka biała, rosiczka długolistna, rosiczka okrągłolistna, sit sztywny, turzyca bagienna, widłak goździsty i widak jałowcowaty.


Gałęźna Góra

Utworzony w 1990 roku na powierzchni 34.06 ha.
Obejmuje obszar lasu w strefie krawędziowej północnej części Pojezierza Kaszubskiego. chroni dobrze zachowane zbiorowiska leśne, głównie żyzną buczynę pomorską na zboczach zamkowej góry, rzadkie gatunki roślin oraz pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska i cmentarzyska kurhanowego.
W bogatej florze rezerwatu stwierdzono 221 gatunków roślin naczyniowych, spośród których 7 podlega ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, gnieźnik leśny, listera jajowata, podrzeń żebrowiec, storczyk plamisty, widłak jałowcowaty, widłak wroniec) i 5 ochronie częściowej (centuria pospolita, kalina koralowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, paprotka zwyczajna). Na uwagę zasługuje występowanie tu wielu roślin rzadkich (w tym bardzo rzadkich mchów), reliktowych i górsko – podgórskich.
Aż 17 gatunków obecnych w rezerwacie znajduje się na liście zagrożonych roślin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to: czerniec gronkowy, gnieźnik leśny, jaskier kaszubski, konietlica łąkowa, kostrzewa leśna, listera jajowata, manna gajowa, podrzeń żebrowiec, przetacznik górski, rzeżucha leśna, storczyk plamisty, szczaw gajowy, świetlik błękitny, widłak jałowcowaty, widłak wroniec, wyka leśna i żywiec cebulkowy.
Ptasi Raj

Utworzony w 1959 roku na powierzchni 198,07 ha u ujścia Śmiałej Wisły do zatoki Gdańskiej dl ochrony ptactwa wodnego i błotnego oraz miejsca odpoczynku ptaków na jednym z ważniejszych szlaków ptasich migracji.
Stwierdzono tu występowanie 206 gatunków ptaków, z których 45 tutaj gniazduje. W większości są to gatunki pospolite i licznie występujące w siedliskach podmokłych w całej Polsce: perkozy, kaczkowate, pokrzewkowate, łuszczaki. Z cenniejszych występują: trzy gatunki siewkowatych, chruściele, bąk i bączek. Bogata jest fauna ptaków przelotnych i zalatujących. Liczy ona około 200 gatunków. W ostatnich latach wzrasta znaczenie rezerwatu jako noclegowiska gęsi białoczelnych i zbożowych. W czasie jesiennych przelotów w w1995 roku nocowało tu 15 – 20 tysięcy gęsi.



Cisowa

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 24,76 ha
Obejmuje część doliny potoku Cisówka w lesistej strefie krawędziowej wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego. Chroni naturalną rzeźbę terenu oraz dobrze zachowane zbiorowiska roślinne: żyzną buczynę pomorską, przystrumykowy łęg jesionowo – olszowy i roślinność źródliskową. W rezerwacie występują 193 gatunki roślin naczyniowych, spośród których 4 podlegają ochronie ścisłej (bluszcz pospolity, gnieźnik leśny, wawrzynek wilczełyko, widłak wroniec) i 4 ochronie częściowej (konwalia majowa, kruszyna pospolita, marzanka wonna, paprotka zwyczajna).
Na uwagę zasługuje dość duża ilość gatunków górsko – podgórskich. Są to m.in. przetacznik górski, tojeść gajowa, bniec czerwony, olsza szara oraz na kamieniach w potoku rzadki krasnorost Hildenbrandia rivularis.
Wartość przyrodniczą rezerwatu podkreśla obecność aż 11 gatunków roslin znajdujących się na liście roslin naczyniowych Pomorza Zachodniego i Wielkopolski. Są to: czerniec gronkowy, gnieźnik leśny, kostrzewa leśna, kozłek dwupienny, manna gajowa, przetacznik górski, rzeżucha leśna, wawrzynek wilczełyko, widłak wroniec, wyka leśna i żywiec cebulkowy.

Kępa Redłowska

Jest jedynym rezerwatem przyrody w Gdańsku ustanowionym przed wojna. Położony jest nad zatoka Gdańską w granicach administracyjnych miasta Gdyni. Obejmuje południową część Kępy Redłowskiej z kompleksem leśnym i urwistym brzegiem klifowym. Celem ochrony jest zachowanie naturalnego krajobrazu.

Stare Modrzewie

Rezerwat położony w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego chroni ponad 200 – letnie okazy modrzewia europejskiego osiągające 40 m wysokości i 100 cm pierścienic. Rosną one w drzewostanie bukowym na siedlisku kwaśnej buczyny. Odnowienie Naturalne jest niewielkie.

Bursztynowa Góra

Położona we wschodniej części Pojezierza Kaszubskiego, jest jedynym rezerwatem przyrody nieożywionej w województwie. Ustanowiono go dla ochrony dawnej komaplni odkrywkowej bursztynu.

Zamkowa Góra

Położony w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego chroni 250 – letni drzewostan bukowy w zespole żyznej i kwaśnej buczyny, porastające wierzchowinę i stoki wzniesienia morenowego o wysokości 220m.



Przylądek Rozewie

Przylądek na Morzu Bałtyckim, na Pobrzeżu Kaszubskim, północny skrawek Kępy Swarzewskiej, będący najdalej na północ wysuniętym punktem terytorium Polski: 5450' szerokości geograficznej północnej. W pobliżu częściowy rezerwat krajobrazowy o powierzchni 12,15 ha, utworzony w 1959, chroniący wybrzeże klifowe porosłe lasem mieszanym z domieszką buka i jarzęba szwedzkiego.

Jezioro Turzycowe

Położony jest w lasach pomiędzy Paczewem i Bączem, ok. 5 km na północny-wschód od Sierakowic. Ten niewielki rezerwat florystyczny chroni występujące wokół jeziorka zbiorowiska mszarne oraz bór bagienny i brzezinę bagienną.

Piaśnickie Łąki

Rezerwat florystyczny, chroni najlepiej zachowany fragment zmienno-wilgotnych łak w widłach Piaśnicy i jej starorzecza z bardzo urozmaiconą mozaiką roślinności nieleśnej i leśnej (lasy głównie brzozowo-dębowe). Są tu stanowiska licznych gatunków roślin naczyniowych, często stanowiących rzadkość w skali regionu, a nawet kraju np. mieczyk, irys syberyjski, turzyca Hosta, turzyca Buxbauma, turzyca Hartmanna, fiolek mokradłowy i inne. Jeden z najcenniejszych rezerwatów w województwie.

Ostrzycki las

Znajduje się na zachodnim brzegu Jeziora Ostrzyckiego, w jego charakterystycznym łuku. Na wschodnim brzegu jest wieś Ostrzyce, natomiast na północ od rezerwatu Brodnica Dln.
Jest to rezerwat leśny, który obejmuje ochroną żyzną i kwaśną buczynę nawapienną w północno - wschodniej części rezerwatu. Znajdziemy tu bogatą florę roślin naczyniowych (400 gatunków, w tym 18 chronionych), gatunki storczyków, obuwnika istorzana bezlistnego. Rosną tu również widłaki (torfowy, gozdzisty, wroniec, jałowcowaty), rośliny z grupy podgórsko - górskich (olcha szara, jawor, kokoryczka okólkowa, tojad dzióbaty).
Inne rzadkie gatunki: fiołek przedziwny, turzyca orzęsiona, rutewka orlikolistna, dzwonek szczeciniasty.

Darżbuldzkie Buki

Rezerwat leśny położony na południc od wsi Mechowo, chroniący fragment buczyny pomorskiej z okazałym starodrzewem. Najbardziej rozległym kompleksem leśnym na Pobrzeżu Kaszubskim jest puszcza Darżlubska. Zajmuje ona znaczną część Kępy Puckiej.
W Puszczy Darżlubskiej na wzgórzach i na ich zboczach dominują siedliska średnio żyzne i ubogie. Rozwijają się na nich acidofilne lasy bukowe (Luzulo pilosae-Fagetum) z runem trawiastym lub mszystym oraz lasy bukowo-dębowe (Fago-Quercetum), bardzo typowo wykształcone nad Jeziorem Żarnowieckim, na zboczach o wystawie zachodniej, narażonych na uderzenia silnych wiatrów zimowych, nadlatujących od strony jeziora. Wiatry te zwiewają opadłe w jesieni liście i tym samym przyczyniają się do dalszego ubożenia siedliska. Podobnie niekorzystny wpływ mają deszcze, zwłaszcza ulewne, niesione przez jesienne i zimowe wiatry. Impetu ich nie mogą powstrzymać bezlistne wówczas korony drzew. Deszcze ubijają powierzchniową warstwę gleby, niszcząc jej strukturę.

Długosz Królewski w Łęczynie

Rezerwat florystyczny. Usytuowany ok. 2,5 km na północ od wsi Świetlino.
Obejmuje ochroną dwa zatorfione zagłębienia terenu z dość liczną populacją długosza królewskiego (Osmunda regalis), paproci z rodziny długoszowatych występująca w wilgotnych lasach (olsach) i miejscach podmokłych. Liocie duże, do 2 m długie, pierzaste. Górna część liścia z zarodniami ma odmienny wygląd od części dolnej.
W Polsce dość rzadka, chroniona. W rezerwacie znajduje się jedno z nielicznych stanowisk tej paproci w województwie pomorskim.

Staniszewskie Błoto

Położony ok. 3 km na południe od Mirachowa
Ma charakter leśno - torfowiskowy. Znajdziemy tu torfowisko w wytopiskowym zagłębieniu otoczone lasem. Torfowisko z powodu osuszania uległo degradacji, chronione rośliny (żurawina drobnolistna, bagnica torfowa, inne torfowce) w dużym stopniu ustąpiły borowi sosnowemu i brzezinie bagiennej.


PARKI KRAJOBRAZOWE

Kaszubski Park Krajobrazowy
Kaszubski Park Krajobrazowy utworzono dla ochrony typowego krajobrazu pojezierzy młodoglacjalnych centralnej części Pojezierza Kaszubskiego. Obejmuje swym zasięgiem najbardziej wzniesioną i zróżnicowaną jego część. W rzeźbie dominuje morena denna falista (wznosi się średnio na ok. 260 m n.p.m.), ponad którą wznoszą się pasma moren czołowych z największym, rozgałęzionym pasmem Wzgórz Szymbarskich. Tutaj znajduje się najwyższe wzniesienie na Niżu Polskim - Wieżyca (328,6 m n.p.m.). Powierzchnię dennomorenową Parku rozcinają złożone układy rynien subglacjalnych z najbardziej reprezentatywnym zespołem Jezior Raduńsko-Ostrzyckich. Układ rynien zgodny jest z kierunkiem NNE i NE co wskazuje na bardzo wyraźny związek z lobem Wisły. Rynny mają średnią głębokość 20-40 m, średnią szerokość 600 m i nachylenie stoków 20-40o. Południowa część Parku to strefa przejściowa z Borami Tucholskimi. Osobliwością Parku jest występowanie 5 poziomów sandrowych, urozmaiconych licznymi zagłębieniami wytopiskowymi.

Trójmiejski Park Krajobrazowy
TPK obejmuje tereny leśne ze śródleśnymi enklawami rolniczymi wsi Gniewowo, Zbychowo, Nowy Dwór Wejherowski, Reszki i Bieszkowice na obszarze północno-wschodniej części wysoczyzny morenowej Pojezierza Kaszubskiego i jej strefy krawędziowej. Na całość parku składają się dwa rozległe kompleksy leśne, rozdzielone przez zurbanizowane i urbanizujące się tereny Wielkiego Kacka, Małego Kacka i Gdyni-Dąbrowy. Kompleks północny obejmuje część terenów Gdyni, Rumi, Szemudu i Wejherowa, zaś dwukrotnie mniejszy kompleks południowy - fragmenty terenów Gdyni, Sopotu i Gdańska. Do najcenniejszych walorów przyrodniczych parku należy unikatowa polodowcowa rzeźba terenu, uformowana przez procesy związane ze zlodowaceniem północnopolskim, a zwłaszcza z jego ostatnią fazą, pomorską - od 15 do 13 tysięcy lat temu, od której zaczęło się ostateczne wycofywanie lądolodu z naszych ziem.

Nadmorski Park Krajobrazowy
Nadmorski Park Krajobrazowy obejmuje granicami pas wybrzeża od Białogóry na zachodzie po Półwysep Helski, Wewnętrzne Zatokę Pucką wraz z jej zachodnimi wybrzeżami po Rewę i Mechelinki na południu. Park położony jest w strefie Pobrzeża Południowo- Bałtyckiego w obrębie Pobrzeża Kaszubskiego. Cechuje się znacznym zróżnicowaniem krajobrazów i szaty roślinnej.
Nadmorski Park Krajobrazowy został utworzony jako jeden z pierwszych Parków Krajobrazowych w Polsce. Obejmuje unikalne nie tylko na skalę kraju, tereny o wybitnych wartościach przyrodniczych i kulturowych oraz o bardzo wysokich wartościach rekreacyjnych.


Wdzydzki Park Krajobrazowy
Obejmuje jezioro Wdzydzkie i kilka mniejszych jezior otoczonych borami. Leśno-pojezierny obszar parku wyróżnia się nieprzeciętnym pięknem krajobrazu. Szata roślinna parku jest różnorodna i dobrze zachowana. W pełni wykształcona jest roślinność wodna i torfowiskowa. Dominującymi zespołami w szacie leśnej są bory świeże i chrobotkowe. Częsty jest bór bagienny, zajmujący jednak małe powierzchnie. Rośnie również, kwaśna dąbrowa, spotyka się łęgi olchowo- jesionowe, olsy oraz grądy. Większa część parku to, lekko nachylona z północy na południe, równina sandrowa. Powstała ona z wodnolodowcowych piasków, które napłynęły wraz z wodami z topniejących lodowców w fazie kaszubskiej stadiału pomorskiego zlodowacenia bałtyckiego. Równiona ta leży na przedpolach ciągu moren czołowych z rejonu Wzgórz Szymbarskich, skąd poprzez bramy lodowcowe wypływały wody roztopowe. Wody te niosły ze sobą piaszczystą zawiesinę, która to pokrywała moreny czołowe i denne oraz wypełniała większość rynien i wytopisk zachowanych z poprzednich okresów zlodowacenia. Jedynie w południowej i zachodniej części parku zachowały się nieliczne fragmenty powierzchni dennomorenowej oraz szczątkowe formy moren czołowych.




Lp. powiat...........drzewa......grupy drzew.....aleje......głazy.....inne........razem
1 Gdańsk ............14..................6................................1.....................21
2 Gdynia................8.....................................................6....................14
3 Kwidzyn............53..................2................................1......................56
4 Puck...................12..........................................................................12
5 Słupsk..............114................28.................6.............2....................150
6 Sopot....................2...........................................................................2
7 Starogard Gdański10...............2.........................................................12
8 Sztum...................3............................................................................3
9 Tczew...................6.............................................................................6
10 Wejherowo..........54...............18................................9........................81

POMNIKI PRZYRODY


UŻYTKI EKOLOGICZNE


Wśród użytków powołanych w 2002 r. przez wojewodę pomorskiego, na uwagę zasługują dwa, utworzone na wniosek Akademickiego Koła Chiropterologicznego PTOP "Salamandra" w Gdańsku. Pierwszym z nich jest "Prochownia pod Kasztanami", położona w centrum Gdańska i obejmująca pozornie nieatrakcyjny teren - zagłębienie terenu z kilkoma starymi kasztanowcami (Aesculus hippocastanum) i zaśmiecony fragment starych, ceglanych fortyfikacji. Budynek ten to tzw. Prochownia Wojenna - zimowisko trzech gatunków nietoperzy - nocka Natterera (Myotis nattereri), nocka rudego (M. daubentonii) i nocka dużego (M. myotis). Planujemy tu instalację kraty, która zabezpieczy wnętrze Prochowni przed niekontrolowaną ludzką penetracją, co zaowocuje, być może, wzrostem niezbyt obecnie dużej liczby zimujących tu nietoperzy. Na ściętym pniu starego kasztanowca odłowiono tu bardzo rzadkiego owada - błonkówkę z rodziny grzebaczowanych (Sphecidae), zakładającą dla swych larw gniazda w spróchniałym drewnie. Gatunek ten nosi łacińską nazwę Crossocerus styrius i został umieszczony na Polskiej Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych. Drugi użytek powołany na wniosek członków gdańskiej "Salamandry" nosi nazwę "Wysokie". Chroni on kilkuhektarowe torfowisko położone w okolicach Lęborka. Dawne wyrobiska po eksploatacji torfu porosły tam obecnie tzw. płem (kożuchem z roślinności unoszącym się na powierzchni wody), utworzonym głównie przez mchy torfowce (Sphagnum spp.). Na torfowisku najbardziej rzuca się w oczy liczna populacja chronionej, owadożernej rośliny - rosiczki okrągłolistnej (Drosera rotundifolia). Prawdziwym jednak rarytasem jest masowo tu występująca inna roślina - niepozorna, przypominająca trawy czy turzyce przygiełka brunatna (Rhynchospora fusca). Jest to gatunek związany z klimatem atlantyckim, u nas spotykany na nielicznych torfowiskach i w związku z tym umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Na terenie "naszego" użytku znaleźliśmy też kilka okazów innej "atlantyckiej" i chronionej rośliny - wrzośca bagiennego (Erica tetralix), o delikatnych liliowych kwiatach.