Moja mała ojczyzna - Tarnowskie Góry.

Moją mała ojczyzną jest miasto Tarnowskie Góry. Tu się urodziłem, wychowałem i mieszkam. Mam w nim wielu kolegów i wiele koleżanek. Jest to piękne, stare miasto mające liczne tradycje. Historia Tarnowskich Gór :
Najdawniejsza historia miasta splata się z dziejami państwa Piastów: do połowy XII wieku teren ten wchodził w skład monarchii Piastowej, w 1498 roku sporą cześć ziem Górnego Śląska nabył Książe Opolski Jan III. Powstanie i rozwój miasta były ściśle związane z bogactwami natury tej ziemi – z odkryciem i eksploatacją rud cynkowo-ołowiowych. Około roku 1519 wybudowano domy miedzy rynkiem, a kościołem katolickim i na Lyszczu, które połączyły się w jedną gminę. Aby przyciągnąć z górniczych okolic gwarków, 30 kwietnia po Canta te roku 1526, Książe Jan swoim przywilejem i prawami „wolnego miasta górniczego” to nowe osiedla ogłosił miastem. Ponieważ część gminy leżała na gruncie tarnowickim (dzisiejszej dzielnicy Tarnowice Stare), a znakami górnictwa były liczne zwały czyli „gory”- miasto otrzymało nazwę „Tarnowskie Góry”. W 1528 r. Powstał tu pierwszy urząd górniczy, który rok otrzymał od księcia Jana pieczęć i herb, przedstawiający w swym polu skrzydło orła, w dolnym zaś dwa skrzyżowane młotki. Po bezpotomnej śmierci księcia Jana ziemie opolskie przejął monarchia brandeburski. Następnie Ziemia Tarnogórska została kupiona przez przybyła ze Spisza rodzinę Donnersmarcków. Tarnowskie Góry były w połowie XVI wieku nie tylko największym ośrodkiem miejskim i górniczym na Górnym Śląsku, ale również jednym z największych w Europie. W tarnogórskiej kopalni „Fryderyk” w 1788 roku uruchomiono pierwszą na kontynencie europejskim maszynę parową do odwadniania wyrobisk górniczych. Stopniowo jednak wyczerpały się zasoby rud i w pierwszych latach XX wieku górnictwo kruszowce, które stało w Tarnowskich Górach 700 lat, dobiegło końca. Miasto gościło tak znamienite osoby, jak królowa Eleonora – małżonka króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, Książe lotaryński Karol V, Jan II Sobieski w otoczeniu dworu i najbliższej rodziny, August II Mocny Sas, August III, król szwedzki Karol XII, car Aleksander, poeci Johann Wolfgang Goethe, Józef Wybicki i Julian Ursyn Niemcewicz.

Najważniejsze i największe zabytki na terenie Tarnowskich Gór to ślady górniczych prac dawnych gwarków i stare kopalnie z okresu XIX wieku, które są pięknym i unikatowymw Europie zabytkiem techniki górniczej. Podziemia tarnogórskie, mają ok. 150 km chodników komór i szybów, częściowo udostępniono turystą. Można zwiedzać sztolnie „Czarnego Pstrąga” która jest fragmentem chodnika odwadniającego z 1821 roku. Podziemia pozostawia niezapomniane wrażenia.

Wielką atrakcją turystyczną jest Kopalnia Zabytkowa z labiryntem wykopalisk górniczych pozostałych po dawnych tarnogórskich kopalniach. Przed zjazdem na podziemia można zwiedzić oryginalną wystawę minerałów, narzędzi i urządzeń gwarków oraz dzisiejszych górników. Na głębokości 40 m przewodnicy pokazują tajemnice świata podziemi. Długość trasy zwiedzania, do której przylega 9 komór (o pow. Od 500 do 200 metrów kwadratowych) wynosi 1700 m. Odcinek 270 m. Zwiedzający pokonuje łodziami. Dzięki staraniom tarnogórskich społeczników Zabytkową Kopalnię mogą oglądać osoby niepełnosprawne. Na terenie zabytkowego obiektu znajduje się również Skansen Maszyn Parowych.

Najpiękniejsze obiekty to :
- Budynek Sedlaczek - z XVI wieku pierwotnie był siedzibą Starostów Ziemii Bytomsko-Tarnogórskiej. Na piętrze mieści się dziś Muzeum Miejskie założone w 1955 roku z przepięknym wystrojem wnętrza. Parter zajmuje restauracja i winiarnia Sedlaczek słynąca z tradycyjnej kuchni śląskiej

- Ratusz – wybudowany w latach 1896-1898 w stylu secesji. Elewacje zdobi bogata kamieniarka z piaskownicą z herbami: hrabiowskim Hencklów von Donnersmarck, królewskim pruskim, trójpolowym miejskim Tarnowskich Gór, cesarskim (niemieckim i śląskim), margrabiowskim Georga von Branderburga. Do ratusza przylega budynek dawnego więzienia.

- Domy podcieniowe w Rynku – najbogatsze domy mieszczańskie z II poł. XVI wieku tworzą w zachodniej pierzei rynku ciąg podcieni otwartych półkulistych arkadami o charakterystycznym sklepieniu krzużowo-kolebkowym (tzw. Lauby)

- Płyta Rynku – z XVI wieku wybrukowana tzw. Kocimi łbami została w latach 1969 i 1975 przebudowana. W zachodniej części stoi przechodząca z lat 50. XX wieku drewniana konstrukcja ręcznego kołowrotu. Jest to jedna z dwóch studni miejskich istniejących dawniej na płycie Rynku. Wokół studni zachowano fragment starej nawierzchni.

Szczególną atrakcją tego miasta są obchodzone co roku „Gwarki”. Najpiękniejszy jest pochód, w którym można zobaczyć najważniejsze postacie historyczne związane z miastem. W korowodzie kroczą król Sobieski, skarbnik. Dla mnie jest to najpiękniejsze miasto na świecie i nie zamienił bym go na żadne inne.