Historia Józefa, syna Jakuba.

Józef był najukochańszym synem Jakuba, ponieważ urodził mu się na starość a jego matką była Rachela, ukochana żona Jakuba. Józef miewał prorocze sny. Dwa z nich sugerowały, że bracia mu się pokłonią. Bracia go nienawidzili i postanowili go zgładzić przy nadarzającej się okazji. Ojciec polecił mu odwiedzić braci, którzy wypasali owce w Sychem. Bracia, kiedy go zobaczyli, chcieli go zabić, ale nie dopuścił do tego najstarszy przyrodni brat Ruben, więc wrzucili go do pustej studni. Ale Bóg czuwał nad Józefem i kiedy obok przechodziła karawana wędrownych kupców bracia wyciągnęli go i sprzedali w niewolę do Egiptu. Ojcu donieśli, że został zabity przez dzikie zwierzę.

W Egipcie stał się niewolnikiem Potifara, który był dowódcą straży przybocznej faraona. W niedługim czasie Józef został przez niego uczyniony zarządcą całego majątku. Józef nie dał się uwieść żonie Potifara a ona w odwecie fałszywie go oskarżyła i w rezultacie Józef trafił do więzienia. W więzieniu Bóg był przy Józefie i tam zasłynął jako tłumacz snów współwięźniów przepowiadając jednemu z nich powrót do dawnych godności, a drugiemu śmierć.

Pewnej nocy Faraonowi śniło się siedem krów tłustych i siedem chudych, siedem kłosów pełnych i siedem pustych. Faraon wezwał do siebie wszystkich wróżbitów egipskich, aby powiedzieli mu, co oznacza sen. Wróżbici zastanawiali się, co miałby oznaczać sen władcy, ale żaden z nich nie potrafił go wyjaśnić. Wtedy jeden z dworzan przypomniał sobie o Józefie, wezwano więc go na dwór, gdzie wyjaśnił, że siedem krów tłustych i siedem pełnych kłosów oznacza siedem urodzajnych lat w całym królestwie. A siedem krów chudych i siedem pustych kłosów oznacza siedem lat nieurodzajnych i wielki głód. Zaproponował też władcy gromadzenie zapasów żywności w oczekiwaniu na siedem lat nieurodzajów. Faraon ustanowił wtedy Józefa zarządcą całego Egiptu. Bóg dalej się opiekował Józefem, po otrzymaniu tego wysokiego stanowiska ożenił się on z córką egipskiego kapłana i wiódł dostatnie życie w Egipcie. Józef zgromadził podczas siedmiu lat dobrych zbiorów znaczne zapasy zboża, które później sprzedawał w latach głodu.

Głód zmusił też jego ojca, Jakuba, do wysłania dziesięciu synów do Egiptu w celu nabycia zboża. Józef poddał ich próbie i początkowo oskarżył ich o szpiegostwo i uwięził brata Symeona, ale kiedy bracia ponownie wrócili dał się poznać i przebaczył swoim braciom i przyjął ich z miłością. Następnie sprowadził ojca i całą rodzinę do Egiptu, gdzie żyli bezpieczni długo i szczęśliwie. Zmarł mając 110 lat pozostając wzorem wielkodusznego przebaczania, roztropności i czystości.

Historia Józefa pokazuje, że Bóg nie zapomina o żadnym człowieku i czuwa nad nim jako Boża Opatrzność. Bóg może podnieść do najwyższych godności człowieka niskiego stanu, jeśli chce posłużyć się nim, aby uratować wielu ludzi lub cały naród. Mądrość może uratować i zmienić losy każdego człowieka. Człowiek jest częścią planu Boga i Bóg pomaga człowiekowi ten plan wypełniać.