Charakterystyka porównawcza Marcina Borowicza i Andrzeja Radka

    Marcin Borowicz i Andrzej Radek są głównymi bohaterami książki Stefana Żeromskiego pt.„Syzyfowe prace”. Marcin pochodził ze zubożałej, rodziny. Mieszkał we wsi Gawronki. W wieku ośmiu lat wyjechał do szkoły w Owczarach. Andrzej Radek żył w ubogiej rodzinie. Jego rodziców nie było stać na edukację syna oraz na dobrej jakości ubrania. Mieszkał w czworakach na dworku w którym jego rodzice pracowali. Gdy Andrzej był mały wyróżniał się na tle innych dzieci. Zauważył to Kawka, który był nauczycielem dzieci z dworku. Dostrzegł potencjał chłopca i postanowił go uczyć. Zapewnił mu możliwość dalszej nauki. Po śmierci przypisał swoje pieniądze Andrzejowi, aby mógł się dalej kształcić.

Marcin „ Był to duży, tęgi i muskularny chłopak ośmioletni, z twarzą nie tyle piękną, ile rozumną i miłą. Oczy miał czarne, połyskliwe, w cieniu gęstych brwi ukryte. Włosy krótko przystrzyżone „na jeża”. Andrzej Radek nosił stare, zniszczone, ze słabych materiałów uszyte ubrania. Jego rodziców nie było stać na dobrej jakości materiały. „Mundur Radka był kiepski, przerobiony z kapoty ufarbowanej na granatowo. Zamiast srebrnego galonka na kołnierzu przyszyta była najzwyczajniejsza bawełniana tasiemka po dwa grosze łokieć. Uczniowie wyśmiewali się z Andrzeja ponieważ posiadał chłopskie maniery.

Marcin był silnie związany z rodziną, gdy wyjechał do szkoły, bardzo przeżywał rozstanie z matką. Uczył się przeciętnie a jego oceny nie były wybitne. Śmierć matki była dla niego traumatycznym wydarzeniem, po którym popadł w żal i smutek. Po tym wydarzeniu zaczął zdobywać złe oceny oraz obudził się w nim pewien rodzaj buntu wobec innych. Borowicz był zły na cały świat za to co go spotkało. Był ślepo zapatrzony w rusyfikacje i jej się poddawał. Gdy na lekcji języka polskiego Zygier recytuje „Redutę Ordona”, Marcin przypomina sobie historie o rannym żołnierzu. W tym momencie uświadomił sobie to że jest Polakiem, a rusyfikacja jest zła. Uczęszcza „na górkę gontali” gdzie czyta zakazaną literaturę Mickiewicza, Sienkiewicza oraz innych polskich poetów. Wytrwale stawia opór rusyfikacji, gdy dowiaduje się że jego nauczyciel trafił na trop miejsca ich spotkań, obrzuca go błotem. Zakochuje się w dziewczynie lecz nie zebrał się na duchu by z nią porozmawiać. Andrzej Radek był odpowiedzialny, musiał sam zarobić na swoje utrzymanie. Potrafił połączyć naukę z pracą, co świadczy o tym że był zorganizowany. Działał impulsywnie, wdał się w bójkę przez co prawie wyrzucili go ze szkoły. Posiadał chłopskie maniery, posługiwał się wiejską gwarą. Zdawał sobie sprawę na czym polega rusyfikacja. Wraz z Marcinem i innymi kolegami uczęszczał „na górkę gontali”. Wstydził się własnej rodziny ze względu na biedę oraz sposób bytu. Zaprzyjaźnił się z Marcinem, po tym jak on bohatersko stawił się za nim gdy groziło mu wyrzucenie ze szkoły. Samodzielnie zarabiał jako korepetytor za co dostał stancje.

Uważam że Marcin Borowicz i Andrzej Radek są bohaterami godnymi podziwu, ponieważ w późniejszym czasie sprzeciwiali się rusyfikacji. Nie przejmują się konsekwencjami. Pokazują że mimo młodego wieku są w stanie walczyć z rusyfikacją.