Czaszka, rozumiana jako powierzchnia kostna, tworząca liczne kanały i zatoki (np. klinową i czołową) pełni przede wszystkim funkcję ochronną mózgowia. Możemy wyróżnić 12 nerwów czaszkowych, które zapisujemy kolejno liczbami rzymskimi (np. nerw czaszkowy X – błędny). Człowiek posiada 54 mięśni twarzy. Należy wspomnieć także, że sama czaszka posiada 15 kości (jeśli zaliczymy do niej małżowinę nosową dolną, która jest wytworem kostnym oraz lemiesz).
Podstawowy podział podstawy czaszki najczęściej zaczynamy od wyróżnienia trzech dołów czaszki:
- dół przedni czaszki : znajduje się na „najwyższym piętrze” czaszki, ponad oczodołem;
- dół środkowy czaszki : „piętro” niżej, na wysokości kości skroniowej;
- dół tylny czaszki : „najniższe piętro”, m.in. kość potyliczna i otwór wielki;
Później możemy podzielić czaszkę na trzewioczaszkę i mózgoczaszkę:
a) trzewioczaszka:
- dwie kości nosowe;
- dwie kości łzowe;
- dwie małżowiny nosowe dolne;
- lemiesz;
- dwie kości jarzmowe;
- kość gnykowa;
- dwie kości podniebienne;
- żuchwa;
- dwie szczęki;
b) mózgoczaszka:
- dwie kości skroniowe;
- dwie kości ciemieniowe;
- kość potyliczna;
- kość czołowa;
- kość sitowa;
- kość klinowa;
Ważną częścią czaszki jest także skalp – określenie na grubą skórę zrośniętą z czepcem ścięgnistym – rozcięgno ciągnące się od czoła, aż do potylicy.