"Czy wolno kłamać w dobrej wierze?"

  Popularne przysłowie mówi "kłamstwo ma krótkie nogi". Mówi ono o tym, że każdy, kto kiedyś skłamie to i tak to się kiedyś wyda. Kłamiemy wtedy, kiedy próbujemy uniknąć niemiłych konsekwencji naszego postepowania.      A ponieważ zdajemy sobie sprawę, że kłamstwo jest czymś złym próbujemy pozbywać się myśli i rozmowy z innymi o prawdziwych przyczynach kłamania. Prawda nikogo nie skrzywdzi, opiera się ona na faktach. Jeżeli umiemy tę prawdę przedstawić w sposób asertywny nikogo nie możemy tym skrzywdzić. Prawda nie musi być zawsze miła dla innych, jeśli musimy powiedzieć komuś coś prawdziwego, ale boimy się, że go to skrzywdzi nie powinniśmy kłamać, lecz powiedzieć to w sposób spokojny. Jest to dla większości osób trudne. Pojęcie szacunku w naszym społeczeństwie związane jest z uległością wobec osób, które mamy obdarzać szacunkiem, a nie z asertywnością.      Moim przykładem jest uczeń, który zbierając dużo złych ocen, nie informuje o tym rodziców. Wyłudza pieniądze pod pretekstem na przykład wyjścia do kina czy jakieś szkole potrzeby. Rodzice o zaistniałej sytuacji dowiadują się dopiero na wywiadówce, albo na koniec roku szkolnego, kiedy na poprawę ocen jest już za późno. Gdyby ich dziecko mówiło prawdę, rodzice pomagaliby mu w nauce. Los tego ucznia mógł potoczyć się inaczej, chłopak mógł nie powtarzać tej samej klasy, jeśli na pierwszym miejscu postawiłby prawdę, gdyż ona zawsze pomaga w naszym trudnym życiu.      Według mnie nie powinno się kłamać tylko powiedzieć prawdę od razu, ale ja sam się o tym przekonałem robiąc tak jak ten uczeń. W życiu liczy się tylko prawda i jeszcze raz prawda.