Nauczanie i komunikacja bez internetu

Nauczanie i komunikacja bez internetu

Internet, komputer, telewizja, telefon – rzeczy, bez których nie wyobrażamy sobie naszego życia. Szczególnie młodzi ludzie używają ich by się porozumieć ze znajomymi, czy wyszukać szybko jakiś informacji. A jak radzą sobie ludzie, którzy nie wiedzą nawet co to elektronika, a ich tradycja i styl życia są niezmienne od kilkuset lat?

Na początek spójrzmy chyba na najstarszy na ziemi lud, Aborygeni. Przybyli do Australii ok. 50 tysięcy lat temu. Dziś żyją głównie w rezerwatach. Każde plemię ma swój język, dialekt. Jednak niektóre z nich stworzyły nawet swój język migowy, by móc porozumiewać się w czasie polowania. Od małego wpaja się dzieciom ludowe tradycje, wierzenia, legendy, czy zwyczaje. Ci ludzie nie mają pojęcia co to jest szkoła, nie mówiąc już o innych rzeczach. Przez wzgląd na szacunek do ich kultury, nie jesteśmy w stanie dotrzeć do nich i nauczyć czegokolwiek. Zatem przejdźmy krok dalej...

Po pierwsze, musimy zdać sobie sprawę, że Afryka jest najbardziej zróżnicowanym wewnętrznie kontynentem. Mieszka tam tysiące ludów i plemion, a każde posiada posiada swój język, czy dialekt. Do tego ciągłe wojny, epidemie i ogólnie panujący głód, powodują bardzo ciężkie warunki do życia, a co za tym idzie, niski poziom edukacji i wyskoki poziom analfabetyzmu. Ponad połowa mieszkańców nie potrafi czytać i pisać. Szkoła w Zambii jednak proponuje dodatkowe zajęcia i posiłki, dzięki czemu wysłanie dziecka do szkoły staje się opłacalne, ponieważ wiele dzieci nie może uczęszczać do szkoły, gdyż muszą pracować w swoim gospodarstwie. Uganda, jako kraj z najlepiej rozwiniętym systemem oświaty, wciąż boryka się z problemem niewykształconego społeczeństwa. Wiele dzieci kończy szkołę podstawową nadal nie umiejąc czytać i pisać, więc dalej kontynuuję naukę, jednak już w języku angielskim, którym posługują się nauczyciele w wyższych klasach. Co ciekawe w wielu krajach Afryki językami urzędowymi są języki, które zostały tam po kolonizacji, np. arabski, francuski, czy portugalski. Jednak wciąż jest wiele plemion, z którymi możemy się komunikować wyłącznie przez ich kapłana, czy wodza. Wtedy można zapomnieć o jakimkolwiek nauczaniu.

Ta sama sytuacja ma miejsce w Azji Południowej. Na szczęście jest wiele organizacji i fundacji zajmujących się nauczaniem wśród tych najbiedniejszych. Jedną z nich jest „Szkoły na krańcu świata”. Działa w Nepalu, kształci i pomaga najuboższym, gdzie placówki edukacyjne są oddalone od wiosek nawet o 100km! Dlatego głównie są to szkoły z internatem, jednak nie wszystkich na to stać, a poziom nauki też jest specjalnie wysoki. Nie wspominając o tym, że rodzice z dziećmi widzą się parę razy w roku. Jednak im bardziej wykształcone społeczeństwo, tym większa szansa na jego rozwój.