Początek i działalność Międzynarodowego Czerwonego Krzyża

Inspiracją do utworzenia Międzynarodowego Czerwonego Krzyża stała się bitwa stoczona 24 czerwca 1859 pomiędzy wojskami austriackimi cesarza Franciszka Józefa I a połączonymi siłami francusko-włoskimi pod dowództwem Napoleona III. Bitwa pod włoską wsią Solferino. Krwawy przebieg bitwy, ponieważ ok. 20 tys. poległych po stronie austriackiej, 18 tys. po stronie sprzymierzonych (inne źródła podają, 15tys. Austriaków i 40tys. Francuzów i Włochów). Świadkiem tej bitwy był Henri Dunat, szwajcarski filantrop i finansista, wstrząśnięty widokiem krwawej bitwy. Postanowił wtedy zorganizować organizację chroniącą rannych i chorych.

W 1863 roku pięciu mieszkańców Genewy , między innymi właśnie Henri Dunat , założyło Międzynarodowy Komitet Opieki nad Rannymi, a od roku 1875 pod nazwą Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Na podstawie MKCK powstało kilka podobnych organizacji, które od 1988 roku należą do Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Półksiężyca. W skład Ruchu wchodzą: Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodową Federację Krajowych Towarzystw Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca ( który jest odpowiednikiem Islamskim CK) oraz Czerwonego Lwa i Słońca (nazwa od 1991, wcześniej Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, utworzona w 1919 w Genewie), oraz Stowarzyszenia Narodowe Czerwonego Krzyża.
Najwyższym organem uchwałodawczym Ruchu jest Międzynarodowa Konferencja Czerwonego Krzyża zbierająca się co 4 lata, z udziałem przedstawicieli MKCK, Ligi i krajowych stowarzyszeń oraz przedstawicieli państw, które ratyfikowały konwencje genewskie z 1949. MKCK składa się wyłącznie z obywateli szwajcarskich, jego symbolem od 1980 jest czerwony krzyż na białym tle (zamienione barwy Szwajcarii). Stanowi on centrum informacji o jeńcach, osobach zaginionych, interweniuje w ich sprawach, udziela pomocy ofiarom międzynarodowych konfliktów, współuczestniczy w opracowywaniu nowych konwencji humanitarnych, może być mediatorem.
Podstawową misją Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest zapobieganie i łagodzenie cierpienia ludzkiego oraz ochrona ludzkiej godności, bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodowości, rasy, płci, przekonań religijnych lub politycznych. W wypełnianiu swojej misji Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc podejmuje przede wszystkim takie zadania jak:
? ochrona życia i zdrowia,
? zapewnienie poszanowania istoty ludzkiej, zwłaszcza podczas konfliktów zbrojnych i w innych krytycznych sytuacjach,
? praca na rzecz zapobiegania chorobom i rozwijanie pomocy społecznej,
? aktywizowanie pracy wolontariuszy i stała gotowość do niesienia pomocy,
? budowa uniwersalnego poczucia solidarności ze wszystkimi, którzy potrzebują ochrony i pomocy.

Podstawowe Zasady Czerwonego Krzyża to: humanitaryzm, bezstronność, neutralność, niezależność, dobrowolność, jedność, powszechność.
Za swe zasługi Czerwony Krzyż otrzymywał wielokrotnie Pokojową Nagrodę Nobla: w 1901 - dla jego twórcy Henriego Dunanta, a w 1917, 1944 i 1963 - dla Międzynarodowego CK, w 1963 także dla Ligi Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża. Przykładem stowarzyszenia narodowego jest Polski Czerwony Krzyż (PCK).