Problem przeludnienia Starozytnej Grecji.

Grecy rozwiązali problem przeludnienia za pomocą tzw. Kolonii.

Kolonia, w starożytności termin określający formę osadnictwa. W starożytnej Grecji koloniami nazywano osady zakładane przez miasta Grecji (metropolie) na terenach zamieszkanych przez plemiona niegreckie. Greckie kolonie były niezależne politycznie, cechowały się natomiast bardzo silnymi powiązaniami ekonomicznymi z metropolią.

Wielka kolonizacja (VIII - VI w. p.n.e.) spowodowała, że niemal wszystkie wybrzeża Morza Śródziemnego pokryły się siecią osad greckich, podtrzymujących więzy ze swoją metropolią (Wielka Grecja w Italii, wybrzeża Morza Czarnego, południe obecnej Francji, wschodnie brzegi Hiszpanii, południowe wybrzeża Azji Mniejszej, wyspy). Zwiększony popyt na towary w koloniach wpłynął ożywczo na rzemiosło i handel grecki, a kontakty z ludnością tubylczą przyczyniły się do poszerzenia horyzontów i wpłynęły dodatnio na kulturę grecką. Bicie i rozpowszechnienie monety (VII w. p.n.e.) przyczyniło się do powstania rynku towarowo - pieniężnego i wyłonienia warstwy bogatego kupiectwa.

W wielu miastach rządy objęli tyrani, wybitne i przedsiębiorcze jednostki, które zyskując sobie poparcie ludu, rządziły miastem - państwem. Konkurencja ze strony Kartaginy i wzrastająca potęga Persji spowodowały zahamowanie procesu kolonizacji. Grecy, po zetknięciu się z obcymi ludami, odkryli świadomość istnienia wspólnoty językowej i religijnej, co przyczyniło się do ukształtowania pojęć Hellen, Hellada.