Spotkanie żołnierzy Wehrmachtu i Armii Czerwonej 20 września 1939 roku

W dniu 29 września 1939 roku odbyło się spotkanie pracowników i uczniów Uniwersytetu Lwowskiego z przedstawicielami Sowieckich władz okupacyjnych. Zebranie odbyło się w Collegium Maximum – jednym z budynków tej uczelni. Uczestniczyli w nim pracownicy uniwersytetu, studenci i Sowieci. Spotkanie miało to na celu, żeby poinformować pracowników Uniwersytetu o zmianach w funkcjonowaniu uczelni.
Na początku na salę weszli Sowieci, rosyjski komendant Lwowa ze świtą czyli osobą towarzyszącą oraz wysoki człowiek o grubych inteligentnych rysach twarzy w bluzie bolszewickiej. Przemówił zatem pierwszy komendant witając zebranych, poinformował również, że to pierwsze zebranie w tym gmachu. Następnie oddał głos towarzyszowi Kornijczukowi, członkowi Akademii Kijowskiej. Kornijczuk przeszedł do katedry skąd rozbrzmiał jego głos. Cenił kulturę polską, Adama Mickiewicza. Uczelnia od tej pory nosiła miano Wszechnicy Lwowskiej. Mówił też o likwidacji klas uprzywilejowanych oraz o złączeniu kultur polskiej i ukraińskiej, ze względu na to, że nasza kultura zbyt wiele wnosi do innych światowych kultur. Wtedy Kornijczuk skończył, lecz głos chciał zabrać Krzemieniewski były rektor uczelni. Przywitano go oklaskami, podczas wygłaszania swojej opinii, przedmówca skulił się, a kiedy ten skończył po prostu zszedł z estrady wśród owacji całej sali. Chwilę później wstał jakby niepewny siebie komendant i przeczytał depeszę zebranych do Stalina. Odbyło się głosowanie, za wysłaniem owej depeszy, tylko kilka osób było za, reszta nie odważyła się nie zgodzić, bo mogłaby zostać zabita. Według komendanta „Wniosek o wysłanie telegramu przyjęty jednomyślnie”, choć w rzeczywistości wcale tak nie było z wyżej wymienionego powodu.
Na zakończenie chcielibyśmy stwierdzić, tylko jedno – dobrze, że u nas nie odbywają się już takie zebrania.