profil

Terroryzm

poleca 85% 105 głosów

Treść
Grafika
Filmy
Komentarze

Terroryzm – według słownika Kopalińskiego – pojęcie to oznacza organizowanie zamachów (często bombowych) na:
- członków rządu
- ludzi związanych z władzą
- na przeciwników politycznych
- na osoby innej wiary
- innej rasy
- obcokrajowców
- także na przypadkowych przechodniów
Zamachy organizowane są w celu:
- zdobycia władzy
- wywołania atmosfery strachu
- zamętu
- chaosu
- wyrażenia protestu
- wymuszenia na rządach państw określonych ustępstw
- zyskania korzyści dla jakichś grup
- lub także bez widocznej przyczyny


1) Próby dokonania gwałtownych przewrotów politycznych w postaci terroru znane są już od starożytności, jednak pojęcie to powstało dopiero na początku XIX wieku. Za pierwszego terrorystę uznaje się biblijnego Samsona, który burząc świątynię pogrzebał siebie i wrogów Izraela.


2) Już przed I wojną światową powstawały w południowej i wschodniej Europie grupy terrorystyczne. W drugiej połowie XX wieku liczba ataków wzrosła. Świat podzielił się na kapitalistyczną Północ i terrorystyczne Południe. Terroryści uważali, że to właśnie kapitalizm wprowadził ¾ ludności świata w stan nędzy i poniżenia.


3) Grupy terrorystyczne działają w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie, w Europie ( szczególnie w Irlandii i w Niemczech) oraz w Afryce Północnej (szczególnie Sudan, Egipt, Libia). Wspierane są potajemnie przez niektóre kraje arabskie i komunistyczne. Specjaliści doliczają się w sumie ponad 60 organizacji terrorystycznych.


4) Powstaje pytanie – Dlaczego rodzą się te organizacje i jest ich coraz więcej, coraz więcej jest dokonywanych zamachów? Jest taki pogląd charakterystyczny dla epoki globalizacji. Otóż przewaga ekonomiczna spycha na drugi plan przewagę militarną. W rzeczywistości jest na odwrót: potęga ekonomiczna, gospodarcza budzi wściekłość i zawiść wśród terrorystów. Dlatego im silniejsza gospodarka, tym większych sił wojskowych potrzeba do jej ochrony. W tym momencie potęga militarna danego kraju wyrasta ponad jego potęgę ekonomiczną. W dzisiejszych czasach kraje kapitalistyczne muszą chronić swój dobrobyt zapobiegając w ten sposób wszelkim atakom terrorystycznym.


Na celowniku są kraje oskarżane od lat o wspieranie terroryzmu. Pierwszy na liście jest Afganistan, gdzie pod ochroną rządzących talibów mieszka saudyjski milioner i fanatyk Osama ben Laden. Od lat na czarnej liście Departamentu Stanu USA figuruje 7 państw określanych jako „państwa rozbójnicze” stosujące terror jako narzędzie polityki. Są to: Iran, Irak, Syria, Libia, Kuba, Sudan i Korea Północna.
Statystyki mówią, że w zeszłym roku na świecie dokonano aż 423 zamachy. Prawie połowa z nich była wymierzona w USA. Najczęściej miały one miejsce w krajach, gdzie rządy współpracują ze Stanami Zjednoczonymi.

KRAJE WSPIERAJĄCE TERROR

Albania
Do niedawna było to ulubione miejsce islamskich fundamentalistów. Ludzie ben Ladena spotykali się tu udając pracowników agencji humanitarnych. Dopiero od 1998 roku, kiedy Amerykanie zabrali się za sprawę Albanii, przeczesano teren i znalezionych 107 osób oskarżonych o działalność terrorystyczną przekazano władzom egipskim.

Algieria
W 1997 roku dokonano w wiosce pod Algierem masakry setek jej mieszkańców. Dokonały tego algierskie grupy bojowe. W 1991 roku partyzantka islamska dokonała licznych ataków na wojsko, intelektualistów, dziennikarzy, na ludność wiejską, muzułmanów. Zginęło ponad 100 tysięcy osób. Kraje arabskie finansują fundamentalistów w Algierii. Katastrofa porównywalna do tej w Nowym Jorku mogła wydarzyć się w grudniu 1994 roku, kiedy algierscy islamiści porwali samolot AirFrance. Zamierzali rozbić się w Paryżu. Maszynę na szczęście odbili francuscy komandosi.

Arabia Saudyjska
Przez lata kraj ten wspierał finansowo rozmaite organizacje islamskie w Tunezji, Algierii, Afganistanie, Egipcie, Palestynie. Po najeździe Iraku na Kuwejt rządząca krajem dynastia Saudów wezwała na pomoc USA. Od tego czasu Saudowie są na celowniku fundamentalistów. Od połowy lat 90 w Arabii Saudyjskiej powstawały podziemne organizacje głoszące hasła walki z Wielkim Szatanem – Ameryką. W 1994 roku dom królewski pozbawił obywatelstwa ben Ladena i poprosił go o opuszczenie kraju.

Czeczenia
Istnieją dowody, że w Czeczenii prowadzone są szkolenia w obozach finansowanych przez Bin Ladena. Jest pewne, że wśród czeczenów są mudżahedini, którzy uczestniczyli z Rosjanami w wojnie w Afganistanie w latach 80. W ostatnich latach Czeczeni kilka razy porywali samoloty lub promy – przede wszystkim w Turcji – by zwrócić uwagę świata. Za każdym razem po negocjacjach poddawali się.

Filipiny
Istnieją tu dwa odmienne centra terroryzmu. Nowa Armia Ludowa – sprzeciwia się współpracy rządu filipińskiego z armią USA. Jednak muzułmańscy separatyści są bardziej aktywniejsi. W 1995 roku planowali zamach na papieża i poszukiwali kandydatów na pilotów-samobójców.



Korea Północna
Phenian uznaje sponsorowane przez siebie akty terroru za działanie rewolucyjne. Od 1953 roku dokonano tu ponad 420 tysięcy ataków terrorystycznych na struktury i obywateli Korei Południowej. Porwano 3750 osób. W październiku 1983 roku wysadzono w powietrze delegację rządu Korei Pd. Porwany i roztrzaskany samolot Korei Pd w 1987 roku miał przeszkodzić olimpiadzie w Seulu. Od 1974 roku operacje terrorystyczne kontroluje Kim Dzong Il, przywódca państwa. W ostatnich latach Korea Północna domaga skreślenia jej z listy krajów wspierającej terroryzm. Koreańczycy oświadczyli, że międzynarodowy terroryzm jest niedopuszczalny i należy go zwalczać we wszystkich postaciach.

Irak
Ten niezwykle bogaty w ropę naftową kraj jest rządzony przez Saddama Husajna, nazywanego „Hitlerem Bliskiego Wschodu”. W 1980 roku Saddam napadł na Iran, potem na Kuwejt. Po klęskach ONZ nałożył najsurowsze kary w historii na Bagdad. Irak popiera palestyńską walkę zbrojną. Saddam miał plany podłożenia bomby na Radio Wolna Europa w Pradze i w Londynie.

Iran
Rok 1979 – młodzi Irańczycy atakują ambasadę USA w Teheranie i biorą 52 zakładników. Mimo, że Iran stara się wznowić stosunki z Europą, to jednak nadal pozostaje na liście krajów wspierających terroryzm. Irańczycy wprowadzili też zwyczaj uprowadzania obywateli państw zachodnich w Libanie. Gdy w 1998 roku USA bombardowały Afganistan w odwecie za zamachy dokonane w Afryce, to plotkowano , że ben Laden ukrył się właśnie w Iranie.

Jemen
Porwania cudzoziemców są dla tutejszych terrorystów świetnym sposobem na utargi z rządem. Domagają się od niego pieniędzy, zazwyczaj na budowy szkół lub dróg. Zakładników traktują jednak uprzejmie i zazwyczaj zwalniają ich bez szwanku. W Jemenie, który zjednoczył się w 1990 roku po latach wojny, broń jest powszechnie dostępna. Rząd nie panuje nad plemionami, które prowadzą wewnętrzne wojny. Fundamentaliści mają tutaj coraz większe wpływy.

Kolumbia
Tego kraju nie ma na czarnej liście, ponieważ prezydent Pastrana robi co w swojej mocy by zlikwidować organizacje FARC i ELN. Obie te organizacje porywają Amerykanów, napadają na ich siedziby, a także handlują na wielką skalę kokainą, która niemal w całości ląduje w USA. Z porwań dla okupu i narkobiznesu czerpią razem prawdopodobnie sporo ponad miliard dolarów zysku rocznie i są uzbrojone po zęby.

Kuba
Jej zaangażowanie w terroryzm znacznie zmalało w ostatnich latach. Castro daje schronienie partyzantom i terrorystom, ale nie zbroi i nie finansuje. Chroni terrorystów z ETA, IRA i z Sinn Fein. Po upadku ZSRR Kuba przestała być finansowana przez sowietów, a to z kolei nie pozwoliło na szerzenie rewolucji i organizowanie zamachów

Libia
Najgroźniejsze z działających tu ugrupowanie to Organizacja Wyzwolenia Palestyny, a przede wszystkim jego odłam – „Czarny Wrzesień”. Ugrupowanie to jest odpowiedzialne za masakry pasażerów izraelskich linii lotniczych El Al w Wiedniu i Rzymie. Według USA Libia cały czas utrzymuje kontakty z palestyńskimi ugrupowaniami.

Pakistan
Tutaj mają bazy najbardziej radykalne organizacje separatystyczne, m.in. Hurakat ul-Mudżahedin, który porwał w 1999 roku samolot AirIndia z Katmandu. Rząd Pakistanu wydał 6 lat temu Amerykanom ukrywającego się tu Irakijczyka, przywódcę szajki terrorystów, która w 1993 roku zorganizowała poprzedni zamach na World Trade Center.

Palestyńczycy
Od kilku lat ich najskuteczniejszą i najgroźniejszą bronią są samobójcze zamachy antyizraelskie. Zginęły w nich dziesiątki Izraelczyków. Palestyńczycy weszli na drogę terroryzmu w 1968 roku, gdy porwali samolot linii El Al w Atenach. Szybko stali się specjalistami w porwaniach samolotów. W 1970 roku Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny uprowadził na raz aż trzy samoloty.

Sudan
Na czarnej liście znaleźli się dopiero w 1993 roku. Wprowadził przeciwko niemu liczne sankcje gospodarcze. Sudan stał się schronieniem i centrum szkoleniowym fundamentalistów egipskich, palestyńskich, algierskich, tunezyjskich i libańskich. Także organizacja ben Ladena ma tu swoje biura. Ostatnio jednak Sudan poprawił stosunki z Egiptem i Etiopią i odchodzi od wspierania terroryzmu.

W Stanach Zjednoczonych także działa organizacja terrorystyczna pod nazwą „Milicja Michigan”. Do tej organizacji należał Timothy McVeigh uznany za winnego zamachu na budynek władz federalnych w Oklahoma City w 1995 roku. Niedawno została wykonana na nim egzekucja – wstrzyknięto mu truciznę.




NAJWIĘKSZE ZAMACHY NA ŚWIECIE W OSTATNICH LATACH

- październik 1983 – Bejrut – wybucha samochód-pułapka – ginie 241 żołnierzy USA

- czerwiec 1985 – samolot AirIndia rozbija się w Irlandii – rozrywa go bomba – 329 ofiar

- listopad 1985 – porywacze egipskiego samolotu zabijają na pokładzie wszystkich Amerykanów – ginie 60 osób

- 1987 – ETA podkłada bombę w supermarkecie w Barcelonie – ginie 21 osób

- grudzień 1988 – bomba rozrywa samolot Pan-Am nad Szkocją – ginie 270 osób

- marzec 1992 – zamach na ambasadę Izraela w Argentynie – ginie 20 osób

- luty 1993 – pierwszy zamach na World Trade Center – ginie 6 osób, 1000 jest rannych – oskarżony ben Laden

- styczeń 1995 – Dżihad wysadza przystanek autobusowy pod Tel-Avivem – 21 ofiar

- styczeń 1995 – samochód-pułapka w Algierze – 42 zabitych

- kwiecień 1995 – 168 osób ginie w wybuchu ciężarówki w Oklahoma City

- czerwiec 1995 – Czeczeni zajmują rosyjski szpital i zabijają ponad 100 osób

- listopad 1997 – największy zamach w historii Egiptu – w Luksorze zamachowcy zabijają 69 osób

- sierpień 1998 – IRA morduje 28 osób, w tym kilkoro dzieci – ponad 200 osób rannych

- wrzesień 1999 – Czeczeni wysadzają w powietrze budynek mieszkalny w Moskwie – ginie około 100 osób

- czerwiec 2001 – Tel Aviv – w dyskotece ginie 21 izraelskich nastolatków

- wrzesień 2001 – atak na Manhattan i Pentagon



MONACHIUM 1972

(po fragmencie – str. 100)

Już 6 godzin po dokonaniu zamachu grupa terrorystów Czarny Wrzesień, ruchu na rzecz wyzwolenia Palestyny przedstawiła ultimatum: Izrael musi uwolnić 250 więźniów palestyńskich. Terroryści otrzymali trzy helikoptery by móc opuścić Monachium. Na lotnisku, gdzie byli rozmieszczeni strzelcy wyborowi rozpoczęła się strzelanina. Bilans walki był tragiczny: terroryści zamordowali zakładników i wysadzili w powietrze jeden helikopter.
Następnego dnia po ceremonii żałobnej wznowiono olimpiadę.




ORGANIZACJE TERRORYSTYCZNE (tylko do wymienienia)
- IRA – Irlandia
- Sinn Fein – Irlandia
- RAF – Niemcy
- Czerwone Brygady – Włochy
- ETA – Hiszpania (kraj Basków)
- Organizacja Wyzwolenia Palestyny
- Hamas – Palestyna
- Hezbollah – Liban
- Tupamaros – Urugwaj
- Baader-Mainhof – Niemcy
- Świetlisty Szlak – Peru
- Czarny Wrzesień – Algieria
- Grupa Islamska – Egipt
- Grupa Osama ben Ladena - Afganistan




SYLWETKA TERRORYSTY SAMOBÓJCY


Terrorystów samobójców odróżnia od innych terrorystów przekonanie, że cel, który musi osiągnąć jest wszystkim, a on sam jest niczym. Terrorysta samobójca to morderca zdecydowany na wszystko. Koran co prawda zabrania samobójstwa, ale za śmierć w świętej wojnie kusi rajskimi rozkoszami. 70 hurys i pałac ze złota czekają na każdego męczennika. Dla nich naprawdę prostą rzeczą musi być usiąść za kierownicą ciężarówki wypełnionej dynamitem i wjechać nią do bazy amerykańskiej, czy założyć plecak wypełniony materiałem wybuchowym i wejść do izraelskiej pizzerii, lub poderżnąć nożem gardło amerykańskiemu pilotowi i skierować Boeninga na wypełniony tysiącami ludzi drapacz chmur na Manhattanie. Gdzieś w obozach islamistów w Libanie, Afganistanie, Libii czy Algierii młodzi ludzie szykowani są do akcji, w której ściągną jak największe żniwo przypadkowych ofiar cywilnych – w tym kobiety i dzieci.

Jest bardzo młody. Jest skupiony, w podniosłym nastroju. Modli się, jest w stanie transu, lecz całkowicie świadomy tego co zrobi. Jego pomocnicy odprowadzają go na miejsce zbrodni. On wchodzi w tłum i włącza przycisk. W tym momencie jest zostaje rozerwany na strzępy. Umiera za Boga, za wiarę i za swój naród. Oto przykład doskonałego terrorysty samobójcy.

Euforia rozpoczęła się w momencie kiedy w 1983 roku terrorysta samobójca dokonał zamachu w Izraelu. Ten terrorysta znalazł swoich naśladowców. Zamachy w następnych miesiącach i latach pochłonęły setki ofiar. Natomiast zamachowcy stali się pośmiertnie idolami uwielbianymi przez młodzież palestyńską jak na Zachodzie sportowcy czy piosenkarze.

Motywem, który zachęca ich do takiej walki jest fanatyzm religijny i nienawiść do Izraela. Poza tym toczy się święta wojna (dżihad) o odzyskanie terenów muzułmańskich i w tym przypadku użycie żywych bomb jest środkiem doskonałym – można zadać wrogowi celne ciosy, wzbudzić panikę i histerię i wykazać bezgraniczną ofiarność. Samobójcy poświęcają się dla rodziny, która otrzymuje za niego tysiąc dolarów miesięcznie, rodzeństwo otrzyma stypendia, a rodzice będą mogli wybudować nowy dom. Z zachodniego punktu widzenia terrorysta samobójca jest zbrodniarzem i ofiarą zarazem. Jest ofiarą prania mózgu, jakiemu poddali go jego instruktorzy.

Jeden z Palestyńczyków powiedział w telewizji: „Żałuję, że nie mam jeszcze jednego syna, który chciałby oddać życie słusznej sprawie”. Powiedział to po tym jak jego jedynak wysadził w powietrze jerozolimską pizzerię.

Dla przeciętnego Europejczyka trudno zrozumieć ten świat, w którym życie ludzkie nie stanowi żadnej wartości. Jest ono tylko narzędziem walki, takim jak pocisk wystrzelony z wyrzutni rakiet.

Załączniki:
Czy tekst był przydatny? Tak Nie
Opracowania powiązane z tekstem

Czas czytania: 12 minuty