Rozprawka „Czy można czasem skłamać?

Często słyszymy przysłowie, że cel uświęca środki. Czy jednak na pewno nasze intencje usprawiedliwiają nasze - nie zawsze uczciwe – działania? Uważam, że czasami można skłamać, ale tylko w drobnych sprawach, ponieważ poważne oszustwa zawsze wychodzą na jaw i zawsze źle się kończą.
Po pierwsze często okłamujemy kogoś, by ukryć przed nimi bolesną prawdę, ponieważ uważamy, że w ten sposób ominą ją wszystkie problemy, że będzie jej łatwiej i nie będzie musiała się o nic martwić. Uważam, że jest to złe postępowanie, bo właśnie ta osoba zmartwi się najbardziej dowiadując się jak jest naprawdę. Będzie równie przygnębiona jak wtedy gdyby dowiedziała się tego od nas, tylko, że przy tym zdenerwuje się na nas i pewnie przestanie nam ufać.
Kolejnym argumentem jest to, że drobne kłamstwa nie skrzywdzą drugiej osoby. Jeżeli przyznamy się do błędu i przeprosimy ona nam na pewno wybaczy i raczej mało prawdopodobne by miała się na nas gniewać.
Ważne jest także to, że oszukując drugą osobę jesteśmy sami z naszymi problemami. Być może gdyby druga osoba wiedziała jakie mamy kłopoty byłaby nam w stanie pomóc. Warto czasami przyznać się do czegoś lub po prostu powiedzieć o tym, z czym sobie nie radzimy, ponieważ ta osoba na pewno nie zostawiła by nas z tym samych.
Wiele przykładów okłamywania i idących za tym konsekwencji odnajdujemy w sztuce. Pisarze często opisują historię ludzi popełniających błędy, którzy po prostu boją się przyznać do błędu. Przykładem takiej historii jest książka