Charakterystyka Justyny Bogutówny

Justyna Bogutówna to główna bohaterka powieści Zofii Nałkowskiej pt. „Granica”. Autorka dokładnie przedstawia losy dziewczyny, dzięki czemu możemy wiele się o niej dowiedzieć. Jej życie było tragiczne – nieszczęśliwa miłość, aborcja, popełnienie zbrodni; Justyna nie potrafiła sobie poradzić z tak licznymi problemami, ponieważ ciągle spotykały ją kolejne przykrości i życiowe komplikacje. Jej czyny, postępowanie świadczą o tym, jaką była osobą. Analizując zachowanie bohaterki, możemy ją dokładnie scharakteryzować. Justyna Bogutówna to córka Karoliny Bogutowej, kobiety pracującej w okolicznych majątkach jako kucharka. Gdy rozpoczyna się akcja powieści, dziewczyna ma 19 lat. Z lektury możemy się dowiedzieć kilka rzeczy o jej wyglądzie zewnętrznym. Była bardzo ładna, miała proste włosy i jasną karnację. Jej subtelna uroda wpłynęła na Zenona Ziembiewicza, który czuł słabość do Justyny, uważając ją za symbol bezbronności. Bogutówna to osoba delikatna, spokojna i otwarta. Jako dziecko miała okazję nauczyć się dobrych manier i ogłady towarzyskiej poprzez kontakt z córką hrabiny Tczewskiej. Ludzie cenili Justynę za jej delikatność, łagodność i grzeczność. Niestety kobietę cechuje ogromna naiwność, przez zbyt proste wyobrażenie o świecie pozwala Zenonowi się wykorzystywać, bezgranicznie wierzy mężczyźnie, nie dopuszczając do siebie myśli, że ten mógłby mieć wobec niej złe zamiary. Była pewna tego, że Zenon wróci po studiach i będą szczęśliwą parą, w ogóle nie przykuwała uwagi do różnic jakie ich dzieliły. Justyna to kobieta bardzo uczuciowa, kochała szczerze i bezgranicznie. Gdy tylko mogła przekonywała o tym Ziembiewicza, a ten mimo wszystko był wobec niej nieszczery. Żyła na wsi, była niezwykle wrażliwą osobą, przez co nie nadawała się do życia w mieście, zupełnie nie była na to gotowa. Śmierć matki bardzo wpłynęła na kobietę. Stała się osamotniona i zagubiona, a gdy zaczęła pracować fizycznie diametralnie zmienił się jej wygląd zewnętrzny. Skóra przybrała anemiczną barwę, dłonie były szorstkie, a ubrania przepocone i zniszczone. Bezradna i łatwowierna poprzez odnowiony romans z Zenonem uwierzyła znów w możliwość ułożenia sobie lepszego życia. Była całkowicie pewna, że Ziembiewicz odwzajemnia jej uczucia, dzięki czemu widziała przyszłość w optymistycznych barwach. Jej nieoczekiwana ciąża początkowo sprawia kobiecie wiele radości i wzbudza poczucie szczęścia. Jest pewna swojej siły, która pozwoli jej na samotne macierzyństwo, jednak w końcu decyduje się na aborcję. Załamana utratą bliskiej przyjaciółki i własnego dziecka, zaczyna izolować się od otoczenia. Aborcja wywiera na jej psychice niekorzystny wpływ, wyrzuty sumienia są tak silne, że wywołują u bohaterki chorobę psychiczną. W tym właśnie momencie kobieta staje się kapryśna i ciągle ze wszystkiego niezadowolona. Traci wszystko na czym jej zależało, w tym posady przez brak skupienia na pracy. Dopiero teraz zaczyna obwiniać Ziembiewicza o taki przebieg zdarzeń. Justyna próbuje popełnić samobójstwo, aż jej słabość psychiczna doprowadza do oblania Zenona kwasem. Justyna Bogutówna to postać tragiczna. Do klęski doprowadza ją nie tylko nieszczęśliwa miłość, ale także nieprzystosowanie do własnego życia. Zenon Ziembiewicz to bohater, który szczególnie jest winien tragicznego losu bohaterki. Justyna była zbyt wrażliwa i słaba psychicznie, by poradzić sobie z tak licznymi problemami. To przykład kobiety niezwykle naiwnej i łatwowiernej, bezdusznie wykorzystanej przez ukochanego mężczyznę.