Najciekawsze miejsca w Polsce - zamek w Kwidzynie i zamek w Malborku

Na prawym brzegu Wisły w Kwidzynie wznosi się gotycki zamek kapituły pomezańskiej. Początki warowni sięgają XIII w., kiedy to w miejscu zniszczonego drewnianego grodu powstał niewielki zamek. Miał dwa skrzydła wzmocnione wieżami. Gdy na zdobytych przez Krzyżaków ziemiach utworzono diecezję, zarządzał nią biskup pomezański. Kolejne powstania pruskie i zniszczenie miasta zmusiły biskupa do wyjazdu z Kwidzyna. Powołał on pierwszych członków kapituły i powierzył im opiekę nad kwidzyńską katedrą. Około 1300 r. rozpoczęto budowę siedziby kanoników. Podczas wieloletnich prac wzniesiono ceglany gotycki klasztor-zamek z wyraźnymi wpływami krzyżackiej architektury obronnej. Zbudowany na planie kwadratu, miał cztery skrzydła wokół wewnętrznego dziedzińca otoczonego krużgankami. W XIV w. do zamku dobudowano potężny kościół, w następnym stuleciu podniesiono do godności katedry. Budowa świątyni spowodowała konieczność podwyższenia zamkowych skrzydeł, a przy okazji zmieniono układ i wystrój wnętrz. Wzniesiono też wieżę obronno - sanitarną, zwaną gdaniskiem, połączoną ze skrzydłem zachodnim 54-metrowym chodnikiem na pięciu wysokich arkadach. Podobna wieża powstała od strony północnej i miała chronić znajdującą się wewnątrz studnię. Zamek w Kwidzynie był wielokrotnie szturmowany i niszczony. w 1798 r. rozebrano część warowni, w połowie XIX w. urządzono więzienie, a wkrótce przystąpiono do prac restauracyjnych., które miały mu nadać średniowieczny wygląd. Od 1950 r. zamek jest siedziba muzeum. Obecnie wraz z katedrą stanowi imponujący wielkością gotycki zespół obronno-sakralny.


Zamek w Malborku jest największą gotycką twierdzą w Europie. Warownia wzniesiona w 1274 r na wschodnim brzegu Nogatu przez Krzyżaków, stała się siedzibą wielkich mistrzów zakonu. W 1457 r. kompleks (przejęty w zastaw przez czeskiego dowódcę Ulryka Czerwonkę za zaległości w wypłacie żołdu) kupił Kazimierz Jagiellończyk. Tym samym Malbork do rozbiorów stał się rezydencją polskich władców. Po przejęciu twierdzy przez Prusaków rozpoczął się okres zniszczeń i dewastacji, które powstrzymała rekonstrukcja rozpoczęta w 1882 r. przez Conrada Steibrechta i prowadzona do jego śmierci w 1922 r. W efekcie wielokrotnych przebudów kompleks malborski składa się z kilku odrębnych części, wśród których można wyróżnić zamek średni z gotyckim pałacem i zamek wysoki. Dzięki wieloletnim pracom konserwatorskim przywrócono obiektowi dawna świetność i zamek wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. We wnętrzach zgromadzono eksponaty przybliżające życie w dawnych wiekach. Warto zajrzeć do kuchni, a także obejrzeć wystawy w dormitorium i refektarzu. Duże wrażenie robi kolekcja dawnego uzbrojenia oraz bursztynu.