Gombrowiczowski człowiek boryka się z formą.

Ferdydurke powstała w epoce XX lecia międzywojennego i jest powieścią awangardową. Głównym bohaterem utworu jest trzydziestoletni Józio, który zostaje wtrącony w formę ucznia. Powieść ta porusza problem formy, która jest narzucana każdemu z nas.
Po przyjściu na stancję do Młodziaków, Pimko informuje inżynierową, że Józio ma siedemnaście lat, lecz wygląda na starszego. Nauczyciel w ten sposób wciska go w formę nastolatka. Belfer przedstawia bohatera także jako pozera, który udaje dorosłego i zblazowanego. Pimko także oznajmia, że Józio jest bardzo do niego przywiązany oraz, że posiada liczne zalety umysłu i serca. Stary belfer podczas rozmowy z Młodziakową bardzo się rozczula przez co i Kowalski wychodzi na osobę staromodną. Młodziakową denerwowało ckliwe ględzenie nauczyciela- była kobieta postępową i nowoczesną. z politowaniem i zniecierpliwienie spoglądała na Józia, gdyż nienawidziła wszelakiej sztuczności i nienaturalności u młodzieży a w szczególności pozowania się na dorosłego. Uważała, że w ten sposób niszczy sobie dzieciństwo. Duży wpływ na opinię Młodziakowej na temat Józia miał Pimko, gdyż to on od samego początku podkreślał jej nowoczesność i właśnie to daje podstawę inżynierowej by stwierdzić, ze go nie lubi. Dla kontrastu przedstawia profesorowi zachowanie Zuty. Przedstawia córkę jako osobę szczerą, swobodną i naturalną. Józio podczas tej rozmowy siedzi na tapczanie i choć ją słyszy nie protestuje, choć w środku się z tym nie zgadza. Postanawia tylko przybierać nowoczesne pozy, na co Młodziakowa zwraca uwagę z politowaniem.
Podsumowując bohaterowie przedstawieni są na zasadzie kontrastu. Zuta i Młodziakowa to kobiety postępowe i nowoczesne. Krytykują wychowanie wedle starych a wręcz archaicznych zasad. Nie lubią sztuczności oraz pozowania. Pimko oraz Józio przedstawieni są jako osoby staromodne i niepostępowe. Profesor na siłę wciska wciska Kowalskiego z formę siedemnastoletniego ucznia. Poprzez swoje wypowiedzi stwarza Młodziakowej jego obraz, jako chłopca staromodnego, który pozuje. Nie wzbudza to przychylności inżynierowej, więc Józio zaczyna przywdziewać nowoczesne pozy, co gospodyni również się nie podoba. Po tej rozmowie Józio nie mógł się poruszać, gdyż jakąkolwiek pozę by przybrał to byłaby traktowana jako maniera.