Ochrona ptaków

Odkąd zaczęto odnotowywać informacje o ptakach, zniknęło z naszego globu całkowicie 60 gatunków - prawdopodobnie wszystkie z powodów zawinionych przez człowieka. Kilka zostało wytępionych bezpośrednio, masowo wybijanych, jak północnoamerykański gołąb wędrowny, który kiedyś byt najliczniejszym gatunkiem ptaków na świecie; o wiele częściej ptaki wyginęły w sposób pośredni przez niszczenie środowiska o szczególnych cechach lub ograniczonym zasięgu lub też w wyniku pojawienia się w ich środowisku psów i szczurów. Ponad 90% gatunków, które wyginęły, było gatunkami wyspowymi, o bardzo małym areale występowania.
Ograniczając się tylko do Europy, otrzymujemy początkowo pocieszający bilans: na kontynencie europejskim nie wyniszczono całkowicie żadnego gatunku. Jeśli jednak przyjrzymy się dokładnie naszym czasom, choćby ostatniemu dziesięcioleciu w Europie Środkowej, ten obraz nie jest tak optymistyczny: niektóre gatunki opuściły tę część Europy całkowicie, stan liczebny wielu zmniejszył się, inne utrzymały się na tym samym poziomie, liczba jeszcze innych nawet wzrosła. Zagrożone są przede wszystkim gatunki zamieszkujące tereny wilgotne, duże ptaki drapieżne i ptaki ubogich pastwisk i nieużytków. Obszary wilgotne są osuszane, pastwiska i nieużytki zamieniane w pola uprawne. Odbiera się tym samym pożywienie ptakom drapieżnym. Aby wkroczyć w ten świat z istotną pomocą, trzeba wiele pieniędzy, więcej niż mógłby przeznaczyć jeden człowiek. Dlatego ludzie muszą połączyć swoje wysiłki i wspólnie podjąć się tych działań. Zatem najważniejsze pytanie w sprawie ochrony przyrody brzmi: jak zdobyć przychylność możliwie największej grupy ludzi dla tego celu? Odpowiedź jest prosta: przez zachęcanie do działania w ochronie przyrody od wczesnego dzieciństwa. W późniejszym wieku trudniej zainteresować tym tematem i wpoić pewne nawyki związane z ochroną przyrody. Każdy wychowawca - w rodzinie, w szkole i poza nią - może istotnie przyczyniać się do szerzenia idei ochrony całej żywej przyrody.