Medresa Alego ibn Jusufa i Timbuktu - zabytki Afryki

Medresa Alego ibn Jusufa
Medresa to muzułmańska szkoła teologiczna działająca przy meczecie. Uczono w niej Koranu, języka arabskiego, a od X w. również przedmiotów ścisłych. Medresa Alego ibn Jusufa została wybudowana w Marrakeszu w XVI w. przez Saadytów, bezpośrednio przy meczecie Alego ibn Jusufa. Jest to największa szkoła teologiczna w Afryce Północno-Zachodniej - mogło tu przebywać 900 uczniów i nauczycieli. Budynek wyróżnia zarówno wielkość, jak i układ. Maleńkie studenckie pokoje skupione wokół siedmiu niewielkich dziedzińców są pozbawione udogodnień. Okna kilku pomieszczeń wychodzą na ulicę, co stanowi wyjątek w budownictwie marokańskim. Zewnętrzne ściany od strony głównego dziedzińca bogato ozdobiono sztukateriami, przepięknymi misternymi arabeskami oraz mozaikami, w których można dostrzec silne wpływy architektury andaluzyjskiej. Pośrodku głównego dziedzińca znajduje sie fontanna - typowy element arabskiego budownictwa.
Timbuktu
Timbuktu zostało założone przez lud Tuaregów na przełomie XI i XII w. Ze względu na położenie szybko stało się ważnym ośrodkiem kupieckim. Krzyżowały się tam główne szlaki handlowe łączące wybrzeże Morza Śródziemnego z krajami położonymi nad Zatoką Gwinejską. W mieście handlowano złotem, kością słoniową, solą, a także niewolnikami. Legendy głosiły, że domy Timbuktu są budowane ze złota. Miasto było również ważnym ośrodkiem naukowym z uniwersytetem i biblioteką. Szacuje się, że w okresie świetności mieszkało w nim 100 tysięcy osób, a w jednej czwartej byli to studenci i uczeni. Długoletnie wojny oraz późniejsze rządy kolonialne Francuzów doprowadziły do upadku miasta. Pozostałością po jego świetności są drewniano-gliniane meczety : Djinguerber, Sankore oraz Sidi Yahija. Największym skarbem Timbuktu są jednak biblioteki, zawierające tysiące manuskryptów. Timbuktu zostało w 1988 r. wpisane na Listę Światowego Dziedzictw Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.