Carl Spitzweg "Der arme poet" - opis obrazu

Autorem dzieła „Ubogi poeta” jest Carl Spitzweg – niemiecki malarz i rysownik, urodzony 5 lutego 1808 w Unterpfaffenhofen, zmarły 23 września 1885 w Monachium.Pochodził z rodziny kupieckiej i zgodnie z tradycją wykształcił się na kupca, oprócz tego angażował się jako działacz polityczny. Jego twórczość była mocno powiązana z tematyką niemieckiego mieszczaństwa. Obraz, o którym mowa został stworzony w roku 1839 i został mu nadany tytuł (w oryginale) „Der arme poet” co oznacza „Ubogi poeta”.
Epoka w jakiej tworzył Carl Spitzweg to romantyzm. Cechy charakterystyczne tego nurtu artystycznego to stawianie uczucia ponad rozum, wiara w możliwość kontaktu ze światem pozazmysłowym oraz nawiązywanie w działach do legend, baśni i wątków tajemniczości.
Obraz namalowany został farbami olejnymi na płótnie. Dzieło zalicza się do gatunku malarstwa rodzajowego odznaczającego się nawiązywaniem do tematyki życia codziennego, obyczaji, pracy, obrzędów, tradycji, wypoczynku i zabawy.
Patrząc na to malowidło pierwsze co rzuca nam się w oczy to człowiek leżący w łóżku, a nad nim unoszący się czarny parasol. Ten element jest tak zwaną dominantą kompozycyjną, która jednocześnie jest oświetlona strumieniem światła. Kontrastują tutaj ze sobą barwy jasne z ciemnymi.
Na pierwszym planie możemy zauważyć ciemny piec, a wokół niego porozrzucane sterty gazet. Na drugim planie występuję wcześniej omawiana postać leżąca w łóżku, nad którą unosi się parasol. Najbardziej oddalonym elementem obrazu jest okno, jest to jednocześnie najbardziej rozświetlony i najbardziej kontrastujący punkt obrazu, aczkolwiek nie jest to część dominująca w malowidle.
Obraz stworzony jest w barwach bardzo ponurych, zapewne miało to na celu przedstawienie całego otoczenia, w którym żyje przedstawiony człowiek, jako ubogiego i starego. Szare, odrapane ściany, postrzępiona szmata wisząca na sznurku, brudny koc i mężczyzna leżący w wypłowiałej koszuli, otoczony książkami i czytający białe stronnice – te elementy ewidentnie nawiązują do tytułu i trafnie oddają jego przesłanie.
Według mnie dzieło Carla Spitzwega skłania nas do refleksji. Skłania nas do wyciągnięcia wniosku, że jeśli się chce, to można robić to co się lubi, nawet w najgorszych warunkach. Pozwoli to nam często do oderwania się od szarej rzeczywistości.