Recenzja książki "Harry Potter i Więzień Azkabanu".

Spośród wielu książek, które przeczytałam najbardziej podobała mi się Powieść pt. „Harry Potter i Więzień Azkabanu”.
Autorką jego przygód jest 38-letnia Joanne Kathleen Rowling. Jest ona laureatką wielu prestiżowych nagród, a książki o małym czarodzieju biją rekordy popularności na całym świecie. Joanne napisała już 4 części, ale w planie ma jeszcze trzy(w końcu nauka w Hogwarcie trwa 7 lat).Bestseller przetłumaczył Andrzej Polkowski, a zilustrowała go Mary Grandpre. Wydawnictwo-Media Rodzina
Harry Potter nie jest zwyczajnym chłopcem, a najbardziej jego osobliwą cechą jest blizna na czole. Zostawił mu ją czarnoksiężnik Lord Voldemort, który zabił jego rodziców i to samo chciał zrobić z Harrym, który wówczas był jeszcze małym bobaskiem. Jednak nie udał mu się to, a mordercze zaklęcie odbiło się od niemowlęcia i ugodziło tego, który je rzucił. To na długie lata pozbawiło go swej mocy.
Harry jest teraz trzynastoletnim chłopcem, uczniem trzeciej klasy Horwartu- Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Mieszka tam w jednym z domów- Gryffindorze (obok Slytherinu, Ravenclawu i Hufflepuffu) przez cały rok szkolny. Na wakacje jeździ do swej jedynej, ale znienawidzonej rodziny- Ciotki Petunii, wuja Vernona i kuzyna Dudleya.
Na początku dowiadujemy się, że z Azkabanu- więzienia dla czarodziejów ucieka bardzo groźny przestępca Syriusz Black „Łapa”. Powiem tylko, że Azkaban jest najlepiej strzeżonym miejscem w magicznym świecie. Wszystko wskazuje na to, że chce on dopaść naszego małego czarodzieja. Ministerstwo Magii wprowadza więc wszystkie możliwe środki bezpieczeństwa.. Jednym z nich byli dementorzy, którzy obstawili Hogwart na całej szerokości i długości, czemu sprzeciwiał się Dumbledore(dyrektor szkoły). Postacie te sprawiły Harry’emu wiele problemów. Jakich..?
W trzeciej klasie do Hogwartu przychodzi nowy nauczyciel obrony przed czarną magią- prof. Lupin. Inteligentniejsi i bystrzejsi uczniowie domyślają się, że ukrywa coś ważnego, co wiąże się z jego przeszłością.
W międzyczasie e Harry dostaje od Freda i Georga Weasley’ów (braci jego przyjaciela Rona) Mapę Huncwotów. Staje się ona jednym z jego ulubionych przedmiotów magicznych, ale w pewnym momencie przez swoją nieuwagę zostaje ona skonfiskowana.
Jak każda społeczność, czarodzieje mają swój „narodowy” sport- quidditch. Gra polega na zdobywaniu punktów poprzez przerzucanie kaflów(piłek) przez obręcze i złapaniu znicza(malutka, złota szybkolatająca piłeczka). To ostatnie zadanie należy do Harry’ego. Jest szukającym w dróżynie Gryfonów. Zawodnicy, jak na magów przystało, poruszają się na miotłach. I Potter ma swą miotłę, którą dostał pocztą od nieznajomego.
Ponadto olbrzym Hagrid zostaje nauczycielem opieki nad magicznymi stworzeniami, a jedno z jego „zwierzątek” odgrywa ważną roję w pewnym momencie akcji.
„Harry Potter i Więzień Azkabanu” jest po trosze baśnią, powieścia psychologiczną, ma elementy thrillera i horroru, powieści przygodowej i detektywistycznej. Wszystko to ujęte w lekkich słowach, pełnych humoru. Taka właśnie kompozycja bardzo mi się spodobała. Gdy czytałam tą książkę, czułam się, jakbym była w innym świecie. Autorka uczyniła świat czarodziejów barwnym i ciekawym. W gazetach postacie poruszają się, a listy dostarczają sowy. To sprawia, że odrywamy się od codziennego życia, problemów. Jednocześnie nie wiedziałam, jak ostatecznie zakończą się losy bohaterów, kto okaże się dobry, a kto zły. Zaciekawiły mnie również niektóre przedmioty, które w mugolskim świecie nie maja szansy się pojawić, np.: fałszoskop czy Mapa Huncwotów, aczkolwiek niektórym z nas z pewnością przydałby się ten ostatni. W tym tomie została przyblizona sytuacja, w której zginęli rodzice Harry’ego. Jest ona trochę zawiła, ale i taka, której nikt by się nie spodziewał. Poznał pewną osobę, która jest mu bliska, ale i daleka. Nie mogą jednak wyjawić kto to był, bo cała zagadka zostałaby rozwiązana przed czasem. Całe zakończenie jest zdumiewające, pełne niespodzianek, nadziei, tajemniczości i grozy.
Mecze Quidditcha są tak przez Rowling skonstruowane, że razem z Harrym przeżywamy wzloty i upadki(chodzi mi tutaj oczywiście o zwycięstwa i porażki). Jeśli on wygrywa, my także czujemy się uradowani.
W powieści jest poruszona sprawa sławy (każdy czarodziej przynajmniej raz w życiu słyszał o człowieku, który usunął Voldemorta w cień) i zazdrości. To powoduje, że zaczynamy myśleć, że czarodzieje to całkiem normalni ludzie, którzy tak jak my przeżywają radość smutek strach. Zwróciłam uwagę na krótki poradnik dla dociekliwych umieszczony z tyłu książki. Jest on bardzo bezpośredni, co również nadaje atrakcyjności utworowi.
Jeżeli chcesz się dowiedzieć czy i dlaczego Black chce zabić Haryy’ego, co go z nim łączy, jaką tajemnicę kryje prof. Lupin, czy to, że Potter oddał Mapę Huncwotów wpłynęło na ostateczne zakończenie i jakie zadanie ma Hardodziób Hagrida musisz przeczytać tą książkę. Podobała mi się ona pod każdym względem i polecam ją wszystkim, którzy chcą przeczytać wspaniałą, wciągającą i fascynującą lekturę. Gwarantuję nieprzespaną noc z powodu zaczytania i sporo wysiłku umysłowego podczas rozmyśleń, kto naprawdę chce pomóc a kto zaszkodzić Haryy’emu.