Miłość w szkolnych murach

Wraz z nadchodzącą wiosną i piękną, słoneczną pogodą przybywa również wiele zakochanych par. to zjawisko można zaobserwować wszędzie: na ulicach, w parku, a w szczególności w szkole.
Przez ostatni tydzień spacerując po zatłoczonych korytarzach szkolnych, przypatrywałam się zachowaniu uczniów i mogę stwierdzić z czystym sumieniem, że wiosna już dotarła do Gimnazjum nr 1 w Gdańsku. Zakochani są wszędzie. Niektórzy, bardziej kryjący się ze swoimi uczuciami, chowają się w szkolnych zakamarkach: schodach wiodących na strych bądź w nieoświetlonej wnęce w szatni. Jednak i tam wszyscy mogą ich dostrzec.
Uczniowie bardzo różnie reagują na te pary, które nie mają skrupułów i na środku korytarza okazują swoje uczucia. Część gimnazjalistów z obrzydzeniem spogląda na nich. Niektórych bardzo to interesuje i bezczelnie spoglądają, jak zakochani obdarowują się pocałunkami. A jeszcze inni uczniowie są na to obojętni. Zapytałam jedną dziewczynę (z grupki młodzieży patrzących z oburzeniem w stronę pałających do siebie miłością), co myśli o takich widokach, a ona odpowiedziała mi:
-zupełnie nie rozumiem, jak tak można postępować. Czy oni nie mają chociaż trochę wstydu?
Jeszcze inna osoba odpowiedziała mi, ze zupełnie jej to nie przeszkadza i nie interesuje się ,,sprawami sercowymi szkoły”.
Tak więc zdania są podzielone. A co o tym myśli dyrektor? Postanowiłam to sprawdzić i tak dowiedziałam się, że grono pedagogiczne zupełnie nie ma na nich wpływu. Owszem, nauczyciele zwracają im uwagę, jednak osoby zakochane twierdzą, że nie ma nic złego w ich zachowaniu, żyją w wolnym kraju, w którym okazywanie uczuć nie jest zabronione. W dodatku czują się urażeni uwagami zazdrosnych-ich zdaniem osób trzecich.
Cóż, myślę, że na zakończenie można tu zacytować (w nieco ironicznym tonie) fragment wiersza Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej ,,Dziś dla miłości nie róże, lecz osty, nie ma już dla niej łatwych dróg i prostych”.