Która z pięknych kobiet z "Quo vadis" jest najbliższa mojemu ideałowi piękna”

Piękno…… to słowo wyzwala w nas wiele uczuć i refleksji. Przez wielu poetów i filozofów postrzegane jako coś nadzwyczajnego.
Henryk Sienkiewicz w swoich książkach cudowny opisuje piękno kobiece. Umie je wyrazić słowami, co tylko nielicznym się udaje. Samo piękno to temat trudny do rozmów. Postrzegane jako temat filozoficzny.
Ale zatrzymajmy się na „Quo vadis”. Książka sama w sobie jest czymś pięknym. Kobiety zostały przedstawione jako chodzące bóstwa.
Spośród bohaterek powieści sienkiewiczowskiej mojemu ideałowi piękna najbliższa jest Ligia Kallina. Jest ona córką króla Ligów. Potem zastaje zakładniczką i wychowana w domu Aulusa Plaucjusza. Gospodarz wraz z żoną traktują ją jak córkę. Jest osobą niezwykle piękną zgrabną. Ma alabastroworóżową cerę i długie blond włosy.
Jest skromną, mądrą i wesołą dziewczyną, która wśród swojej rodziny i przyjaciół czuje się swobodnie.
Ligia jest nieskazitelnie dobrą, uczciwą i szlachetną kobietą - słowem uosobieniem piękna i niewinności.
Jest chrześcijanką, spełnia, zatem wszystkie założenia swojej religii. Jest pokorna, uległa i posłuszna wobec nakazów apostołów. Umie przebaczać nawet wrogom, czego Winicjusz nie może pojąć. Głęboko wierzy i ufa Bogu.
To osoba niezwykle odważna. Jest istotą mającą wielkie serce. Kiedy zostaje oddzielona od ukochanego, prosi go, aby nie porzucał religii chrześcijańskiej i nadal pokładał nadzieję w Bogu. Kiedy nastaje najtrudniejsza chwila – rozstanie powiedziała, że:” Jam, żona twoja.”. Udowodniła wtedy, że miłość jest czymś trwałym i wielkim, czymś, co może przetrwać próbę czasu.
Bohaterka poprzez swoją dobroć i szlachetność nie posiada wad. Staje się, zatem postacią dość mało wiarygodną. Jest wykreowana raczej na postać pozaziemską niż na kobietę.