Jakie uniwersalne postawy, wartości i uczucia przydatne człowiekowi XXI wieku znajdziemy w Biblii?

Biblia, czyli pismo święte, jest to wielka opowieść o Bogu i człowieku. Zawiera ona w sobie treści ponadczasowe, płynące z nich nauki można przypisać ludzkości w każdej chwili i sytuacji, treści religijno - moralna: przykazania dekalogu stanowią podstawę stosunków międzyludzkich niezależnie od wyznania. Biblia jest natchnieniem myślicieli, artystów i pisarzy; inspiracją dla literatury, rzeźby, malarstwa i muzyki; skarbcem wzorców osobowych i postaw. Biblia jest dziełem uniwersalnym, tłumaczonym na wiele języków rozumiana przez wielu ludzi. Jest także zbiorem praw i pouczeń, zapisem historii całego starożytnego świata. Biblia to najważniejsze źródło kultury, z niej wyrasta światopogląd, system wielkości. W dzisiejszym świecie zła, ludzie potrzebują wzorców osobowych, uniwersalnych postaw, wartości oraz uczuć. Rzadko kiedy jednak korzystają oni z Biblii, a właśnie tam znajdziemy zbiór tych wszystkich cech, niezbędnych do przezwyciężenia zła i okrucieństwa, które nas otacza.

„Aby żyć trzeba kochać, a dla uczucia żyć warto”, ale czym jest miłość? Definicji może być wiele i każdy to uczucie rozumie inaczej. Jest to coś więcej niż szacunek, podziw czy namiętność, coś, co pozwala dzielić uczucia drugiej osoby jej radość, smutek, rozkosz czy rozpacz. Potrzeba miłości tkwi głęboko w każdym z nas. Gdy jesteśmy kochani, łatwiej nam przetrwać trudne chwile, czujemy się szczęśliwi i ważni; jeżeli my kochamy, umiemy przezwyciężyć własny egoizm, pragniemy dawać, a nie jedynie brać. Definicja miłości zawarta jest również w Biblii, w Liście św. Pawła: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą...”. Kolejnym utworem przepełnionym miłością jest „Pieśń nad pieśniami”, która ukazuje ogromne, zmysłowe i przepełnione erotyką uczucia między dwojgiem ludźmi. „Albowiem miłość mocna jest jak śmierć, a namiętność trudna jest jak świat podziemny” Miłość może być różna: miłość mężczyzny i kobiety, miłość rodzicielska, braterska, miłość do Boga czy Ojczyzny. Jest więc wiele odmian miłości, a każda z nich jest inna, z czego innego się zrodziła i czemu innemu służy. Kochać nie znaczy zawsze to samo, ale kto kocha, ten zdolny jest do największych ofiar. W dzisiejszych czasach największym wzorcem osobowym, przepełnionym miłością, dobrocią i wiarą jest Papież Jan Paweł II. Biblijna miłość jest tematem wielu dzieł późniejszych epok. To właśnie na Adamie i Ewie wzorowali się tak wielcy twórcy jak Szekspir, pisząc „Romeo i Julia”, czy Eliza Orzeszkowa w swoim utworze „Nad Niemnem”. Człowiek musi kochać, aby żyć. Może czasem nie zdajemy sobie z tego sprawy. Ludzie, dla których jedynym przejawem miłości jest miłość do siebie samego, tak naprawdę nie żyją pełnią życia, stają się jak 'cymbał brzmiący'. Bądźmy szczęśliwi, jeżeli miłość, jakakolwiek by nie była, pozwala nam z radością patrzeć dokoła, zaglądać w przeszłość i oczekiwać jutra. Tylko miłością możemy przezwyciężyć zło i przemoc, którymi przepełniony jest dzisiejszy świat. Obrazy jakie ukazują się nam codziennie w telewizji również nawiązują do Biblii, lecz tym razem od tej złej strony, nawiązują do Apokalipsy. Człowiek XXI wieku jest słaby, potrzebuje wiary, odwagi, otuchy. Skąd ludzie mają to czerpać, musimy zaglądać częściej do Biblii, czytać ją wspólnie i wspólnie stawiać opór wszelkiemu złu. Lecz miłość opiera się przede wszystkim na zaufaniu do drugiej osoby. W Biblii Bóg nakazuje Abrahamowi udać się w daleką podróż razem z żoną i pomocnikami. Miał też wziąć ze sobą swoje owce, krowy i wielbłądy. Abraham jest posłuszny, wyrusza w drogę. Idzie do dalekiego kraju, którego nie zna, lecz nie boi się, bo kocha Boga i wie, że Jemu może zaufać. W dzisiejszych czasach ufać możemy jedynie sobie. Nawet nasi najbliżsi potrafią nas zawieść. W ludziach jest tyle nienawiści i zła. Każdy bowiem podąża za pieniądzem karierą, choćby miało to odbywać się nawet „po trupach”. Człowiek nie patrzy na drugiego człowieka, podstępnie go wykorzystuje. W Biblii każdy jest posłuszny Panu Bogu. Obdarza go zaufaniem, kocha go i wie, że Bóg odwzajemnia to uczucie. Ludzie właśnie z Biblii powinni uczyć się zaufania do drugiej osoby, właśnie na przykładzie Boga i Abrahama. Zaufanie jest rzeczą niezwykle ważną, bez zaufania nie ma miłości, a bez miłości nie ma życia.

Motyw domu i rodziny jest bardzo bliski każdemu człowiekowi. W domu najczęściej zaznajemy opieki, życzliwości i miłości. W nim czujemy się dobrze i bezpiecznie. Jednak nie jest tak zawsze. Bardzo często dom to pobojowisko, miejsce rojące się od wzajemnych żalów, pretensji i złych humorów. Jednym z najstarszych dzieł przedstawiających motyw domu jest antyczna Biblia. Już w Księdze Rodzaju jest ukazane powstanie pierwszej rodziny, jaką była Adam i Ewa. Ich życie było proste i beztroskie. Miejsce, w którym żyli nazwane zostało Rajem. Symbolizował on idealny dom. Wszystko było w nim zharmonizowane i miało swoje miejsce. Jednak, gdy pierwsi ludzie zgrzeszyli, Bóg za karę wygnał ich z Edenu na ziemię, gdzie aby przeżyć musieli ciężko pracować. Całkiem odmiennym obrazem domu jest dom, w którym żyli Biblijni bracia Kain i Abel. Jest on zaprzeczeniem dobra i miłości. Bratobójstwo, do którego w nim doszło spowodowane było zazdrością. Dom taki odbiera poczucie bezpieczeństwa, które tak jednoznacznie wiążę się z rodziną. Podobną sytuacją, przedstawioną także w Biblii jest historia Józefa i jego braci. Józef, jako jeden z wielu synów Jakuba był najbardziej przez niego kochany. Pewnego dnia rodzeństwo postanowiło zabić swego brata. Do tego jednak nie doszło, lecz i tak sprzedano go do niewoli. Dom, w który żył Józef, podobnie jak dom Abla, nie zagwarantował mu bezpieczeństwa. Nie spodziewał się on takiego zachowania ze strony swych braci. Po wielu latach niewoli, gdy z niewolnika stał się osobą poważaną w Egipcie, przyszli do niego bracia. Józef im przebaczył i zapomniał wyrządzone przez nich krzywdy. Po tym wydarzeniu jego dom stał się w pełni domem rodzinnym, w który wszyscy jego członkowie obdarzają siebie wzajemnym zaufaniem.

Ostatnim przykładem z Biblii jest dom Świętej Rodziny. Dom Jezusa, Maryi i Józefa zawsze był i jest przykładem dla chrześcijańskich rodzin. W Ewangelii według św. Łukasza czytamy: "Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na nim". Dla rozwoju dziecka jest potrzebna miłość i ciepło domu rodzinnego, które zawsze tam było. Gdy Jezus miał dwanaście lat, podczas Święta Paschy, został w Jerozolimie, w świątyni. Kiedy Maryja z Józefem zauważyli Jego zniknięcie, zaczęli Go szukać. Gdy wreszcie Go znaleźli, na pytanie matki Jezus odpowiedział: "Czemuście mnie szukali? Czy nie wiecie, że powinienem być w domu mego Ojca?". Rodzina została tu przedstawiona jako wspólnota z Bogiem. To właśnie na domu świętej rodziny powinny się wzorować młode, niedoświadczone małżeństwa. Jest on dla nich doskonałym przykładem i skarbnicą wiedzy.

Jedną, z wielu postaci biblijnych jest Hiob, który jest wzorem do naśladowania. Każdy człowiek XXI wieku powinien bardzo dobrze znać postać Hioba oraz wartości jakie sobą reprezentuje. Od niego możemy nauczyć się wielu wartościowych postaw, jakże przydatnych w dzisiejszym świecie. Bóg wystawił Hioba na próbę odbierając mu rodzinę, majątek i przyjaciół. Zapada on również na ciężką chorobę – trąd. Hiob jednak nie poddaje się, jest na tyle silny aby walczyć dalej. Nie odwraca się od Boga, a wręcz przeciwnie stara się umocnić swoją wiarę. Jest bardzo wytrwały i pokorny, za co Bóg wynagradza go podwójnie. Hiob jest osobą niezwykle wartościową. Od niego powinniśmy uczyć się siły, aby móc przezwyciężyć zło. Od niego powinniśmy uczyć się wiary, aby móc wierzyć w dobro. On naucza nas pokory i wytrwałości, co pohamuje w nas rosnące, niepotrzebne zło. To właśnie Hiob jest osobą idealną, od której tak wiele możemy się nauczyć. Biblia zawiera przypowieści, które są źródłem mądrości i nauki. Zawarte w nich postawy uczą nas jak postępować w życiu. Przypowieść „O synu marnotrawnym” uczy nas wybaczać. Każdemu powinno dać się szansę i wybaczyć mu bo kiedyś my możemy znaleźć się w odwrotnej sytuacji. Przypowieść „O siewcy” uczy nas cierpliwości. Natomiast przypowieść „o miłosiernym samarytaninie” uczy poświęcenia. Poświęcenie to rzecz rzadko spotykana w dzisiejszych czasach. Człowiekiem XXI wieku, który absolutnie poświecił się wierze i chorym była Matka Teresa z Kalkuty. Jest, była i będzie wzorem do naśladowania na całym świecie. Kolejnym, który poświęcił swoje życie dla religii jest ks. Popiełuszko. Jego nie zapomniana postawa jest treścią wielu książek , filmów i artykułów.

Biblia jest zbiorem wartości, postaw i uczuć potrzebnych człowiekowi. To właśnie na Biblii wzorowała się Matka Teresa czy ksiądz Popiełuszko. Dla Jana Pawła II Biblia nadal jest skarbnicą wiedzy. Ta księga powinna służyć nie tylko świętym, powinna ona służyć również zwykłym ludziom, żeby właśnie z niej czerpali mądrość, uczucie i wartości. To właśnie w niej znajdują się wzorce osobowe, których naśladowanie jest chlubą. Na niej powinniśmy się wzorować aby uniknąć zła, przemocy, terroru. Biblia to wielkie dzieło i została ona stworzona aby naświetlić ludziom inny, świat, taki który możemy zbudować opierając się na wiedzy w niej zawartej. Biblia jest niemal elementarzem dla nas ludzi. Tak jak z innych książek uczymy się czytać, tak z Biblii powinniśmy uczyć się życia.