Skutki wielkich odkryc geograficznych

Wielkie odkrycia geograficzne miały ogromny wpływ na stosunki ekonomiczne, społeczne i gospodarcze całego świata. Odmieniły one obraz ówczesnej Europy i zapoczątkowały epokę intensywnej ekspansji kolonialnej Europejczyków na nowe, nie znane dotąd lądy.
Handel wykorzystujący szlaki wodne zdominował gospodarkę i niemalże wyparł nieopłacalny na duże odległości handel lądowy, doprowadzając tym samym do upadku wielu miast leżących na przecięciu starych szlaków. Dzięki otwarciu nowych dróg, nastąpił dynamiczny rozwój miast portowych, a w konsekwencji całych państw nadmorskich we wszystkich gałęziach gospodarki. Do Europy przywieziono ogromne ilości towarów, na które panowało duże zapotrzebowanie. Wiązało się to równocześnie z napływem pieniądza. Państwa mające dostęp do morza, tj. Hiszpania i Portugalia wzmocniły swoją pozycję na świecie i stały się potęgami gospodarczymi. Wzrost liczby towarów na rynku jak również ilości pieniądza doprowadził do rozwoju kapitalizmu, a zaczął wypierać system feudalny.
Import dużej ilości złota miał wpływ na spadek jego wartości. Nowe możliwości w handlu zamorskim, jakie rozpościerały się przed Europejczykami, szczególnie negatywnie odbiły się na państwach, które nie miały dostępu do morza. Nastąpił tam zastój w tym dziale gospodarki, gdyż podróże szlakami, które tędy przechodziły, stały się o wiele bardziej kosztowne, męczące, o wiele dłuższe niż droga morska, przez co nieopłacalne. Również te państwa nie brały udziału w wyprawach odkrywczych, nie posiadały kolonii, co dodatkowo wpływało niekorzystnie na skarb państwa.
Odkrywcy powracający z odległych koloni przywieźli ze sobą nowe, nieznane dotąd rośliny, tj. kukurydza i ziemniaki, dzięki którym zażegnano problem głodu panującego na kontynencie. Poprawienie się statusu materialnego ludzi wpłynęło na rozwój kultury. Pojawiły się nowe nurty filozoficzne (humanizm) i nowe podejście do życia oraz religii. Kolonizacja nowych terenów umożliwiała znalezienie domu, a także pracy ludziom, dla których brakowało miejsca w Europie oraz stanowiła wyzwanie dla kleru, który stawiał sobie za cel schrystianizowanie rdzennych mieszkańców Nowego Świata.
Niestety ekspansja terytorialna i zaborczość kolonizatorów doprowadziła do znacznego wyeksploatowania nowych ziem. Nietolerancja i strach Europejczyków, a także przywleczone przez nich choroby doprowadziły do upadku wielkich cywilizacji i zdziesiątkowania miejscowej ludności.
Dzięki wyprawie Krzysztofa Kolumba w 1493 roku, wizerunek Ziemi na zawsze uległ zmianie - z płaskiej stała się ona kulą. W ślad za Kolumbem poszli inni wielcy, tj. Vasco da Gama, który jako pierwszy odkrył morską drogę do Indii, Amerigo Vespucci, czy Fedynand Magellan, który w latach 1519-1522 opłyną świat dookoła.
Pozytywne i negatywne skutki wielkich odkryć geograficznych są odczuwalne do dnia dzisiejszego. Dzięki wyprawom morskim, zmieniło się diametralnie życie duchowe oraz kulturalne Europy. Poszerzono znacznie wiedzę na temat świata, dowiedziano się o istnieniu nowych kultur, a przede wszystkim zdano sobie sprawę z wielkości świta.