Charakterystyka Tadusza Zawadzkiego

Jednym z głównych bohaterów książki pt. „Kamienie na szaniec” jest Tadeusz Zawadzki, pseudonim Zośka, urodzony 24 stycznia 1921 roku, poległ 20 sierpnia 1943 roku pod Sieczychami - harcmistrz drużynowego 23 WDH w czasie wojny, komendant rejonu Mokotów Górny w organizacji „Wawer”, komendant Grup Szturmowych i podporucznik Armii Krajowej.

Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5 klasy oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Był synem działaczki społecznej oraz wybitnego chemika.

Zośka miał dziewczęcą urodę o czym świadczyły: delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie oczy, złociste włosy, dziewczęcy uśmiech, ręce o subtelnych, długich palcach. Właśnie dzięki tym cechom otrzymał swoje przezwisko.

Tadeusz był bardzo inteligentny, odpowiedzialny, ambitny, odważny, zaradny, uczciwy, pracowity, miał nadzwyczaj rozwinięte zdolności przewidywania oraz przywódcze. Dzięki tym cechom szybko piął się po szczeblach kariery wojskowej. Jednak ponad wszystko cenił sobie rodzinę i jej dobro. Jak to często bywa z chłopcem zdolnym – Zośka nie przepracowywał się zanadto w szkole. Uczył się na czwórki. W jednym półroczu przyniósł nawet na cenzurze większość trójek. Było to półrocze, w którym bardzo ciężko chorowała jego matka. Gdy jednak zaciął się w jakiejś decyzji – nic go nie mogło przełamać. Szczególnie gdy chodziło o ambicję.

Moim zdaniem Tadeusz Zawadzki był człowiekiem odważnym, poświęcał się dla innych, szczególnie dla rodziny i przyjaciół czego dowodem była akcja po Arsenałem.