Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem, że nie bogactwo jest przyjacielem, a przyjaciel bogactwem?

Na stwierdzenie, że nie bogactwo jest przyjacielem, a przyjaciel bogactwem odpowiadam twierdząco. To przyjaciel jest bogactwem.
Dajmy przykład „Opowieści wigilijnej”. To tam zgryźliwy i bogaty Scrooge nie miał przyjaciół. Liczyły się dla niego tylko jego pieniądze. Ludzi traktował z pogardą i nie miał dla nich szacunku. Jednak pewnego dnia w noc wigilijną zjawił się duch jego zmarłego współpracownika. Powiedział, że teraz po śmierci odpokutowuje swoje postępowanie i przychodzi go ostrzec. To dzięki niemu Scrooge stwierdził, jaki był i że źle postępował.
Mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają. Chociaż ludzie biedni chcieliby mieć pieniądze, a ci bogaci jeszcze więcej pieniędzy. Nie jest to dobre i wiele ludzi się o tym przekonało na własnej skórze. Ludzie bogaci są na ogół skąpi, liczą się dla nich tylko pieniądze. A za pieniądze przecież przyjaźni się nie kupi. Bogaczy zazwyczaj otacza dużo ludzi, jednak nie są to prawdziwi przyjaciele, tylko „przyjaciele” ich pieniędzy.
Trzeba też pamiętać o samym słowie przyjaźń. Każdy człowiek zasługuje na przyjaciela, jednak przyjaźń rozwija się latami. Nie można powiedzieć „to jest mój przyjaciel” znając człowieka zaledwie kilka dni. Przyjaciel jest cenny. To jemu możemy się wyżalić za wszystkiego, prosić o radę, on nas podtrzymuje na duchu .Dlatego jest prawdziwym skarbem, którego nie da się kupić.
Czy można nie wierzyć w słuszność tego twierdzenia, że „to przyjaciel jest bogactwem, a nie bogactwo przyjacielem”. Przytoczone argumenty mówią m.in. o skąpym Scroogu, który doznaje olśnienia. Czy nie jest prawdą, że przyjaźni nie da się kupić, a bogaczy na ogół otaczają fałszywi przyjaciele, żerujący na ich pieniądzach. Zastanówmy się nad tym. Ja z pewnością stwierdzam ,że warto mieć przyjaciela i jest on prawdziwym bogactwem, którego nie da się kupić. Dlatego lepiej być szczęśliwym, bo ma się przyjaciela, niż bogatym i smutnym, że go się nie ma.