„Czy w najstarszych utworach świata dostrzegano budującą wartość miłości, czy też uznawano jedynie skuteczność siły i gwałtu?”

Od wieków ludzie zastanawiali się, czym jest miłość. Według mnie miłość jest to uczucie, które łączy ludzi, nadaje ich znajomości zupełnie inny charakter. Miłość jest silniejsza od jakiegokolwiek innego uczucia, może przetrwać śmierć i inne zrządzenia losu. Fundamentem tego uczucia jest zaufanie, a także wzajemne rozmowy i wspólne zrozumienie. Miłość możemy czuć do rodziny, bardzo bliskiej nam przyjaciółki, przyjaciela, do Boga, ojczyzny. Już najstarsze dzieła są nią przepełnione, co postaram się udowodnić poniższymi argumentami.
Pierwszy i najważniejszy dla mnie przejaw miłości jest zawarty w biblijnej Księdze Rodzaju. Dotyczy on stworzenia człowieka przez Boga na swoje podobieństwo i osadzenie go w raju. Jest to prawdziwa miłość, ponieważ Bóg chciał dla ludzi wszystkiego, co dobre i dał im wolność, np. mogli zerwać jabłko i pogrążyć się w grzechu, lub być posłuszni stwórcy i żyć w wiecznym szczęściu.
Nie można pominąć tego, iż działalność Prometeusza, szerząca postęp i dobro, także była spowodowana miłością do człowieka. Dzięki niemu my, ludzie mamy ogień, a on dla naszego dobra poświęcił życie.
Ważnym argumentem jest również postawa Antygony, która w konflikcie z władzą wybiera miłość do brata. Uważam, że to jest prawdziwa, szczera więź, ponieważ bohaterka tak jak Prometeusz poświęciła życie tyle, że dla godności rodzonego brata. Pragnęła, aby był pochowany zgodnie z prawem bogów, a nie prawem ludzkim, czyli aby był pogrzebany w ziemi. Nie pragnęła ujmy dla Polinejkesa, wierząc w jego niewinność. Miłość do brata przedłożyła nad własny strach. Uwierzyła w sprawiedliwość boską.
Jednym z kolejnych argumentów jest zapewne stworzenie przez Chrystusa religii, której fundamentem jest wybaczanie bliźniemu, czasem również odwiecznemu wrogowi. Na taką miłość niewielu się zdobędzie. Jednak, jeśli człowiek zaprze się, nawet największe wyzwanie nie stanowi przeszkody. W końcu jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boga, więc też potrafimy przebaczać i miłować. Zobowiązuje nas to jednak do poświecenia, które czasem przychodzi z trudem.
Mam nadzieję, że powyższe argumenty popierają słuszność mojej tezy i udowadniają, iż nawet w najstarszych utworach świata dostrzegano budującą wartość miłości. Bardzo mi zależało, aby udowodnić moc miłości, jaka była wywierana na ludzkiej psychice. Często była dla naszych przodków wspaniałym uczuciem, które wielu pragnęło uwiecznić w księgach. Są one niewątpliwym dowodem na rolę miłości w życiu człowieka, bez względu na wiek, w którym przypadło mu żyć.