Starożytny Egipt

5000 lat temu zaczęła rozwijać się cywilizacja, która zgromadziła się wzdłuż Nilu. Działo się tak ze względu na wodę potrzebną do uprawy roślin, ryby, ptaki i zwierzęta żyjące blisko wody, na które można było polować. Rozpoczęli budowę świątyń, miast, piramid. Ludzie żyli ze sprzedaży m.in. odzieży i papirusu w sąsiednich krajach. Gdy Nil występował z brzegów (między czerwcem a wrześniem) woda niosła warstwę mułu – żyznej ziemi, która dawała bogate plony. Jedzenia było na tyle dużo, że można było wykarmić nawet tych, którzy nie zajmowali się uprawą, czyli np. rzemieślników, żołnierzy, kapłanów i królewskich urzędników.

Państwem rządzili faraonowie lub królowie. Wierzono iż faraoni to żyjący bogowie. Dla faraonów budowano piramidy, czyli grobowce dla nich i ich rodzin. Wierzono także, iż król-bóg osiąga po śmierci życie wieczne, dlatego faraonowie już za życia czuwali nad przebiegiem prac ich grobowców. Jeśli chodzi o budulec tychże piramid były to głównie produkty z kamieniołomu w Asuanie i innych okolicznych kamieniołomów. Co ciekawe, bez użycia kompasu robotnicy ustawiali piramidy tak, by każda z ich ścian wskazywała północ, południe, wschód i zachód. Zadziwiającym faktem jest to, że różnice pomiędzy bokami nie przekraczały 20 cm. Piramid strzegł lew z ludzką głową, czyli Cheops.

Jeśli chodzi o rolnictwo, ciężką rolę odgrywali w nim chłopi, pracujący w sadach i winnicach bogaczy, doglądali bydła, owiec i kóz. Gdy podczas wylewów Nilu pola znajdowały się pod wodą, chłopi trudnili się innymi zajęciami jak np. budowa świątyń i grobowców. W październiku powracano do prac rolnych i siano pszenicę i jęczmień. W końcu lutego ziemia zaczynała wysychać i był to czas zbiorów. Oprócz pszenicy i jęczmienia, Egipcjanie hodowali także len, z którego tkano płótno, sadzili także warzywa i owoce. Figowce, daktylowce, drzewa oliwne i granatowe oraz ciemne winogrona, które wrzucano do kamiennych kadzi i ubijano je stopami, wytłaczając sok.

Życie codzienne bogatych Egipcjan polegało głównie na wydawaniu rozkazów niewolnikom. Już ponad 3000 lat temu znano takie przedmioty jak szminka, lusterko, pierścionki ze złota czy grzebienie. Domy były umeblowane pięknymi kanapami i stołami. Ściany wewnętrzne domów zdobiły barwne tkaniny i płaskorzeźby. W bogatych domach istniały łazienki z bieżącą wodą i toalety.

Gdy umierał faraon, jego zwłoki trafiały do balsamowników, którzy konserwowali jego ciało maściami i owijali bandażami. Po 10 tygodniach mumia była gotowa i wkładano ją do drewnianej trumny, a na jej wieku malowano podobiznę zmarłego. Najcenniejsze przedmioty składano w komorze przy ciele faraona, aby mógł z nich korzystać podczas podróży w zaświaty. Biedaków także chowano z marnym dobytkiem, lecz były to pochówki w płytkich grobach w ziemi. Wierzono też w świętość niektórych zwierząt np. Anubis (głowa szakala) czy Horus – haczykowaty dziób sokoła.

Miasta dzielono na 3 dzielnice
1. pałace faraona i świątynie boga Słońca Atona.
2. kanne domy dla urzędników i kupców.
3. biura urzędników i kupców i warsztaty rzemieślników.
Egipcjanie jako jedni z pierwszych ludów świata potrafili zapisać słowa języka. Używali tzw. hieroglifów, które najczęściej ryto w skale lub kamieniach.