Charakterystyka Zenka Wójcika.

Zenek Wójcik- to jest ten „obcy”, który pewnego dnia pojawił się na wyspie. Od dwóch tygodni wędrował autostopem z Wrocławia do Strykowa. Poszukiwał swojego wujka Antoniego Jancy. To jedyny krewny chłopca, który był mu bliski. Chłopiec opuścił Wrocław, uciekając od swego ojca, który nadużywał alkoholu i znęcał się nad swoim synem.

Zenek ma szesnaście lat. Cera chłopca ma szarawy kolor, policzki są zapadnięte, nad zamkniętymi powiekami ładne gęste brwi. Jego włosy są ciemne. Ubrany jest w podartą wiatrówkę i drelichowe spodnie.

Zenek jest skrytym, nieufnym, odważnym, zamkniętym w sobie chłopcem. Jest tajemniczy i czujny. Ukrywa swe uczucia i myśli. Cechuje go małomówność. Bezbłędnie wyczuł, że bezdomny Dunaj wiele wycierpiał i ktoś go bardzo bił. Być może los Zenka był bardzo podobny.
Za wszelką cenę chce osiągnąć swój cel – odnaleźć wujka. Zenek jest bardzo samotny, ale potrafi sobie radzić. Czasami musi się uciekać do kradzieży. Stać go także na bohaterstwo. Ryzykując swoje życie uratował dziecko. Uratował także Dunaja – psa. Zenek to wrażliwy, spragniony przyjaźni chłopiec. Darzy zaufaniem Ulę. Dzięki wrodzonej szlachetności chłopiec naprawił swoje błędy.

To bardzo nieszczęśliwy bohater. Jego życie z ojcem było pełne cierpień i upokorzeń. Chłopiec chciał za wszelka cenę dotrzeć do wujka i nie można się temu dziwić. Zresztą naprawił swe błędy. Poza tym dał dowody wrażliwości, szlachetności i bohaterstwa. To pozytywna postać.