Opis przyrody - śnieg

Siedząc w domu i czytając książkę nic nie może mnie rozproszyć. Pochłaniam lekturę, niczym paczkę ulubionych chrupek. Lecz jest wieczór, okna nie są zasłonięte, a do mojego pokoju przebija się delikatny wianuszek śnieżynek. Jedna po drugiej opadają na parapet i dyskretnie wdzięczą się do mnie. Uśmiecham się tylko, bo widząc tą piękną, białą „wycinankę” nie potrafię być obojętna.
Idąc spać zasłaniam okno, by blask śniegu mnie nie obudził. Mimo to, jest tak intensywny, ze cały czas myślę o tym, jak pięknie wyglądają trawy pokryte śniegiem, gdzie nie można odróżnić chodnika od polanki, gdzie drzewa przypominają wieszaki z ubraniami a świat jest taki czysty. Wstając rano, wspominam tylko o tym, jak szeleścić będzie pod moimi stopami, śnieg; aż szkoda mi go deptać, jest taki doskonały. Moje koleżanki dziwą się, że tak fascynuje mnie śnieg. Nie wiem dlaczego. Mimo iż nie lubię zimna, śnieg jest dla mnie bóstwem; szanuję go i podziwiam za tą perfekcyjność.