Znaczenie dżydżownic

Dżydżownice - rodzaj skąposzczetów z rodziny dżdżownicowatych. Żyje w glebie, na głębokości do 1 m. Na powierzchnie wychodzi nocą lub w pochmurne, wilgotne dni. Ciało jej jest wydłużone, dł. 2-35 cm (gatunki tropikalne do 1 m), podzielone na segmenty, zabarwione na czerwono, różowo, brunatno, żółtawo lub czarno. Dżdżownice połykają ziemię, a przez to drążą w glebie korytarze. Żywią się zawartymi w glebie szczątkami roślinnymi i zwierzęcymi oraz opadłymi liśćmi. Dzięki drążonym przez nie korytarzom do korzeni roślin może docierać powietrze i woda. W ten sposób użyźniają glebę. Własności użyźniające mają też wydalane przez nie resztki pokarmu (tzw. koprolity).

Dżdżownice są hermafrodytami (obojnakami), ale występuje u nich zapłodnienie krzyżowe. Niektóre gatunki dżdżownic wydzielają fosforyzujący śluz, który w czasie jej poruszania zmniejsza tarcie, ułatwia przesuwanie się między grudkami ziemi, chroni przed uszkodzeniem i wysuszeniem, a dzięki niemu świecą w ciemności. W Polsce najbardziej znanym przedstawicielem tego rodzaju jest dżdżownica ziemna. Dżdżownica ziemna - należy do typu pierścienic. Najczęściej można ją spotkać w glebie łąk i pól, ale także lasów, szczególnie liściastych. Dżdżownice są obojnakami, z zapłodnieniem krzyżowym. Dżdżownice dorosłe mają na ciele siodełko. W niej są umieszczane komórki jajowe i plemniki. Łączące się ze sobą w procesie zapłodnienia