Ściaga do bierzmowania

WIARA,
postawa psychiczna wyznawców religii polegająca na przeświadczeniu o prawdziwości zawartych w jej doktrynie twierdzeń i o ich szczególnej wartości egzystencjalnej dla jednostki ludzkiej i społeczeństwa; wg chrześcijaństwa — postawa człowieka wobec Boga, który objawia mu samego siebie jako osobę oraz ujawnia swą zbawczą wolę.

BÓG,
bóstwo, najdoskonalsza istota duchowa będąca Stwórcą, najwyższym Sędzią i Panem wszelkiego stworzenia; główny przedmiot kultu religijnego i ostateczny cel człowieka; w religiach monoteistycznych mocno akcentowany aspekt osobowy Boga (w chrześcijaństwie 3 osoby w Trójcy Świętej); centralne pojęcie w refleksji teologicznej i w niektórych systemach filozoficznych; w religiach politeistycznych — panteony bogów z głównym bogiem na czele.

BÓG OJCIEC,
w teologii chrześcijańskiej pierwsza Osoba Boska w Trójcy Św.; Ojciec Jezusa Chrystusa i Ojciec wszystkich stworzeń.

BIERZMOWANIE,
jeden z sakramentów, który udoskonala łaskę chrztu, utwierdza w wierze, umacnia więź z Kościołem i włącza w pełni daną osobę w posłannictwo Kościoła.

GRZECH,
w religiach monoteistycznych termin oznaczający złamanie nakazu lub zakazu ustanowionego przez Boga; w chrześcijaństwie świadome i dobrowolne sprzeciwienie się woli Boga, które wymaga nawrócenia i pokuty; grzech pierworodny — grzech popełniony przez pierwszych rodziców Adama i Ewę, obciążający całą ludzkość.

KRZYWOPRZYSIĘSTWO,
złożenie fałszywych zeznań pod przysięgą.

SAKRAMENT,
w chrześcijaństwie ustanowiony przez Chrystusa widzialny znak, przez który człowiek uzyskuje łaskę Bożą; Kościoły katolicki, starokatolicki i prawosławny uznają 7 sakramentów (chrzest, pokuta, komunia święta, bierzmowanie, małżeństwo, kapłaństwo, namaszczenie chorych); Kościoły protestanckie tylko 2 sakramenty (chrzest i komunię świętą).

MSZA,
w Kościele katolickim i prawosławnym główny akt kultu, w którym uobecniana jest ofiara Jezusa Chrystusa na krzyżu; najważniejszą częścią mszy jest liturgia eucharystyczna jako ofiara chleba i wina (ofiarowanie, przeistoczenie, komunia).

KALENDARZ KOŚCIELNY,
oparty na systemie słonecznym (długość roku) i księżycowym, wyznaczającym datę Wielkanocy i zależnych od niej świąt; dzieli rok na okresy liturgiczne i 7-dniowe tygodnie; daty dzienne określa imionami świętych lub nazwami świąt stałych i ruchomych.

PIEKŁO,
w kosmologii i eschatologii wielu religii (zoroastryzm, judaizm, chrześcijaństwo, islam i inne) miejsce czasowej lub wiecznej kary pozagrobowej; zwykle przedstawiane obrazowo jako kraina podziemna, siedziba złych duchów i dusz potępionych; w teologii chrześcijańskiej skutek całkowitego zerwania z Bogiem.

NIEBO, teol.
stan zbawienia ludzi pojednanych z Bogiem przez Jezusa Chrystusa (wg dawnej teologii — miejsce, gdzie przebywają zbawieni); niebo jest obcowaniem zbawionych z Bogiem.

DUCH ŚWIĘTY,
w teologii chrześcijańskiej trzecia Osoba Boska w Trójcy Świętej; święto na pamiątkę zesłania Ducha Świętego — Pięćdziesiątnica (Zielone Święta).

ŚWIATOPOGLĄD,
zespół ogólnych przekonań i twierdzeń (składających się na spójny i całościowy obraz), dzięki którym człowiek tłumaczy istotę świata, wyjaśnia rację jego istnienia, stara się zrozumieć siebie i innych oraz ustalić cel i sens swego życia.