Św. Jan Bosko

Św. Jan Bosko (wł.Giovanni Melchiorre Bosco) – Duchowny włoski, założył zakon sióstr salezjanek i braci salezjanów. Jest patronem dzieci, młodzieży i studentów.
Św. Jan Bosko urodził się 16 sierpnia 1815 roku w Becchi - obecnie Castelnuovo Don Bosco, zmarł 31 stycznia 1888 roku w Turynie. W wieku 2 lat stracił Ojca. Od tej chwili wychowywała go tylko matka. Mieszkał z nią i dwoma braćmi, Józefem i Antonim w małej wsi Piemont we Włoszech. Był wspaniałym linoskoczkiem, iluzjonistom i mówcą. Gdy miał 9 lat przyśnił mu się proroczy sen, w którym zobaczył siebie jaki kapłana. W roku 1824 rozpoczął naukę – początkowo we wsi, a następnie u księdza Laqua w Capriglio. W lutym 1827 roku musiał opuścić dom, gdyż jego brat Antoni wywoływał awantury ze względu na jego naukę – uważał, że nie była ona Jankowi potrzebna. Pracował jako chłopiec stajenny. W 1829 roku wrócił do domu. Od tej pory uczył się u księdza Calosso, który mieszkał w Morialdo. W listopadzie 1830 roku ksiądz zmarł. Jan ponownie podjął naukę w grudniu 1831 roku w szkole powszechnej księcia Emanuela Virano w Castelnuovo. Zmiana nauczyciela, na dobrze znanego księdza Moglia, spowodowała, że Jan Bosko postanowił pójść w listopadzie 1831 roku do szkoły w Cheri. Nauczył się szyć, robić likiery, był szewcem oraz sprzedawał w kawiarni. Swoją posługę kapłańską wykonywał przede wszystkim wśród więźniów i chorych. Dzień 8 grudnia 1841 roku (Święto Niepokalanego Poczęcia NMP) uznaje się za początek jego apostolstwa wśród młodzieży. Pomagał chłopcom znajdować pracę, a także zabierał ich na wycieczki i organizował zabawy. Ksiądz Bosko otworzył pierwsze oratorium dla młodzieży, które znajdowało się na przedmieściach Valdocco 12 października 1844 roku. Było to miejsce zabawy i nauki, które z czasem zostało rozbudowywane. Siedziba oratorium była wielokrotnie przenoszona, aż 5 kwietnia 1846 roku wreszcie znaleziono stałe miejsce w małej szopie należącej do Franciszka Pinardi, od którego odkupiono później cały dom. Kolejne oratorium otwarto 8 grudnia 1847 roku. W 1852 roku Bosko zbudował kościół dla swoich podopiecznych, a rok później rozbudowano oratorium. Później otworzył dla swoich wychowanków zakłady pracy, a całe dzieło rozrastało się w szybkim tempie przez następne lata. W 1855 założył zakony salezjanów i salezjanek. Gdy ksiądz Bosco umiera, jego zakon ma już 65 domów.
W 1929 roku został beatyfikowany przez papieża Piusa XI, a 5 lat później został przez niego kanonizowany.